otobüste yaşanan ilginç olaylar

özellikle uzun yola çıktığınızda başınıza neler neler gelmez ki? tabii şehir içi otobüslerinde de renkli konularla karşılaşabilirsiniz. yurt dışında servis otobüslerinin birbirleriyle kapışması beni hayli ürkütmüştü. oğlum derdiniz neydi?
bir seferinde de yan koltuğumdaki yolcuyla şoför yolculuk esnasında birbiriyle tartışıp bizi sıkıntıya sokacaklardı. diğer yolcuların ve şoförün kendini frenlemesiyle ortalık sakinleşmişti.

kendisine yer verdiğim ablanın "sıcağıma" oturmayı red etmesidir. kendimi ırz düşmanı gibi hissederek ilk durakta inmiştim.

hani biz marjinaldik?

yıllardır otobüse biniyorum hiç kaza yapmadı ne tuhaf diye düşünürken kaza yapması; yıllardır otobüse biniyorum hiç otobüste fenalaşmadım, bayılmadım acaba otobüste bunlar başıma gelse ne olur diye düşünürken öndeki adamın pat diye bayılması; yıllardır otobüse biniyorum ama otobüs fobimi (otobüsün motorunun alev alması ve patlaması akabinde beynimin cımbızla asfalttan toplanması fobisi) tetikleyecek bir şey yaşamadım diye düşünürken otobüsün motorunun alev alması. son örnekten sonra otobüste düşünmeyi yasakladım kendime.

lise zamanında midem baya bulanmisti ve kusmustum. kötü bir deneyimdi.

tip 1 diyabetim, 14 saatlik bir yolculukta oturduğum koltukta, çaresizlikten göbegimi iki santim açıp insulin iğnemi yapmıştım.
iğnemin saati gectigi icin sekerim çok yükseldiği için çaresizlikten iğne yapmış olsam da, uyuşturucu bağımlısı muamelesi görüp ,yan koltuktaki cahillerin muavine avaz avaz söylemesi üzerine muavin tarafından azarlanarak uyarlamıştım.
kendimi anlatana kadar şekerim daha da yükselmişti.

uludağ üniversitesine giden otobüste hasta yolcular çok olurdu.bir gün bir teyzeye yer vermek istedim.yok evladım kalkma sen öğrencisin dersten çıktın yorgunsundur dedi ve yanıma oturdu.tek sorun vardı koltuk tel kişilikti.cam ile teyze arasına sıkışan silüetim acaba dışarıdan nasıl görünmüştü.

karlı bir bursa sabahında lebalep dolu bir otobüse son dakika bir teyze bindi.şoför kapıyı kapatınca teyze çaldırdı.kocam dışarıda kaldı diye feryat etti.şoför kadına dönüp:nereye alayım?istersen ben ineyim o pinsin,dedi.pinmediler allah’tan.

aşırı uzun saçlarım otobüsün kapısına sıkıştı. utancımdan yardım da isteyemedim. bir sonraki durağa kadar kafam kapıya yapışık gittim...

bayram için muş'tan adana'ya gideceğiz. tüm mecburi hizmetteki insanlar akın akın kaçıyorlar şehirden. uçak bileti yok, zorla bir tane midibüste yer bulduk. çıktık yola. muavin çıktı, 'arkadaşlar, iki rota var, bir tanesi daha dolambaçlı fakat kısa, diğer uzun fakat düz bir yol. hangisinden gitmek istersiniz?' diye sordu. oylama yaptık, kısa fakat kötü ve dolambaçlı yol kazandı. yola çıktık. yol o kadar kötü ki bir kaç kişi mola verelim dedi. muavin yine çıktı bu sefer ki oylama mola verilsin mi içindi. eller yine kalktı ve halk kararını verdi. mola için durduk.

böyle böyle osmaniye'ye kadar geldik. sonrasında şoför yolu karıştırdı. yolu bilen var mı diye sordu. gittim yanına, usta buradan, usta şuradan diye tarif ettim. sabah 5 gibi bir şekilde adana'ya ulaştık.

tıka basa dolu bir halk otobüsünde şoförün lütfen arkaya ilerleyelim diye bağırmasına karşılık arkadan dayının tekinin “biraz daha ilerlersek otobüsten düşeceğiz kaptan” demesi...

metro turizm ise her türlü rezillik vardır.
misal; yüzünüze boşalan muavin.

çok kalabalık bir otobüste bir kadın iki çocuğu ve bebek arabasıyla birlikte otobüse binmişti. bebek arabasını koyacak bir yer bulana kadar iki çocuktan küçük olanı kadın yanımda oturan kişinin kucağına vermişti üstelik yanımda oturan kişiyi tanımıyordu, 1 durak sonra yanımdaki kadın çocuğu bana verip otobüsten indi ben de kalabalıktan kalkıp da kadına yer veremedim (çünkü hareket edecek alan yoktu)o kadın inene kadar çocuğu benim kucağımda durmuştu. kadın inerken teşekkür etti ve gitti.

beş saatlik bir yolculuktan sonra inerken şoföre el sallamıştım bilinçsizce. o da bana el salladı mutlu oldum.

nefes alacak alan kalmayan otobüse binmeye çalışan yolcuların "arka bomboş yurusenize" diye bağırmalari.

istemeden çocuk sahibi olmak.

üniversite 1.sınıf bir elimde maket bir elimde proje tüpü tutunmaya çalışıyorum. sınavdan çıkmışım , 2 gündür uykusuzum ve otobüs fren yapıyor. önümdeki çocuğun dirseğinin burnuma ışık hızıyla çarpmasıyla yere düşen kan damlaları. bütün bu olaylar bitince de otobüsteki sınıf arkadaşımın iyi ki sınavdan çıkmıştık böyle çözemezdin demesi...

türkiye'nin endüstri meslek lisesi sayılan şehirde işten eve gitmek için bindim. pazarın içinden geçerken yolcu almak için durunca arkamdaki ben yaşlardaki kadın beni dürttü, bakmadım, ısrarla sarsınca döndüm, elindeki parayı uzatı ve "git şuradan iki kilo muz al da gel" dedi. tersleyip önüme döndüm, neden almıyormuşum da ne varmış da, diye söylenmeye başladı, en son şoför gidip aldı*.
bir gün yine eve dönmek için bindiğimde tamamen doluydu. tek boş yer bacaklarını kollarını yayarak iki koltuğa yayılmış bir serserinin aynıydı. beğenmedim oturmadım, ayakta durdum. benden önce binmiş olan ve ayakta duran çirkince-pasaklı-yarı kapalı kız benim oraya oturmam için için ısrar etti. ben oturmayacağımı söyledikçe sesini ve dozunu yükseltti. en son "sen bu halinle oturmazken ben niye oturayım" diye bağırmıştım*.
bir keresinde de en arkada önü boş koltukta otururken şoför ani fren yapmıştı ve ben koşa koşa en öne kadar gitmiştim*.

benimkisi tramvayda yaşandı ama otobüsten ne farkı var?*

2005-2006 sezonunda konya’da okurken tramvaya bindiğim bir seferinde, genç bir hanım ablamız ikili koltukta yalnız oturan bana; lütfen kalkar mısınız? *arkadaşımla ikimiz oturmak istiyoruz dedi. yaşlı veya hamile değildi ikiside. üstelik -ruh sağlığını bilemiyorum ama- hasta da değillerdi.

kibarca yapılan bir dallamalık vardı ve bende aynı estetik kaygıyla cevap verdim; “lütfen ikiniz ayakta durun o zaman” dedim ve kulaklığımı takarak müzik dinlemeye koyuldum.

şimdi anlattığım durumu yaşasanız çok önemli bir durum olmadığını düşünürdünüz. benim gibi. beterin beteri var.

birbirimizden habersiz aynı otobüse hem de önlü arkalı koltuk aldığım arkadaşımla otobüs yolculuğu bittiğinde birbirimizi farkedip şok geçirmiştik. bu kadar dikkatsizlik olabilir mi sayın suserler?

erzurum'da öğrenciyim o sıralar. körüklü otobüsler yeni çıkmış. g3 numaralı bir otobüsteyiz sevdiçekle. körüklü kısımdayız; bu bilgi can alıcı olan nokta.
neyse, yaşlı bir amca bindi otobüse ve bize doğru gelip; korku dolu bir sesle "otobüsün bu kısmı da aynı yere gidiyor mu çocuklar?" diye sormuştu.

şu an bile ne hissedeceğimi bilmediğim bir durum, hafızamda durur öylece...