ölünce ne olacak sorunsalı

gömecekler veya yakacaklar. benim gibileri de kadavra yapacaklar. siz de kadavra bağışçısı olun, hekimlere ders materyali olun.

toprak.

burdan daha iyi olmasını umuyorum

yaşayınca ne oldu dedirten sorunsaldir.

bakteriler vücudumuzu temizleyecek.

inançtan inanca farklı tasavvurlar var. gidenlerden çıt çıkmadığı için kimse ne olduğunu bilmiyor.
deneyimlenemeyen şeyin ölüm olması buradan geliyor.
istediğiniz kadar inançlı olun sonuçta sadece inançta kalıyor. inancın insan için çekici yanı da bir yönüyle bu olabilir. insan bilinçli bir varlık olarak ölümün sonrası hakkında deneyim sahibi değil. hep bir başkası üzerinden tecrübe ediyor. dolaylı öğrenme. kendisine sıra geleceğinin de farkında. ama burada inanç ölümün ağır, katlanılamaz, çıldırtıcı yükünü bir nebze de olsa alıyor. bir nevi anti-depresan diyebilirsiniz.

işte ardından üç gün ağlarlar o kadar.

kazma kürek toprağa gömecekler.

karanlık. bi 100 yıl falan sonra da hiç doğmamış gibi olacağız.

yaşayanların kalbinde yaşamaya devam edeceksiniz.

ben demiyorum, jean cocteau diyor.

şok! pamuk tıkama sonrasındaki olaylar bize ait değil. sshhs

iki güne beni herkes unutur hiç varolmamışım hayatlarınıza dokunmamışım gibi unutulurum gram şüphem yok..

birçok efsane barındıran karışık ve inceden de korkutan bir sorunsal.
ben hep yaşarken ne oldu ki öldükten sonra ne olacağının önemi olsun derim. öldükten sonra hayat varmış yada yokmuş kimin umurunda. henüz geri dönenin olmadığı bir yere gitme mevzusu hakim insanların aklında. yıllarca süren bir zaman dilimine yayılan korkutucu bir konudur biz insanların zihninde.
çaresizliğin zirvesidir ölüm. bana bir çaresizlik söyle dersen çaresi olmayan tek gerçektir derim ölüm için. öylece kala kalırsın ve ne yapacağını bilmeden sadece olmasını beklersin. insanın gerçekten aciz kaldığı tek an'dır ölüm.
peki sonra ne olacak?
yazılan çizilen vahyedilen, o kadar çok şey var ki insanoğlunun elinde. olabildiğince korkucu senaryolara maruz kalınan bir cehennem ve sonsuza kadar comolokko yapılabilecek bir cennet.
ödül ve ceza sistemi. ne ekersen onu biçersin mahkemesinin kurulacağı bir alan. herkes orada olacak. her b.ku yiyip bir kediye mama verdiği için, yada birkaç kere salavat getirdiği için cennete gidebileceğini düşünen daha doğrusu bunu uman insanlar da olacak. ilk insanlarda orada olacak. (bkz: cem yılmaz) diyordu ya hani lan konuyu bilmiyor adam ne konuşacak dediği o insanlarda orada olacak. sahi onlarda yargılanacak mı gerçekten?
garip.
çoğumuzun söylediği, cesaret edemeyenlerin de aslında söylemek isteyip söyleyemediği gibi bir cevap vermek isterim o sebepten.
bilmiyorum, bilmekte istemiyorum. gidince bakarız diyorum.

süratle unutulup gideceğiz, bizi hatırlayan yalnızca birinci derece akrabalar olacak.

ohoo neler neler.

bilincin sonsuza kadar kapanmış olucak, kesin bilgi. yayalım.

ölünce ölümsüz olacaksınız, daha ne istiyorsunuz. :))
bende sığar iki cihan
ben bu cihana sığmazam.

arkamızdan 1-2 gün ağlanacak ve sonra biz de artık birer hiç olacağız unutulacağız toprak her yerimizi kara bir bela gibi saracak başka ne olabilir ki doğsan da ölsen de teksin ne de olsa

kalanlar mahvolur, gidenlerin ne olduğu belli değil.

dünyevî hayatımız yok olacak. sonsuza dek.