normal sözlük yazarlarının vasiyetleri

aşağıda belirtilen organlar dışındaki tüm organlarım
türkiye cumhuriyeti sağlık bakanlığına bağışlanmıştır
istisnai organlarım aşağıdaki gibidir
-1 beynim yoldaş a
-2 kalbim staniszlaw i novgorod a
-3 dalağım lucifer a
-4 ismi ikinci vasiyetimde belirtilen malum organımsa normal sözlük moderasyonuna bağışlanmıştır.

bedenimin tıp fakültesinde kadavra olarak kullanılması.

tayyip, iktidardan gideceğini anlayınca gerçekten dürüst ve açık siyaset yapmaya başlayacak, inanmayın.

mezarımı derinde kazın,dar olmasın ama lütfen sıkılırım içinde ayıp edersiniz.

beni unutun !

yazılarım ve çizimlerim benimle birlikte ölmesin, yaşatılsın.
kalemlerim ve kitaplarıma sahip çıkılsın.
kardeşlerim yalnız kalmasın.

ben ölürsem halefim mutlaka muş a gitsin.

benim arabamı satın şehit ailereri derneğine bağışlayın, 60 dönüm tarla var köyde satın onu lösemili çocuklara bağışlayın.

mesajlarımı okumayın.

allah’ınız varsa okumayın.

borcum yoktur, alacaklarımı helal ediyorum.

adımı caddeye parka marka vermeyin, envanterde kayıtlı bir zırhlıya verin gitsin, öldükten sonra da arkadaşlarıma kol kanat gerebileyim. yine onlarla olabileyim, ses edemem karşılık veremem belki muhabbetlerine ama yine şen kahkahalarını duymak isterim.

beni köyüme gömün, rüyalarımda rüzgar vurdukça harelenen, çocukluğumda koştuğum yemyeşil çayırların arasında olayım.

sevdiklerim, sizin en mutlu anlarınızda yanınızda olamadım, dudağınızın kenarındaki buruk gülümseyişleri kaçırdım. doğumgünlerini, huzurlu akşam yemeklerini kaçırdım, herşeyden önemlisi acılarınızı kaçırdım. oysa ne çok isterdim gözyaşlarınızı yudum yudum içmeyi.

eğer bir cenazem varsa ortada son kez görmek için ısrar etmeyin, beni ne hale koymuşlardır bilemem, siz hep güçlü yakışıklı hatırlayın.

ve kalbini kırdıklarım, incittiklerim, böyle olsun istemezdim, keşke zamanı geri alma imkanı olsaydı, keşke, ben de insanım, hatalarımla, kusurlarımla, hepinizden özür dilerim.

vaad edildiği gibi bir başka dünya var mıdır bilemem, ben yaratıcıya inancımı çoktan kaybettim. umarım vardır, bu dünyada yaşanmış yaşatılmış onca kötülüğün umarım bir cezası vardır. umarım vardır.

beni kadıköy'e gömün.

kitaplarımı çocuğum varsa onlara bırakıyorum. yoksa en çok okumayı seven yeğenim kimse ona bırakıyorum. param , malım yok nereye istiyorlarsa oraya gömsünler. öldükten sonra önemi yok zaten. arkamdan ağlamak isteyen varsa ağlasın (inşallah öteki taraf doğrudur görmek isterim). rica ediyorum uzakta oturan beni seven akrabalarım varsa gelmelerine lüzum yok dirilmicem geldiler diye 'vay ne hatır kıymet biliyorlar' demicem zahmet etmesinler.