muhabbet kuşu öldü diye ağlayan erkek

kuşun varlığını içselleştirmiştir.
bitki, balık vs besleyenlerde bile olur.

o erkekten zarar gelmez efenim. kendimden biliyorum. (istisnalar olabilir tabi ki ama istisnalar kaideyi bozmaz diyelim.)

omzu sıvazlanmalı, bir süre geçtikten sonra yeni bir maviş aşkım babacık cici kuş hediye edilmelidir.

sevgilisi varsa sevgiyle bu acı kaybı da aşacak erkektir.
acısını paylaşan bir insanın varlığı onu rahatlatacaktır. yoksa biraz ağır yaşar bu acı kaybın sancısını.

normal bir durum bu. can yoldaşın kaybetmiş, duygusal insan tepkisi.

siz, duygu nedir bilmez, duygusal erkekten delikanlı olmaz hastalığına yakalanmışsınız.

üstlerde üzücü betimlemeler gördüm.

papağanımla yeni yeni bağ kurmuşken, elbette o yaşama tutunamadığı gün muhteşem bir duygu seli yaşayıp, onu otoparka defnettik ve ben her sabah olduğu yere bir yandan bakıp yürürüm.

biz, kuşu böceği yaradandan ötürü severiz. gözyaşı bizim için bir sevgi tezahürüdür, bundan da hiç beis duymadık.

kendim yanlışlıkla üzerine basarak öldürdüğüm için sinir krizi geçirerek ağlayan benimdir.

normalde pek ağlayan birisi değilim lakin bırakın insanı; belki bir hayvan belki de bir bitkiyle bile bağ kurabilirseniz onu kaybettiğiniz zaman üzülürsünüz de ağlarsınız da.

erkekler ağlamaz kafasıyla mı açıldı bu başlık? başlığı açan yazar sanıyorum ki daha önce ne bir hayvan sevmiş ne de kaybetmiş. cidden sevdiğin birini kaybettiğin zaman anlarsın evlat, o zaman ağlıyor musun ağlamıyor musun görürüz seni de.

beslediğiniz hayvana karşı bir sevgi, merhamet, ilgi duyuyorsanız, onunla uzun zaman beraber yaşadıysanız garipsenecek bir durum değildir. bir çok insan sizin kendinden üstün olmanızı istemez, basit çıkarları dışında sizin ile yakın bile olmak istemez. ama kuşunuzda, kedinizde, köpeğinizde bunlar yoktur sizden yemek ister, sevginizi ister. burada gereksiz bir acındırma veya güzelleme yapmıyorum fakat anlattıklarımı anlayabiliyorsanız hayvanınızın ölmesinin acısı elbette ne zayıflık ne de duygusal biri olma meselesidir, bu durumda ağlamaktan normal şey yoktur.

ulan ne zaman birisi muhabbet kuşu dese içim sızlar hala. kafeste öyle hareketsiz yatişini gitmiyor gözümün onunden

benimkisi in mezarı duruyor hala evin önde bahçede.

çok ağlamıştım çok.

muhabbet kuşu acısını en iyi muhabbet kuşunu kaybedenler anlar...
için böyle cız eder, cız cız...

o kara günde, o hayın kedi, gelip benim kuşumu yedi. işte o gün bu gündür kedileri sevmiyorum. aradan kaç zaman geçti, aklıma geldikçe hala gözlerim doluyor.

ulan kedi kere allah senin belanı versin. şrfsz.

isterse dizlerimde ağlayabilir,
bilirim ben o acıyı ah ahhh..

muhabbet kuşu alan insan ilk baştan canidir bir kere. ne ağlaması amk. doğal hayatlarından kaçırılmış hayvanları kafeste beslemek hayvanseverlik mi gerizekalı.

#2624523 yazara hak vermekle beraber benim muhabbetin özelliği eve kendisinin girmiş olmasıydı. gidip dükkandan satın almamış, bir arkadaşım armağan etmemişti. pencere'nin açık olduğu bir yaz sabahı önce üçüncü kat penceresine dek yükselmiş ağacın dalına konmuş, cırk sesine pencereye çıkıp bakınca beni görmüş, sonra fırt diye evin içine girmişti. yedi yıl benle kaldı. son gece napıyon lan dedim. yine cırk dedi. elimi öptü.
ertesi sabah ölmüştü.
çok ağlamıştım.

kuşum ötmüyor artık diye aglamasından iyidir.gayet tabidir. şefkatli,merhametli olduğunu gösterir.

kuş elinde can çekişerek ölürken yaptığın hiçbir şey onun minicik canını yerine getiremediğinde kahkaha atmazsın değil mi?

tamam güldük eğlendik ama reelde karşılaşırsak görüşürüz o zaman "obo trol boşlık oçtoydom" dersin.