oğuz atay

“bir silgi gibi tükendim ben
başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım
mürekkeple yazmışlar oysa..
ben kurşunkalem silgisiydim
azaldığımla kaldım..”

― oğuz atay, tutunamayanlar

yağmurlu bir ilkbahar akşamında
henüz üzerinde ki ıslak elbiseleri bile çıkarmadan
kanıyla boğulan ertan var mesela
saygı ve sevgiyle

yusuf atılgan’ın aylak adam isimli eserini okuduktan sonra tutunamayanlar isimli eseri yazdığını düşündüğüm post-modern anlayışa bağlı yazar. aylak adam'da geçen

bu bölümden dolayı olsa gerek tutunamayanları yazdıktan sonra örneğini beğenmeniz ümidiyle diyerek yusuf atılgan a gönderir. yusuf atılgan ise cevap vermez.

depresyonda olan insanı intihara sürükleyebilecek kitapların yazarıdır. modern çağın aydın insanının anlaşılamaması, yalnızlığı, yitip gitmesini hepimizin yaşadıgı ancak yaşarken farkına varmadıgı veya dile getirmekten kaçındıgı gerçekleri yüzümüze çat çat vurarak anlatır. o konuşamadıklarımızın yazarıdır.
not: bir zaman aşık oldugum bir bey oğuz atay sevgimi görünce bana korkuyu beklerken kitabını hediye edivermişti. günde en az bir kere dokundugum kitaptır

tutunamayanlarda; "kollarımı açıp tüm insanlığı kucaklıyorum." diyen oğuz atay, tehlikeli oyunlarda; "bütün insanlığı kucaklamak isterken,neredeyse bu dünyanın altında eziliyordum." diyerek umudunu kesmişti.
şu sıralar insanlığa olan inancıma dair oğuz atay gibi düşünüyorum.

dünyadan benim gibi biri daha geçmiş dedirten yazar.

tüm kitaplarının bir solukta okunması gereken yazar.

istisnalar ile kayideyi bozan yazarımızdır.

allah'ım sen konuyu biliyorsun. amin.

tehlikeli oyunlar ve tutunamayanlar adlı kitapları şahsım adına başucu kitabı niteliği barındırmaktadır. toplumdan kendini soyutlayan, insanların riyakarliklari yüzünden, hasta bireylerin hasta ettiği insanları çok iyi tahlil edip muazzam bir edebi dille okuyucularına aktaran türk edebiyatı'nin en önemli yazarıdır.

fakat, allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. fakat benim de sevmeğe hakkım yok mu albayım? yok. peki albayım. ben de susarım o zaman. gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? sorarım size: nasıl? kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. küçük oyunlar istemiyorum albayım.

"kendi devrimini kendin yap!"
oğuz atay

''..insan aklına 
hiç güven olmuyor albayım...''

bizon murat çok güzel anlatmıştır büyülü sesiyle.

nerden geliyor bu adamların huyu.
nerden geliyor bu dümenin suyu.

"şu anda, sana güzel bir şey söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim," dedi: "gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda." demiş yazar tutunamayanlar kitabında, ne güzel söylemiş.

"- gözden ırak, gönülden de ırak olur mu efendimiz?
- hayır olric. yüreğinde bir yer açıp oraya oturttuğun her kimse, seninle birlikte gider her yere."
oğuz atay - tutunamayanlar
yine edebiyatımızdaki efsane yazarlardan biri. ölümü çok üzücüdür.
son gecesi şöyledir oğuz atay'ın:
bir dostlarının evindedirler.
oğuz atay bir ara banyoya gider.
bir süre çıkmaz. bir sessizlik olur.
dostları merak edip seslenirler
'nasılsın oğuz' diye. oğuz atay,
'sevinmeyin, daha ölmedim'
karşılığını verir banyodan.
sonra yine bir sessizlik olur.
ve yine bir merak başlar.
dostları banyoya koşarlar,
'nasılsın oğuz' diye seslenirler,
bu defa ölmüştür.
'sevinmeyin daha ölmedim'
oğuz atay'ın son sözleridir.

- olric hayatta 3 yanlışım oldu.
+ ne gibi efendimiz ?
- tanıdım, inandım, güvendim, ama bir doğrum oldu.
+ o nedir efendimiz ?
- sevdim olric. fakat bilirsin ki, 3 yanlış 1 doğruyu götürür.

tr tarihin gelmiş geçmiş en iyi psikolojik romanlarını yazmıştır.

“cam kırıkları gibidir bazen kelimeler , ağzına dolar insanın ... sussan acıtır, konuşsan kanatır. “

yazılarını okurken yüreğimde garip, tarifi zor duygular hissettiğim nadir şahsiyetlerden.

tutunamayanlar kitabında "bana boş boş oturup duvar izlettiren herkese kırgınım" diyen yazarımız.

"unutulan " isminde harika bir öyküsü vardır.

"ne yapmışsa korkusuna rağmen yapmıştı hayatı boyunca, yoksa çoktan kaybolup gitmişti "

(bkz: korkuyu beklerken)