onlarca kitap okuduğu halde olgunlaşmayan insan

pratik teoriyi onlarca kez bıçaklar sırtından. hayal kırıklıkları hayat kırıklıklarına dönüşür...

kitap okumak insanı olgunlaştırmaz. bunu bir geçelim.

hayat satırlardaki gibi değil, sadrlardaki gibi işler.

sadr: göğüs, sine.

okunan kitaplarla ilgili bir durum.

cinayet kitapları okuyan kişinin hangi konuda olgunlaşmasını bekleriz..?

hayatı okumakta eksileri vardır bu kişinin, kitap okumak önemli ama tek başına nirvanaya ulaştırmaz sizi. hani kahveden çıkmayan abiler der ya, biz hayat okulu mezunuyuz yeeğğen, işte o muhabbet tamamen olmasa da kısmen doğru.

kitap okuyan değil, kelimeleri zihninde seslendiren insanıdr.

deve kâbe’ye gitmekle hacı olmaz

belki sadece cinalinin tüm serilerini okumuştur.

kitap okumanın abartılması demek istiyorum

olgunlaşmak tecrübeyle sabittir. hayatı okuyabilen insanların kitap okuduklarında çok farklı bir boyuta eriştikleri aşikârdır. olgunlaşmak isteyenler, okurken yok olmalı!

kitap okumak tek başına olgunlaşmaya yetmez.
yaşanmışlık lazım, tecrübe lazım. ha birde insanın karakter faktörü de var. bazıları kırk yaşındayken bile dört yaşında gibi davranabiliyor, tecrübeyle sabit.
yazık..

kitap okumakla adam olunmayacağını öğretmediler mi size?

bir de bunu denesin:

dümdüz okumakla kendisini sınırladığı içindir. kitapların okuyucuya birikim kazandırabilmesi ve farklı açılardan dünyaya bakabilmeyi öğretmesi için okuyucunun da düşünmesi, sorgulaması, yeri geldiğinde araştırıp teyit etmesi ve kendisini tanıması gerekir. insanların çoğu kendini tanımıyor bile. kendisi için neyin iyi ya da kötü olduğunu, isteklerinin ve ihtiyaçlarının ayrımını yapmayı bilmiyorlar. düşüncelerinin ve duygularının arkasında yatan gerçek nedenleri anlamıyorlar. örneğin, hür iradelerinin etkisiyle geliştirdiklerini toplumun dayattıklarıyla çok kolay bir şekilde karıştırabiliyorlar. kişinin kendisi bu durumda bir referans noktasıdır bence, buradaysa referans noktası yok.

dolayısıyla eserler ne kadar nitelikli olursa olsun verimlilikten söz edebilmek mümkün olmuyor.

olgunlaşmak kitapla değil karakterle olur kişi sorunlara çözüm odaklı bakmak yerine çocuk gibi olmak ister ve öylece kalır, kitap okuması çoğu zaman onu değiştirmez.

kitap okumak zaten olgunlaştırmaz, hayata bakış açınızı değiştirir.
mesela ikili ilişkilerde samimi olmak, kalpten sevmek, fedakarlık konuları her kitapta işlenir ama gerçek hayatta kitaplardan benimsediğiniz bu düşünce ve davranışlar ile bir narsiste, psikopata denk geldiğinizde afedersiniz g***zde patlar.
insan benliğini kabul etmeden, herkesin kişiliğinin farklı olduğunu anlamak yerine twitter da dünya hassas kalpliler için cehennemdir aforizmaları kasmak size kalmış.
edebi kitaplar benliğimizdeki bir şeyi besler aslında. mesela ince memed'deki memedin hatice ye duyduğu ölümüne aşkı ya da romeo ve juliet'teki ophelia'nın çaresizlik hissiyle ölmesi...
ama kimse erasmus muharrem gerçeğini görmek istemez. ya da tırcı beyefendinin evden uzaklaşınca hanımının eve iş almasından.

hayat tuhaf. bakış açınız kitaplarla, sanatla, müzikle sınırlı kalmasın.

değişmeye ve gelişmeye niyeti yoktur.

wattpad okuyorsa olabilir.

entel meriç bi tiptir. kızlara yaranmak için her şeyi yapar bu tipi tip.

sebebi cümlenin içinde: onlarca azdır.

kitap okumakla olgunlaşmak arasında nerdeyse zerre alaka yok.

onlarca kitap okunması bir şey ifade etmiyor. önemli olan kişinin kendi farkındalığıyla okuduğu şeyi anlamaya, anlamlandırmaya çalışmak. süzgeçten geçirilmeyen şeyler insana bir şey katmaz. üst bilişi devreye soktuğunuzda bir şeyler gelişmeye başlar.