öfke kontrolü

hayatını öfke dolu insanlar arasında geçirip, başkalarının öfkelerini kontrol altına almaya çalışmak, tekrardan öfke kontrolünü kaybetmene sebeb olabilir mi? (olur tabi) toplumdan dışlanmış kendini sevmeyen, yaşama sevincini yitirmiş insanlarla birlikte yaşayıp, tek amacınızın onlara bir şeylerin doğru olduğunu anlatmaya çalışmak ve onlar öfkelendiğin de sizin öfkenizi kontrol altına almanız mümkün mü? yaşamayı kontrol altına almaya çalışmak kadar zor mu öfkeyi kontrol etmek..

sinirlerine hakim olabilme söylemesi gerekenleri söyleyip ancak sinirlenmeden kendini ifade edebilme yetisi,başarması zor olsa da karşıdakini sinir etmek etmek için de oldukça etkili bir yöntemdir.

normal sözlük'ün erkek avcıları yukarı yumulun bir dolar hastası geldi.

of müthiş.

bela. sözlük erkekleri hemen gelin. yeni şey geldi.

başardımm, gülüp geçiyorum artık alttan alttan. bu sefer karşımdaki öfkesini kontrol etmekte zorlanıyor, buna da bi çözüm bulmak gerek.

bende olmayandır, artık bunun için pişmanlıkta duymuyorum.
milletin kalbini çatır çatır kırıyorum, kırarım.

neymiş efendim derin derin nefes alıp verirsen, nefes egzersizleri yaparsan öfkeyi kontrol edebilir hale gelirmişsin...* "kendimi değersiz, yetersiz, ezik, kırgın, çaresiz, umutsuz, huzursuz, korku, kaygı ve utanç dolu hissediyorum." demek zordur da güçlü ve haklı hissettiren öfkeyle tüm bu duyguları kamufle etmek kolaydır...öfkenin altında gizli olan bu duygularla yüzleşme cesareti gösterilemedikçe, öfkeyi kontrol etmek mümkün değildir maalesef.

deniyorum. sonuç yok

medeniyetin gerekliliğiyse medeni falan değilim.

demir kullanın işe yarıyor.

öfkeni zapt etmeyi öğrenme çabası.
şiddete başvurmamak, sakin kalmak, öfkeni insanlaştırmak, hayvanî ve ilkel bir hale bürünmemeye çalışmak olarak ifade edilebilir.

işte o bende yok ne yazık ki... kopunca kopuyorum

öfkem çok nadirdir ama keskindir. beklerim beklerim en sonunda patlarım onda da bağırış çağırış olur ve bu beni kötü etkiler, sesimle beraber tüm vücudum titrer, nabzım yükselir, şekerim düşmüş gibi halsizleşirim ve neredeyse tüm gün onun sinirini üstümden atamam.
bunun için psikologla görüştüm ve bana bazı taktikler verdi işte nefes kontrolü, ellerini yumruk yapıp sıkmak, içinden ona kadar saymak ya da ortamı terk etmek gibi çeşitli yollar gösterdi. dün görüşmüştüm allahın işine bak ki dün gece de tatsız bir olay yaşadım. uyardığım halde yapmaması gereken davranışı yapmaya devam eden bir kişi ve arkadaşıyla ağız dalaşına girdim. ses tonumu hiç yükseltmedim, aşırı sinirlendiğim anlarda derin nefes alıp bi kaç saniye sustum konuşmaya öyle devam ettim. en son tartışma bitip onlar söylene söylene giderken arkalarından kapıyı çarptım, tamam belki bu da bir tepki ama kendimi en fazla bu kadar kontrol edebildim.
geçtim oturdum yerime dakikalarca yumruklarımı sıkıp bıraktım, parmaklarım sızlıyordu hatta dirseklerime kadar acı hissettim. nefes alıp verip belki bine kadar saymışımdır. bu hareketleri 10-15 dakika aralıksız yaptım ve öfkemin yavaşca söndüğünü, kuzu gibi sakinleştiğimi gördüm. saatlerce üzerimden atamadığım sinirim dakikalar içinde ortadan yok oldu.

reaktiflik hayatınızdan götürür. çok gereksiz ve zararlı bir sosyal israftır. ona parla, buna köpür çevrenizde insan kalmaz. özellikle boomer tayfa erkeklerinde bunu çok gördüm, herkese patla patla en yakınlarını bile kırıyorlar. sevilmez oluyorlar.

ayrıca öfke kontrolü olmayan insanlar kolay manüple edilirler. çıldırtma tuşları vardır. tartışmada haksız duruma düşerler. işyerinde de var bunlardan. bazen kısa dönem istediklerini alıyorlar ama orta dönemde dışlanıyorlar. sonra "millet birbirine yağ çekiyor", "ayak oyunları var", "ben haketmiştim ona verdiler" diye sağı solu suçluyorlar. ya arkadaş sen hiç kendine sordun mu neden insanlar seninle çalışmak, seninle yan yana gelmek istemiyorlar diye?

bunun neyini kontrol edeceksin ki hamido? ne güzel bir his işte.
bi de kamiller bunun için psikologlara bir dünya para ödüyorlar.

bazen tek yumrukta 3 kişiyi yere sererek sağlanmalıdır.

ofke kontrolsuzlugu cogu zaman bagirip cagirma, siddet, kriz gecirme, esya parcalama gibi olaylarla anilir ama sakin/normal duran insanlarda da olabilir. kisi siddeti disa degil de ice yoneltir. bas agrisi, anksiyete, uykusuzluk, deri ve sindirim hastaliklari, yorgunluk olur boyle durumlarda. yani sessiz duran insanlari sakin sanip da uzerine gitmeyin, ebeciginizi s..kiverir bir anda buyuk bir patlamayla.

sahsimda olmayandir

bu aralar herkes sinirli. herkesde silah var. insanların bu zamanda biraz daha fazla öfkelerine hakim olmaları lazım.

arada sırada kaybettiğim durum. hayat şansım bana yüz kızartacak bir şey yapmamayı sağladı şimdiye kadar. yoksa kontrol kaybolunca gözü kararıyor insanın. cemre demirel'i tanıyan vardır belki x'ten twitchten ve ya youtube'dan. en son onun yaşadığı hadise tam da başlığa örnek verilecek bir durum. tabii ki normalleştirmek adına söylemiyorum bunu. adam da günlerce her platformda kendisine küfrederek başta bahsettiğim yüzü kızaran bir hadise yaşadı, yaşattı.

ben benzeri bir vakayı o dönemki sevgilimle yaşamaya ramak kala, diyorum hayat şansı işte, gittim masayı kırdım yumruklayarak sonra da evi terk ettim. zaten 3 5 ay daha ilişkimiz devam etti etmedi ayrıldık. bir kere aldatıldığımı sanıyorken ben meğerse neler neler olmuş da öğrendiğim vaktin iyi zamanlaması sayesinde "kurtulmuşsun bongo" diyerek çıkarttım kendimi. o günden beridir de f***buddy'lik müessesesinden öteye kimseyle ilişki kurmadım. bu yaşıma kadar hiç ehliyet almayı düşünmedim, araba kullanmayı bilmem. evet böyle şeyleri nadir de olsa yaşıyorum ama artık sadece ve sadece kendime yaşatıyorum.

kontrolü kaybedeceğinizi anladığınız anda ortamı terk edin. bu size ballı bir delinin tavsiyesidir.

(bkz: anger management)

www.imdb.com/title/tt0305224/