okumasaydım da olurdu dedirten kitaplar

derrida kitapları.. yazdığı kitaplarla çaldığı zamanım haram zıkkım olsun

görmek
dönüşüm

linç etmeyecekseniz şeker portakalı.
hayır anlatıldığı kadar duygusal bir kitap değildi ağlamadım. eğer öyle bir kitapsa ben duygusuzum

bayılarak okusam da distopik ve fantastik kitap serilerinin birçoğu çünkü zaman geçtikten sonra eğer senin için çok çok özel bir seri değilse seri hakkında her şeyi unuttuğunu fark ediyorsun.bu benim için aşırı can sıkıcı bir durum çünkü doğrusu fantastik ve distopik kitaplara bayılırım ancak istisnalar hariç insanın üzerinde kalıcı etki bırakmıyor veya çabuk unutuluyor

ergenlik döneminde okunan saçma wattpad kitaplari.

milena'ya mektuplar diyeceğim üzülerek. belki benim okudugum baski ve ceviridendir bilmiyorum fakat gerçekten okurken sıkılmıştım. mektuplar tek taraflı olduğu için bir süre sonra çok sıkıyor. evet kafka'nin milena' ya olan aşkını okuyoruz bu çok güzel ama okumasam da olurmuş.

işte insan - michael moorcock
öyle altyapısız, öyle havari bir kitaptı ki..

çok kitap okuyan biri değilim, 250-300 tane anca okumuşumdur. fakat düşündüm de hiç birini zaman kaybı olarak görmedim. sadece dostoyevski'yi lisede okumasa idim. hem bir şey anlamadım hem de uzun bir süre rus edebiyatına dokunamadım (ecinniler kitabından sonra).

sadece fahrenheit 451 bana abartılmış geldi. muadili distopik kitaplara göre bence çok zayıf. onu da iyi ki okudum ki abartılmış kelimesini gönül rahatlığı ile diyebiliyorum.

ha pardon kitaplıkta murat menteş'in antika titanik kitabını gördüm. onu okumasam olurdu. yazılmak için yazılmış havası uyandırdı bende.

tim lebbo'nun sessizlik adlı kitabı yazarın hiçbir kitabını okumadan okudum kitabı ve beğenmedim anlatış güzel ama sonu bitmiyor sonunda ne olduğu hayal gücünüze bağlı ve bende gerçekten merak ettim başka serisi var mı diye baktım yok aslında kitabın sonu bitse gerçekten güzel konuya sahip etkileyici bir kitap ama açıkçası ben etkileyici bir son bekliyordum bu durumdan dolayı sevemedim.

otomatik portakal bana göre okuduğum en berbat kitaplardadı.

pınar kür kitapları. beni üzer ve boğar, eskiden onu okumanın beni daha bilinçli yapacağını düşünmüştüm ama zaten toplumun bu kanayan yarasına her dakika haberlerde, sosyal medyada, sağda solda şahit olduğum için bir de kitap okurken görmemek benim için daha iyi olur/olurdu.

ahmet ümit patasana.

kuyucaklı yusuf.

öyle bir kitap yok sanırım. okuyup beğenmediğim kitapların bile bir şekilde duygu ve düşünce dünyamın gelişmesine katkıda bulunduğunu düşünüyorum. en kötü ihtimalle bir edebi eserde olmaması gereken şeylerin neler olduğunu gözlerimin önüne sermiş, belki de anlamını bilmediğim bir kelimeyi araştırıp bilgi dağarcığıma eklememi sağlamıştır.

tek bir istisna var: saçma sapan konular üzerine kurulu wattpad kitapları. orada da çok kitaba göz gezdirdim. %80' nin hiçbir şekilde okuyana bir katkısı olabileceğine inanmıyorum. hani bazı kitaplar vardır ya, pek bir edebi değeri olmasa bile insanın içini ısıtıp yüzünde bir tebessüm oluşturan... o bile yok. kitabın (!) içeriğini ve yazan kişinin maksimum yaşını daha ilk cümlesinden anlayabiliyorsunuz zaten.

basımı için harcanan tüm emegin çöp olduğunu düşündügüm watpadd kitapları (bkz: türkiye neden yozlaştı)

yaşlılara yer yok

kuyucaklı yusuf

metal hayatlar - berna durmaz

ahmet ümit kitapları

sen şu meyvanın hiçbir faydası yok, şu sebze niye var ki diyebilir misin, kitap da öyledir, sen sevmesen, anlamasan da muhakkak sana bir faydası olmuştur.

onun için okumasaydım da olurdu diyeceğin kitap yoktur.