nefret

sevgi ve emeğin çocuğu nefrettir. ne sevginizi ne de emeğinizi değmeyecek kişiler için harcamayın.

en samimi duygulardan bir tanesi.

çok çok güçlü bir duygu. birini gerçek anlamda hayatınızdan çıkarmak istiyorsanız, ona nefret dahil hiçbir duygu beslememe raddesine gelmeniz gerekir, zira nefret kanımca bütün duygulardan daha güçlüdür, ve nefretinizin kalmadığını anladığınız an kuş gibi hafiflersiniz.

yıpratıcı bir duygudur. kurtulmak gerekir. beyne ,bedene zarar.

freud'a göre*, bireyin kendini koruma çabasi ile baglantili olarak, mutsuzlugunun kaynagini yok etmege istegi, çabasidir.

ben daha yuzeysel bir tanim yapacak olursam: nefret, korkulari ile yuzlesmekten kaçan insanlarin, korkularinin neden oldugu ofke ve eziklik hissinin bir insana, bir duruma, bir olaya yogunlastirilarak disa vurumudur. nefret, yavasca insani yer ve bitirir. nefret duygusunun yayilma gibi bir ozelligi de vardir. tek bir seye duyulan nefret, giderek insanin baska seylerden nefret etmesine ve tiksinmesine yol acar. insanin devamli mutsuz olmaya, aci çekmeye ve insani, hayatin kendisinden nefret etmeye iter.

nefreti askin zitti olarak tanimlamak ne kadar dogrudur tartisilir cunku ask, bazi insalara hissettirdigi kaybetme korkusu ya da zayiflik hissinden dolayi nefrete donusebilen bir duygudur. ancak, bir insana olan askiniz, ona karsi duydugnuz kaybetme korkusu ile tanimlaniyorsa, o duygunun gercekten ask olup olmadigi size kalmis.

nefretten kurtulmak kolay degildir. nefretten kurtulmak icin affedebilmeniz gerekir. affetmek* ise hicbir zaman kolay ve basit bir eylem degildir. (bkz: affetmek)

arapça bir kelimedir. birisinden kaçınma, antipati anlamına gelir.
besleyene huzursuzluk verir.

küpüne zarar olan diğer şeylerdendir. akılda tutmakta fayda var.

deniyorum ama bir yere kadar hissedebiliyorum bunu başka birine. ama bakıyorum, bazıları tükenmez bir nefret, öfke ile ölene kadar yaşayabiliyorlar. hah, işte biz ona "kin gütmek" diyoruz. bunu da yalanlarsın sen, beklenir senden. ama bu senin kinci bir salak olduğun gerçeğini değiştirmiyor. üzülmüyorum da artık sana, allaha havale ettiğim birisin. o versin cezanı, vermiş veriyor da ama bunu bile göremiyorsun içindeki kıskançlıktan, kinden, başka bir sürü kötü duygudan. umuyorum ki sensiz bir hayatım olur, aksi halde o bir sıkımlık canını ben sıkacağım gibi duruyor*

en gerçek duygulardan biridir, kesinlikle.

ben kimseden nefret edemem demiştim ama oluyormuş, gerçekten dokunduğunda oluyormuş

iki kalbin en yakın olduğu an nefret anıdır. büyük sevgiler nefretle doğar.

kimse de dememiş ki seren serengil'in ölümsüz eseridir.

hissetmesi en kuvvetli duygu.

herkesin hayata baslangic duygusu iyi niyet, sevgi, sefkat olmayabilir. kisi nefret ederek de yasayabilir. her pozitif hissedilmeyen durumda kesin nefret soz konusudur denilmemeli, nefret olsa dahi hepsinin bir ederi var. hem herkese sevgi gosterilirse, esas gosterilmesi gerekenin digerlerinden ne farki kalir?

nefret insana realist bakis acisi kazandirir, avutma hallerine mecbur birakmaz, temiz calisir.

nefretten korkmayin, en gercek his o cunku.

tanri bile herkese nefret besliyorken*; ben de senden nefret ediyor olabilirim:

aşkın karşılığı olan bir duygu değildir. insana özgüdür ve bir nedenden dolayı duygular birleşiminden oluşan bir olgunun yanlış yorumlanmasından doğmuş olduğunu düşündüğüm duygu durum terimidir.

aşktan daha güçlü bir duygudur. net.

kaktüs. içi zehir, dışı diken.

bedenen ve zihnen yorucu duygu. aşırısı körlüğe sebep olur.

tiksindiğim.

üzerine düşünüp ilk önce doğrulamaya ihtiyaç duyduğum kelime.
tdk'e tarafından nefret:
1. bir kimsenin kötülüğünü, mutsuzluğunu istemeye yönelik duygu.
2. tiksinme, tiksinti
şeklinde tanımlanmıştır.
bende bıraktığı iz ise çok eskilere dayanmakta. çünkü bu yaşıma dek; beni üzen, kıran birçok insan olmasına rağmen nefret ediyorum dediğim yalnızca bir kişi oldu. henüz lise zamanlarımda tanıdığım bir kız. içimde hiç hoşlanmadığım, varlığından haz etmediğim bir hisse neden oluyordu. bahsetmek ya da yakınında olmak tahammül sınırımın çok dışındaydı üstelik.
sonra büyüdüm. zamanla birilerine bu enerjiyi harcamanın benim için nedenli büyük bir yük olduğunu fark ettim. kalbimi kıran, canımı acıtan insanlara dair hissetiğim his ise ilk baş üzüntü oldu. sonrasında ise yok saymak ya da affetmek. yaşamımdaki izlerine göre değer atfettim böylelikle. yokluk ya da iz oldular zamanla. ama o kızdan sonra bu ağırlığı taşımadım bir daha. onu da geride bıraktım. hatta öyle ki bugün sadece zihnimde beni çok etkileyen bir his ile ilişkilenmiş olmasına rağmen ne adını ne de ona karşı nefret uyandıracak ne yaptığını hatırlamıyorum bir türlü.


güzel pandora gibi bir zamanlar ben de açtım o kutuyu. saçıldı ne kadar kötülük varsa dışarıya. korkup kapattım hızlıca kapağı ama kutunun dibine saklanıp kalmış yusufcuk misali umudu da serbest bıraktım zamanla. ve o gün bugündür nefretin yerine umudu koydum çoğu zaman. başaramadığımda da kapadım gözlerimi ya da çevirdim yönümü başka bir rotaya nazım gibi.



görsel kaynağı

nefret, sevginin kötü ikiz kardeşidir. cennetten kovulan şeytan gibi sürekli tüm kötülüklerin ondan çıktığı düşünülür halbuki nefret aşırı sevmenin en uç halidir. en nefret ettiğiniz kişi bir zamanlar en sevdiğiniz kişidir. kişiye hissettiğiniz yoğun sevgi duygusunun yerine bir duygu koymanız gerekince hangi duyguyu koyarsınız ? tabii ki de ikiz kardeşi nefreti. o boşluğu daha iyi hangi duygu doldurabilir ki.

severiz adı dilimizden düşmez, nefret ederiz adı yine dilimizden düşmez. severiz hep aklımızdadır ,güzel sözler dizeriz hakkında, nefret ederiz bir çok kötü söz ederiz arkasından. bir zamanlar yüzüne bakınca hissettiğimiz sevgi yerine , arkasından bakınca hissettiğimiz nefret geçer.

othello gibiyiz aslında her birimiz, öldürmüyor muyuz desdemonalarımızı ?

nefret, ah nefret sarmaşık gibisin bir zamanlar sevgi ektiğimiz gönül saksılarımıza sarılarak büyüyorsun. sevgimiz ne kadar büyükse sende o kadar çabuk büyüyorsun, sarıyorsun kalbimizin her yanını. işliyorsun kendini ilmik ilmik. sonra bakıyorsun kalbinde tek bir his kalmış o da sarmaşık gibi dolanmış nefret.

oysa herkes öldürür sevdiğini * kimisi çok severek kimisi nefret ederek. yüreği artık bir kişilik mezar olmuştur bir zamanlar yetişen çiçekler sadece mezarını süsleyen renklerden ibarettir

oysa herkes öldürür sevdiğini, kimisi ayrılırken yüzüne gülerek , kimisi ayrılırken sevgisinin dışlanan kardeşi nefretine yenik düşerek. bir zamanlar sevdiğiniz o yüz gülen bir maske takmıştır size bakmamak için. artık hisleriniz yüreğiniz yerine ikiz kardeşine güvenmeye başlar. artık nefrettir kararları veren bir neron gibi ortalığı yakıp yangın yerine çevirecek olan.

nefret sizi sakinleştirir, kalp atışlarınızı hissetmezsiniz çünkü bir zamanlar guguklu saat gibi onun adını öten kalbiniz aşk cinayetine kurban gitmiştir. nefret kurban giden kalbinizin intikamını almak için tutulmuş bir kiralık katil gibi ortaya çıkar.soğukkanlıdır,planlı hareket eder. intikam soğuk yenen bir yemektir sözünün mucididir.

nefret dipsiz bir kuyu gibidir, moria madenlerine düşen gandalf gibi olursunuz. eğer nefretiniz galip gelirse bu sizin için bir sondur fakat siz onu yenebilirseniz ak hokkabaz olarak geri dönüp güzelim sanayi devriminin içine edebilirsiniz.

falcılara,hocalara gidersiniz nefretinizden kaşıklar bağlar, sabunlar deler ,halıda ters taklalar atarsınız. kendinizi dışardan görseniz utanırsınız fakat hiç çekinmeden bunları yaparsınız çünkü nefret sizi ele geçirmiştir. tek amacı kardeşi sevgiye bu acıyı yaşatan kişinin canının yakmaktır.

zeusun gereksiz çapkınlıklarının sonucunda öfkelenen krallar,kocalar,kadınlar değil midir öfke canavarını besleyen.

nefret değil midir padişahlara oğullarını boğdurtan, masumların canına kıyılmasına neden olan.

nefret değil midir düşmanınızın düşmanı ile dost olmanızı sağlayan. sen nelere kadirsin nefreeetttt.

herkes öldürür sevdiğini ama sevgiyle ama nefretle.

aslında kardeş değiller , sadece aynada birbirlerine bakarlar ,sıram ne zaman gelecek diye...