normal sözlük yazarlarından tavsiyeler

sosyal medyanın dayattığı hayatı yaşamak zorunda değilsiniz. insan olduğunuzu düşünün ve bir kalbiniz olduğunun farkına varın.
yoksa çok kişinin canını acıtırsınız.

siz siz olun siz olmayın.

şu sözlüğe girin de iki satır bir şey yazın. tavsiyem bu olsun.

yazarlara yazarlık tavsiyesi yapılan başlık.

pozitif olun.

iyi bir insan olmak, kendinizden eksilterek yapılmaz.
sevgiyi hak etmek için doğmuş olmanız yeterlidir.
iyilik yapmamak, kötülük yapmak demek değildir.
size verilen zararları gizlemek için arada bir yapılan iyiliklerin, kılıf olarak kullanılmasına izin vermeyin.
konduramamayı bırakın.

silahlanın abi.
tek tavsiyem bu.
yakın gelecekte bu arap artıkları muhtemelen bizim ülkemizde de sahne almaya çalışacaklar. boşuna bu kadar arap ülkeye doldurulmuyor. arkada dönen planlar var. iran’dan sonra sıra bize gelecek. şimdiden önleminizi alın ki sıkıntı yaşamayalım.

şunu sorun kendinize, neden bu kadar arap türk yurduna dolduruluyor?

boşvermeyi öğren hayatında herkesin kalması gerekmiyor.

anı yaşayın, gerisi boş.

sizi mutsuz eden insanları hayatınızdan çıkarmakta tereddüt etmeyin.

kendinizi yormak size iyi hissettirmeyecek. yediğiniz ekmeği hak etmek için %10luk iş gerekiyorsa %10luk iş yap, %100ü zorlama.

itibar her şeydir. onu sarsacak bir şey yapma. yalan söyleme *, özgün ol* ve son olarak bir konuda bilgin yoksa fikrin de zikrin de olmasın*

kansız biçimde intihar edin.

her tavsiyeye uymayın.

bol bol su için

sevdiklerinize uçmaları için kanatlar,
geri dönebilmeleri için kökler verin…
ve de yanınızda kalmaları için nedenler..

anı falan yaşamayın.

aptal saptal kişisel gelişim uzmanları çıktı, önüne gelene anı yaşayın diyor. yapcağınız şey, hayattaki amaçlarınıza odaklanmak.

nasıl hissettiğinize değil. yapılması gerekenlere odaklanıp, buna uygun bir hayat inşaa etmeye bakın.

sorunlar görmezden gelindiğinde yok olmuyor. adam akıllı yaşayın şu hayatı. ortalama 80 yıl ya yaşar ya yaşamazsınız zaten.

önce kendinizi düşünün ilkesini bir düstur edinin.

şöyle ki; yaşam, bize sürekli olarak kendi içimize dönme ve bizzat kendi varlığımız üzerine düşünme fırsatları sunar. "önce kendinizi düşünün" düsturu, bu anlamda bir öz yansıma davetiyesi olarak karşımıza çıkar. uçaklardaki oksijen maskesi talimatı gibi, bu ilke de bizi önce kendi yaşamsal ihtiyaçlarımızı karşılamaya, ardından da başkalarına yardım etmeye teşvik eder.

hayatın akışında bazen öyle anlar gelir ki, kendi ihtiyaçlarımızı göz ardı etmek, başkalarını ön planda tutmak gibi bir eğilim içerisine gireriz. ancak bu, uzun vadede ne bize ne de çevremizdeki insanlara fayda sağlar. zira, kendi oksijen maskemizi takmadan başkalarının maskesini düzeltmeye çalışırsak, ikimiz de boğulma riskiyle karşı karşıya kalabiliriz. istisna olarak belirtmek gerekir ki, birtakım insanlar için -ben de dahil olmak üzere- aile bu düsturun dışında kalabilir.

öyleyse, "önce kendinizi düşünün" ilkesi, bencillikle değil, sağlıklı bir öz-farkındalık anlayışıyla ele alınmalıdır. bu, kendi ihtiyaçlarımıza saygı göstermek, kendi sınırlarımızı bilmek ve kendi yaşam enerjimizi korumak anlamına gelir. bu sayede, hem kendimize hem de başkalarına daha etkili bir şekilde yardımcı olabiliriz.

takdir edersiniz ki hayat, bir denge oyunudur. kendi ihtiyaçlarımız ve başkalarının ihtiyaçları arasında bir denge kurmamız gerekir. bu dengeyi sağlamak, bizi hem kendi benliğimize hem de çevremize karşı sorumlu kılar. "önce kendinizi düşünün" ilkesi, bu dengeyi kurmada bize yardımcı olabilir. bu ilke, bencillikle karıştırılmamalıdır; zira bencillik, diğerlerinin ihtiyaçlarını görmezden gelmeyi, kendi çıkarlarımızı onların üzerine koymayı gerektirir. oysa "önce kendini düşün" ilkesi, kendi ihtiyaçlarımızı karşılayarak, başkalarına yardım etmek için bizi daha güçlü kılar.

evrime inanıyorsan ve sen de destekte bulunmak istiyorsan, toplumun genel değer yargılarına mutlaka kulak vermelisin.
her zaman değil! orası önemli işte.
hayatta o kadar çok şey var ki, tamamen inanmak ile hiç inanmamak arasında bir seçim yapmamız gerekiyor sürekli.
aslında arada frekanslar da var..
''belli bir açıdan inanmak'' mesela... kısmen inanmak, katılmak..
doğru noktaları yakalayabilmek.. mesele bu aslında.
o doğru nokta her zaman, sizin kendi salt gerçekliğinizle uyuşmayabilir.
bunu da doğal karşılamanız gerekir.
olabilir...

geçmiş gerçekten de geçmiştir. affedin, silin, yoksayın, 'an'da kalmayı öğrenin. an değer verilesi tek gerçektir. ne geçmiş ne de gelecek olmayan şeyler. an da annnnnnn. annadın mı? o da geçti zaten boşver. mankafasın belli