normal sözlük yazarlarının en gıcık huyları

aceleci olmam; hızlı konuşmam, insanların bazılarına hak ettiklerinden daha fazla değer vermem, acıma duygumun gelişmiş olması, vs

kafamın dikine gidiyorum,
bazen her şeyi kafaya takıp bazen çok umursamaz oluyorum,
karamsarlığımla ortamın enerjisini mahvediyorum,
genelde çok durgunum,
muhabbetim pek sarmıyor,
çözüm odaklı değil ağlama odaklıyım...

(beni bu huylarımla seven insanlara teşekkürlerimi iletiyor ve yanımda olanlara sabır diliyorum. ileride değişmemiş olursam da kafama iyi bir şaplak geçirebilirsiniz.)

alinganligim, şaka kaldiramamam. verem ediyor hem beni hem cevremdekileri. dünya alinganlar için hassas bir yer arkadaşlar.

izlediğim bir dizi/film hakkında henüz izlememiş insanlara beklemedikleri bir anda spoiler veriyorum.

bir inadım var püüü

el şakalarımı kimse sevmez. ama kimseye de zarar vermişliğim yoktur.*

çok konuşurum, ve yukarı da başka bir yazarımızın dediği gibi altta asla kalmam, haksızsam kabul ederim ama benimle birlikte karşımdakini de haksız çıkarırım. bir de kesinlikle yenilmeyi hazmedemiyorum, kesinlikle yenmem lazım. gazozuna maç yapalım o maçı kesin almamız lazım başka çaresi yok yani.

herkese herşeyi küt diye söylerim. kralını da tanımam.

patavatsızım. konuya direkt en ofansif şekilde dalıyorum.
"yarasa falanca şöyle hastalanmış, napmak lazım?"
"ölür o yüksek ihtimal umarım daha fazla acı çekmez." gibi. yani nasıl kırmadan üzmeden söyleyebilirim emin değilim. bana göre direkt söylemek daha kolay.

patavatsızlıktan ziyade; doğruyu direkt olarak söyleme denebilir. karşımdaki kırılır mı, üzülür mü bilemem, doğru ne ise o.

geçici şeyler için inat etmem.

bazen çok kaba olabiliyorum.
yani ne olmuş adam bana naber tatlım diye mesaj atmışsa?

birisinden hoşlanmadığımda bir buz kadar soğuk ve tepkisiz olabiliyorum. karşımdaki insanın çırpınışı gram etkilemiyor..

mesajlaşırken hiçbir sebep yokken sohbeti bitirebiliyorum.

detayjiym ben abijim detayji.

şirketlerin yönetim kurulu başkanlarına bakıp, buraya dikkat, mezun oldukları okullara göre sınıflandırıyorum. bunu dikkatimi çeken her şirkete yaptım. çalışanların bile tıklamadıkları şirket sitelerine girip oraları kolaçan ediyorum. bundan delicesine bir keyif alıyorum. mustafa namoğlu, sina afra, sidar şahin, serkan borançılı, nevzat aydın, demet mutlu, nazım salur hepsinin biyografilerine hakimim. kanalları varsa takipteyim. hayatımdaki tek gizli kıstas şudur; başarılı mı başarısız mı? iki sınıflı düşünüyorum. başaranlar ve diğerleri. milyon dolarları yönetmek değil başarı ama bir işte çok sert olmak, peşini bırakmamak, emek vermek gibi eylemlere çok saygım vardır. o yüzden bohem bir romantiği değil de kapı kapı dolaşan o girişimci çocuğu hep daha çok sevmiş, onu hep daha çok ciddiye almışımdır. bit tüccarla da vinci arasında seçim yapmam gerektiğinde tüccarı seçerim. ticaret, sanattan daha yüce olabilir. maalesef böyle.

alinganligim. fazla duygusal oluşum. ah bir de sulu göz.

çoğu zaman dominant olmam. her şeyi yönetmeye çalışmam. bir de titizliğim.

sinirlendiğimde, pamuk kalpli halimin altından bir canavar çıkıyor.
gözlerimi kocaman açıp iğrenç bir insana dönüşmeme yol açan korkunç laflar ediyorum.

dışarıdan buz gibi soğuk ve cool görünmem. aslında hiç soğuk değilimdir