ölünce ne olacak sorunsalı

asıl hesap görülmeye başlayacak. %100 adalet işleyecek.

doğmadan önce neysek o yani hiç.

yokluk olacak. ya ne olacaktı? hurilerle şerbet akan rejimlerde sonsuz seks mi?

kurtuluş, mutluluk.
başlamayacak bir son veya tekrarlanmayacak bir ölüm.
ve sevmedim buraları. gidince çok sevineceğim o yüzden. bu sahteliğe tahammül edemiyorum. ediyorum ama sınırlardayım. o da biraz zorundalık hissettiğim için.
ölmek için geldik, o kadar zaman doğru ve iyi bir insan olmak için çabalamışım. son kırıntıya kadar böyle devam edeceğim. vazgeçersem olmaz. vazgeçersem ölmeden ölürüm yine. sapma yaşarsam şeytana karşımda diz çöktürecek birine dönüşürüm. neyse ki efendisi olmadan da çöktürebiliyorum. ama dengeler değişebilir, bilmiyorum.
bu yaşantı ve yaşam içimdeki iyiliği, neşeyi vs. güzel olan ne varsa öldürüyor. o kadar öldüren yaşam mı olur? yaşam anlayışlarına...
kedim, bitkilerim, kitaplarım, yazdığım defterler. bazı insanları biraz sadece diğerlerini hiç. sonrasında birkaç daha eşyam dışında hiç şeyi özlemeyeceğim. onları niye alamıyoruz ki? sonuçta da ben de dünyadan bir parçayım ama beni alıyorsunuz? hem benle insan götürmek istemiyorum ki. neyse durum anlaşıldı. bir vasiyet yazayım. kitaplarıma veya başka sevdiğim şeylere el sürülmesinden veya sevmediklerime verilmesinden nefret ederim. bunları yazacağım.
300-350'den elimde olanlar 100-120 tane sadece. -_- değeri sürecek insanlara gitsinler isterim. buruşukluk veya kırışıklik sevmem. hepsi yepyeni gibi duruyor. sayfalarındaki alıntılarım köşeli parantezli sadece.

duruma göre. gömülürsek gübre, yakılırsak atmosferde karbondioksit, baraj gölünde boğulur ve bulunamazsak metan gazı, denizde boğulursak balıklara yem olacağız. en iyisi bu sanırım. düşün balık seni yemiş. sonra egeli bir balıkçının ağına takılmış. temizlemişler. rakı sofrasına gelmişsin.
rakıyla son buluşma... ne güzel değil mi? bir de sigara içebilsen...
yaban hayvanı tarafından yenilmek çok kötü. mesela nobel ödüllü bir yazarsın. afrikada bir safariye çıkıp yolunu kaybediyorsun. bir aslan ailesi seni buluyor. afiyetle mideye gömüyor. onca yazı, onca kalem, onca roman hikaye. sonunda afrika savanalarında aslan boku oluyorsun.
iyi değil.

tevhid inancına sahip olanlar için; dünyadaki amellerine dikkat ettiklerini düşünüyorlarsa ebedi aleme göç etmenin huzuruna erecekler.

gerçek olan: beden mezara ruh bilinmeze. bazıları bedeni yakıyor ama sonuç yine doğaya karışmak oluyor.
dini olarak: beden dirilmek üzere mezara ruh cennet ya da cehenneme.
bunun bilimseli var mı bilmiyorum ama çoktan olması lazımdı.
benim düşüncemi önemserseniz dünya ruh hasatı yerine benziyor, ruhların geri dönüşümü yok sonuçta dünya da bir yere gidiyoruz ölünce ama nereye belli değil.

ahanda bu olacak.

cevap salamayacağımız konudur.