mutluluğu maddiyatta aramak

asla sonuç vermeyecek bir arayıştır.

maddiyatta mutluluğu bulursanız bile kısa sürer sürekli yeni arayışlar içinde olursunuz. mesela sadece zengin veya sadece güzel diye birisi ile evlenerek mutlu kalmazsınız. hayatınızın merkezine bir şeyi satın almayı, çok para kazanmayı koyarak mutlu olamazsınız. çünkü maddi boyutta hep daha fazlası daha iyisi daha güzeli vardır ve insan hep onu ister doyumsuzluk yapar. ama iç huzurun fazlası azı yoktur. ve buna sadece kendinizi eğiterek, düşünerek varabilirsiniz.

(bkz: yav he he)

güldüğüm durumdur. sizi seven insan paranız olsun olmasın yanınızda olur. anlayışlı olur bir şeyi ısrar etmez. halden anlar. böyle birini bulursanız basın nikahı.

yani parayı ve maddiyatı doğru yerde ve zamanda kullanırsan. yanlış olmayacak önermedir. ben de burdan sevgi insanlık sizin yanınızda paranız olmadan duran
kişilerle mutlu olursunuz. mutlu olduğunuz anılara bakın maddiyattan uzaktır hepsi gibi sözler söyleyebilirim. fakat bu insana göre değişir değişmeli de bence. onun için ben bir yanlış göremedim.

bu rezil ekonominin bizi mecbur bıraktığı durum. istediğin bir ülkeye tatile gidebilmek için binlerce lira para kazanman gerekiyor. bu nedenle mutluluğu para da aramak mecburiyetinde kalıyorsun.

zengin olunca mutlu olup olmayacağımı zengin olmadan bilemem. lakin fakirlik sefillik ve mutsuzluk getiriyorsa , mutluluğu maddiyatta aramak gayet normal.

böyle bir imkan varsa geçerli bir seçenektir, ama eğer maddiyat ta yoksa tek seçenek maneviyattır.

(bkz: deli saçması)

doğru bir arayıştır.
seni mutlu eden şey bir çikolataysa alacağın zaman markette alt dudak geçmez.

çağların değişmez ve onulmaz hastalığı...
insan, ruhunu olgunlaştırınca bundan kurtuluyor.

kanka iyi hoş da o adamın eşi var kendi mutlu ailesi var diyorsun , geçinecek kadar kazanır kendine bir şey olduğunda yanında duracak insanın güvenini hisseder o dediğin adam.
tamam sadece maddiyatla gelmez ama hiçbir zaman o bahsettiğin adam olamayacağını bilen kişi bırak da o şekilde bari mutlu olsun ya. ha burada çok büyük çok devasa param olsun süper mutlu olurum demek değil mesele bir yer eksikse orayı kapatmak için maddi gücünü büyütmek bu kadar uç bir şey olarak düşünülmemeli.

mutluluk paranın kendisi değil para sayesinde yapabildiklerindedir.

olmak istediğin yerde mutlu olacaksın ama bedava gidemezsin.
mutluluk soyuttur.
para ise soyut değildir.

tamam her şey para değil. mutluluk için tek ihtiyaç para değil ama para olmadan da yüzde yüz mutlu olunamayacağı yadsınamaz bir gerçek. parasızlık mutsuzluk sebebi. kimse kusura bakmasın ama para yok diye kirasını veremeyip, faturasını ödeyemeyip kimse mutlu olamaz.

çocukluk travması yaşamış çocukken fakirlik görmüş bir insanın yetişkin olduğunda ne kadar para kazanırsa kazansın asla yeteri kadar kazandığını düşüneceğine inanmıyorum.

bu insan takıntılı şekilde mutluluğu daha fazla kazanmaya bağladığında ve daha da iyi kazandığında belki psikololojik olarak kendini daha iyi hissediyorum diye ifade etse de içten içe tatmin olması mümkün olmayacağı için mutlu olamayacak.

mutluluğu midyat'ta aramak

buna sınır koymamak ve hiçbir zaman yeterince kazandığını anlamamak... kaybetme korkusuyla yaşadığın bir mutluluğun hayali olur ancak.

kitabı ücretsiz alabiliyor muyum?
bir sokak kedisini, köpeğini ücretsiz besleyebiliyor muyum?

maslow ehtiyaçlar piramidinin en azından alt katını gerçekleştirmesi lazım bir insanın, tayyib'in yönettiği layik rejimde hayatta kalabilmek için. ama nerdeee!

arkadaslar sagliginiz ve paraniz varsa mutlusunuz, bu kadar basit. saglik yoksa paranin bir hayri yok. ama saglik varsa ve para yoksa ikisinin bir arada oldugu durum kadar da mutlu olamiyorsunuz. olan varsa da tebrik ederim, hayatta sizi hicbir sey yikamaz.

kendimizi geliştirmek istediğimiz alanların paraya dayanması aslında; bu dil öğrenmek, birçok spor alanında ya da el sanatlarında kendimize bir şeyler katmak olsun paraya bakıyor.
maddiyat sadece mutlulukta değil birçok şey de sınırlayıcı ve bundan nefret ediyorum.
bunun böyle olması da yaşam standartlarının çok altına düşmemizden. normalde olması gerekenlere günümüzde lüks gözüyle bakılıyor. normal olsaydı belki onda aranmazdı ya da insanlar insanlığın hakkını veremediği için yönü maddiyata çevirmişte olabilirler. çünkü bu hayatta ya iyi ve güzel çevren olmalı ya da çokça paran.
bunların biri bile olmadıysa sen gerçek anlamda var olamazsın; güzel ve iyi insan yoksa hep yalnız kalırsın kalabalık içinde bile, yalnız ve geçim zorluğu yaşarken de sen ne kadar yaşıyor olabilirsin ki? kaliteli bir kişiliğin ve çokça aklın olsa bile basit bir yaşam sürersin. hiçbir zaman tam kendini tanıyamazsın ve bu baya ders/tecrübe dolu yerde ot gibi yaşarsın.
tanımama olayı; hangi dilleri kolayca öğrenip hangilerinde zorlandığını bilemezsin, hangi sporlara yatkınlık gösterdiğini veya gösteremediğini bilemezsin vs. sen gerçekte kimsin, o hayatta bunu bilemezsin. en fazla bildiğini sanarsın tıpkı yaşadığını sandığın gibi.

günümüz standartları dibin bir üstü. doğduğumuz andan başlasak bitmeyecek aktiviteler varken biz hayatımız boyunca ne kadarını yapabiliyoruz? kaç günü değil kaç ay ve yılı aynı geçiriyoruz?..
para sadece bunlar için önem kazanabilir ama değer kazanamaz. değer'i ben canlılarla sınırlandırıyorum sadece.
mutluluğu insanlar da aradım olmadı, paraya bağladım o da istediğim gibi olmadı ve en son kendime kaldım. buldum mu, bazen buluyorum bazen kaybediyorum. en sona değil kendimi en başa koymam lazımmış.
öncelik kriterim ahlak ve karakterdi. ve insanlar hep bundan kaldı. para olsaydı daha kolay olurdu. çünkü geçen çok olurdu. ama bunun benim için değeri yok. çünkü para benim istediklerimi satın alacak kıymette değil.
ve paraları olan ahlaksız ve karaktersiz insanlara katlanacak tahammüle sahip değilim. onlar benim normal arkadaşım bile olamaz, olmadı da. sevmesem bile ne onları ne de paralarını kullandım. benim maddi zenginliğe ihtiyacım yok. o tarz insanlara da.
paraya verilen önem insanlığa verilenden daha çok olduğu için parası olanların çoğu zaman g tü kalkmış oluyor. ve saygınlığı bile parayla elde etmiş?böyle olanları bankamatik için kullanacaklar kapar sadece. böyle olupta hiçbir zaman gerçekten sevilen kimse görmedim. ama insanlar bunlardan memnun sanırım. ne saçma...