nefret ile yaşayan insan

açıkçası bu his gözbebeğim. yaşayabildiğim nadir duygulardan olduğu için hayatta devamlılık sağlıyor.

internet ortamında okuduğum bir sözü iliştireyim şuraya

''nefretim kadar gücüm olsaydı, dünyayı yörüngesinden çıkartabilirdim.''

bence bizim toplum. karşı takımdan nefret etmek. küfür etmek. karşı partilere ideolojilere dinlere mezheplere nefret duymak hakaret etmek.
bizim yarışma tv programlarimiz bile kaos üzerine kurulu. bakıyorum abd de avrupa da insanlar eğleniyor yarışmalarda. bizde hakaret kavga gürültü.
bir sanatçıyı seven öbüründen nefret ediyor.
bir kesim diğerinden.
kadın erkekten erkek kadından. listeler uzuyor.
sonra niye herkes mutsuz.

nefret ve kin duygusu insanı insanlıktan çıkaran iki kavram.
ama kimse bu duygularla doğmuyor.
insanlar bu duyguları ortaya çıkarıyorlar.
ilginçtir, sevgi, üzüntü, neşe vs bunlar gelip geçerken kin ve nefret geçmiyor.

içimde masum ve zararsız kalplerde travma bırakan insanlara karşı kocaman bir öfke var. ve bir gün bu öfke ve nefretin çok kötü şeylere yol açacağını hissediyorum.

ben ailemle yaşıyorum

boş yaşamaz sanki açık yarayla yaşar ama en azından nefrette olsa yaşama sebebi vardır.

nefretiyle yaşamasında bir problem yok. öfkelidir, geçmişi problemlidir, bir takım şeyleri sindiremiyordur. tedavi olmak kendi iradesi.
fakat bunun hıncını başka insanlardan çıkarıyorsa, insanlara bu eylemleri zul geliyorsa, cam fanusta yaşasın bir zahmet. sözlükte var örnekleri, sanal olması sevindirici. ya bu tip insanlarla sosyal hayatta irtibat halinde olmak durumunda kalsanız?

kendini yiyip bitirecektir. insan eninde sonunda nefret ettiği şeye dönüşür.