mutlu olmanın mümkün olmaması

kişinin mutluluk tanımına göre de değişkenlik gösterebilen bir durum.farzı misal beni tuttuğum takımın galibiyeti mutlu eder başka bir insanı nickaltında övülmesi. biraz da eşiği düşük tutmak iyidir bana kalırsa.

acilen overthinking’i bırakmayı reçete ediyorum.

hop ki üç.

mutluluk algısının yanlış öğrenilmesi ile ilintilidir.

mutluluk sürekli devam eden bir olgu değil, belli bir süreyi kapsayan bir ruh halidir/kimyasal reaksiyondur.

bu bağlamda peşinde koşarak edilebilecek bir halt değildir.

hayır mümkün.. zor olan mutluluğu koruyup sürdürebilmek..

depresifliğini sittirttirtme bana şimdi !

mutluluğu amaç edinmek saçma süreç içerisinde herhangi bir anda (genelde tahmin edilemeyen) yaşanıyor zaten. bu evrende yaşadığımız duygulardan sadece biri, dünyaya geliş amacımızmış gibi abartmaya gerek yok.

katılmadığım önerme.
gayet mümkün olan duydu durumu.

mevcut kosullarda oyle. evet.

evet, insan sürekli ister çünkü. 1 çocuğu olsun 2. yi ister. 1 evi olsun yine 2. yi ister. 1 vadi dolusu altını olsun evet bildiniz 2. vadi dolusu altını ister.

istekleri bitmez, istekleri gerçekleşene kadar da mutsuz olur.

her şeye sahip olmak peşinde ve en ufak bir soruna veya sıkıntıya dahil tahammülsüz iseniz mutlu olmak sizin için ütopyadır.

küçük şeyler ile yetinmeyi öğrendiğimiz de bizde mutlu olacağız. inanıyorum

mutlak mutluluk cennettir. bu dünya cehennem.

dünyada hiçbir şey tam olmaz herşey yarım kalır.

mutluluktan beklentiniz ve mutluluk tanımınız, anlayışınız ile alakalı bir durum. mesela lezzetli bir yemek beni mutlu eder.

maalesef ki doğrudur. güncel şartlarda imkansız hatta.

mümkündür.

her daim mutlu olmak isteği yanlış bir beklentidir sadece.

mutluluk tıpkı bir öğün yemek yemeye benzer.
eğer doğru besinleri dengeli olarak tüketirseniz zamanı dolana dek sizi tok tutar ve sağlıkla yaşamanız için gerekli olan her şeyi size sunar.
yemeğinizi bitirdiğinizde yeterince doyduysanız sürekli yemek yeme ihtiyacı hissetmezsiniz.

mutluluk da böyledir işte.
içi boş, faydasız olgulara, değerlere tutunup mutsuz olduğumuzu sanıyoruz.
oysaki bu bir aldanış, bir illüzyondan ibarettir.

bizim için gerçekten anlamı olan, toplumun genel geçer kabulleriyle değil, kendimize gerçek sorular yönelterek aldığımız dürüst cevaplar çerçevesinde değerlerimizi ve arzularımızı fark edip onları baskılamayı reddedip o içi dolu değer ve olgulara eğilirsek işte o zaman sahici bir doyuma ulaşabiliriz mutluluk kavramına yönelik.

baskıladığımız her arzu, bir gün mutlaka açığa çıkmak eğilimindedir. bu da sürekli bir açlık hissi yaratır.
sürekli bir boşluk hissi.

elbette bir sonraki öğün vaktinin gelip çatacağı gibi mutluluk için de bir sonraki beslenme zamanı söz konusudur.

beslemediğimiz, öylece kenara attığımız hiçbir şey bize verimle geri dönemez.
her ne kadar bir önceki öğünde harika beslenmiş olursak olalım, bir sonrakinde de benzer bir sofraya oturmamız gerekir zindeliğin ve sürekliliğin sağlanabilmesi için.

hatta ve hatta tabağımızı geliştirebilir, renklendirebiliriz farklı ihtiyaçlarımıza yönelik.

sürekli mutsuz olmanın mümkün olmaması için ise basit bir mantıkla zararlı besinleri tabağımızdan çıkarmak gerekir.
her şeyin tadına bakabiliriz ancak devam edip etmemek bizim irademizle, isteklerimizle, arzularımızla ilişkilidir.

dolayısıyla mutsuz kalmak da mutlu olmak da beslediğimiz birçok şeyin mümkün olduğu gibi mümkündür.

afiyetle.