normal sözlük yazarlarının en gıcık huyları

çokça sabredip basit bir şeyden patlayıp çirkinleşmem ve kontrolden çıkmam.

sinirlenince gözümün bir şeyi görmeyip sonra pişman olmam, inatçı ve kıskanç olmam (sevgili anlamında )

aşırı duygusal olduğum söylenir.

allah kimseye aşırı vermesin..

çabuk değişen ruh halim. bir bakmışsınız mesajınıza anında, uzun uzun, komik cevaplar veriyorum. bir bakmışsınız günlerce mesajı açıp bakmamışım. bazen sırf paylaşım yapabilmek için mesajlara cevap veriyorum. huyum kurusun ne diyeyim.

büyümüşte küçülmüş olmam, çok araştırmak ve neyin nasıl yapılacağını büyüklerden iyi bilmek büyümüşte küçülmüş olarak nitelendirilmeyi sağlıyor sanırım.

her boka üzülmek, üzülecek bir şey bulmak, muhakkak en kötüsünü düşünmek, akla kötücül şey getirmek.

bir tane ayakkabı boyacısı dayı var, dükkanın önünden geçer, geçerken kapı ağzından "hayırlı işlerin olsun atatürk gözlüm." der sarhoş sarhoş. her daim, adana'nın ağustos sıcağında bile paltolu gezer, palto cebinde yarım litrelik pet şişede boğma... sabah da sarhoştur lakin öğlen ve sonrası yalpalamaya başlar seyyar dükkanı omzunda asılıyken. sandığında 1 adet bebek ayakkabısı asılı, anahtarlık gibi, daha büyükçe. ben her gördüğümde diyorum ki, "yavu bu adamın bebeği vardı da vefat mı etti? ya da çocuk sahibi olamadı, onun hatrına mı taşıyor bu şeyi?" yok yere dertleniyorum. sonra meyhaneye gidiyorum. soracağım bir gün, ayıptır böyle şeyleri sormak yutuyorum. kafaya taktığım şeye bak.

kelimeyi istediğim gibi anlamak. lafı istediğim yere çekmek. bu hususta gıcık oluyorum kabul ettiğim özellik.

edit: anlamadım ayağına yatmak.cok yaparım bunu.

laf sokmak. özellikle sevdiklerime.

tokat atar gibi ithamlarda bulunmak.

kuralcılık sanırım kendi koyduğum kurallara bile kendim ummadığımız sinir oluyorum. biraz takıntılıyım sanırım.

içim dışım bir olduğu için patavatsızca ağzıma geleni söylemek. tutamıyorum dilimi.

gerçekleri pat diye suratlarına söylemek

genel bakacak olursa şu olay. ben çok seviyorum o ayrı.



işte istediğimiz nokta. *

en ufak bir şeyi bile gözümde büyütüp dert edinebilmem. ve bunu dışarıya belli ettikten sonra çevremdekilerin hiçbir şey olmamış gibi davranmalarını beklemem.

ota boka ağlamam. bazen ben bile tahammül edemiyorum kendime.

peygamber sabrı derler ya işte ben onun bir tık altında bir sabıra sahibim. sabrım taştığında gazabımdan korkun. hem büyük bir lutüf hem de bir lanet.

ukala dümbeleği.

bazen yerli yersiz ortamlarda ukalalık yapmam, bir konu üzerinden ziyadesiyle ahkam kesmemdir. sürekli olumlu huylarımızı yazacak değiliz az kendimizi de eleştirelim ama dimi? bence de öyle.

birileri bana seslendiğinde duymamış gibi yapıp ilgilenmemem. dürüst olmak gerekirse ben de sevmem bu huyumu efendim.

susmak.