otuz yaşında hala ailesiyle yaşayan tip

yeni yine yenidennn kalıba sokucu bir başlık. bir insansın ailesiyle yaşamasında ne gibi bir sorun ya da eziklik olabilir ki ? herkesin kendi tercihi... anne ve baba bu kadar korkunç tipler mi ki kaçmak zorunda kalalım ?

(bkz: 40 yaşında hala ailesiyle yaşayan tip)

ben asosyal bir eziktirle start vereyim de hınç küpü erkek yazarları baştan kusturup eleminize edeyim.

erkek yazar sevmiyorum, keşke ölseler ya.

seks hayatı yoktur. erken boşalma sorunundan muzdariptir. düşük gelirlidir. tü, kakadır.

20'li yaşların başlarındaki çıtır bir delikanlı olan ben yalnız yaşıyorsam 30'larindaki dayı da artık bir zahmet annesinin kucağından ayrılmalıdır.

30a 5 buçuk yıl kaldı ama istesemde ailemden ayrılamam.

ailenin kıymetini bilendir. aileye maddi manevi destek olandır. ailenizin kıymetini bilin, gidenin yeri boş kalıyor. allah kimseyi ailesiyle sınamasın.

aileyle aynı şehirde yaşanıyorsa ne gerek var mastafa denip beraber yaşamaya devam edilebilir. eziklenecek bir şey değildir. ne eziklenir derseniz baba parasıyla 18 inde ayrı eve çıkanlar olabilir. ne yapıyorsanız kendi paranızla yapın. her şey yaşında güzel aceleye gerek yok.

tasarruf ve birikim yapan, borç ödeyen tiptir. böyle böyle ev araba alınıyor işte, esaretin bedeli.

o benim. 6 sene yalnız yaşadım, eve döndüm. ekmek elden su gölden oh. evlenip dırdır çekmeye de niyetim yok. geleceğim beni korkutuyor ama konfor alanını bırakamıyorum.

abimdir, ayni evde olmamızı geçtim aynı odayı paylaşıyoruz, ayrı eve çıkmalısın sen gitmezsen benim de ayrı eve çıkmama onay vermezler diyorum sen gitmek istediğinde ben seni desteklerim ama bu zor bir süreç diyor. aslında düsününce ona hak veriyorum, akşam işten geliyor yemek hazır kıyafetleri düzenli yıkanıyor, ütüleniyor, ayrı evde olsa akşam yorgun eve geldiginde bunları yapması çok zor olacak, şimdi yalnızca evdeki iş bölümünde kendi üzerine düşenleri yapıyor. evin masrafları mevzusu var arada annemin cebine market pazar parası sıkıstırır, kiraya faturalara destek çıkar tek başına olsa bunları üstlenmesi biraz zor olacak şimdi böyle birikim yapabiliyor.annemler genelde haftanın 3 günü falan evde olmuyorlar o zamanlarda eve arkadaşlarını çağırıyor gerçi annemler varken de çağırıyor onlar gidene kadar ben odada değil başka yerde takılıyorum aynı şekilde benim arkadaşlarım geldiginde o başka yerde takılıyor biri kalmak istediğinde yatıracak yerimiz olduğu için onu da sorun etmiyoruz. herkes kendi alanını sınırlarını bildiği icin çok rahat yaşıyoruz. bir gün baska yere taşınmaya karar verirse konforlu anlar dışında nelerle karşılaşacağını çok iyi biliyor bu yüzden mantıklı olanın aile evi olduğunu düşünüyor.

ne yani şimdi 30u 2 geçti diye aile kuramadım diye ailemden ayrı mı yaşayayım ?

bazısı için kendi ayakları üzerinde durmak önemlidir. eve istediği saatte manita atabilmek ister. açıp gümbür gümbür müzik ister, komşusuyla ağız tadıyla kavga edebilmek ister. değil 30, 25'inde bile, ergenliğe gireli 10 sene, oy verme, silah alma, yasal yetişkin olma yaşını bitireli yedi sene olmuşken kendi otomonisine sahip olamamak içini kemirir. bu eleman anasının hizmetçiliğinin sözde rahatlığını falan dinlemez evine çıkar.

kimisi için başkasına muhtaç olmak büyük dert değildir. anasının o yaşta kahvaltısını hazırlıyor, ütüsünü yapıyor çorabını topluyor oluşu utanç değil , bilakis mutluluktur, huzurdur. ayrıca ekonomik olarak çalışmak baskısı azalmıştır. çalışıyorsa kenara para atabilir kira+mutfak parası eve yardım etse bile kısmen cebine kalır.

kimisi için aile ile yaşamak mecburiyettir. babası hayırsızdır, abisi yatalaktır, anası bakım istemektedir, evin kendi dışında geliri yoktur, o evden anası babası ölmedikçe çıkamayacaktır. yiğit insandır o.

koşul ve seçim meselesi.

türkiye şartlarında cokda normal olandir

birkaç rahatlıktan mahrum olabilir ama şu şartlarda en akla yatkın olan durumdur. hele ev mülk anne, babadan biri emekli ve yine anne, babadan diğeri çalışıyorsa biraz birikmiş, evde okuyan sıpa yoksa demem o ki orta sınıfsa aile, oh mis! ye, iç, gez manitacılık olunca geçici konaklamayla olayı çöz. bu arada bu formülüm erkekler içindir zira kızlara ev işi kitleme, koca bulma, bu saatte nerede kaldınlar vs vs olacağından formül işe yaramayabilir.

bekarsın, ev kirası derdin yok, elektrik, su, doğalgaz faturası derdin yok, mutfak alışverişi derdin yok. bu durumda 30 yaşında da 40 yaşında da 50 yaşında da ailenle yaşarsın kardeşim, bunda ayıplanacak bir şey yok. maaşının yarısını ailene ver diğer yarısını da istediğine harca misss.

insanın karısıyla/kocasıyla ve çocuklarıyla yaşamasının neresi garip?

yalnız evimde de yaşarım, karavanda da yaşarım, çadırda da yaşarım, ailemle de yaşarım, arabamın içinde de yaşarım, kime ne? kime nasıl dert olur da başlığı açılır anlam veremiyorum?

intihar sebebi olabilir... özgürlük lazım o yaştaki insana. özgürlük yoksa eğer,
sıkılır, bunalır, usanır ömründen.

valla şu dönemde hiç ayıplanmaması gereken tiptir bana göre. ülkenin şartları belli, mevcut durum belli bu dönemde iş bulma sıkıntısı var hadi diyelim işi buldun maaş azlığı, geçim sıkıntısı var. bir insan illa ailesinden ayrı evde yaşamak istiyorsa ya kiraya çıkıp kazandığı üç kuruşun ikisini de kiraya veriyor ya da sülalesi zenginse gerçekten ailesi aracılığıyla öyle ya da böyle ev sahibi oluyor.

orta kesimin ev, araba alması hayal oldu artık. orta kesim ile alt kesim eşit hale geldi. çok çok zengin, varlıklı bir ailede büyümediyseniz kazandığınız parayla kendinize ne ev alabilirsiniz ne başka bir şey.

olan 30 yaşından küçük bizim gibi birçok gence daha ağır oldu orası ayrı.

aile bağları kuvvetli saygıdeğer bir insandır. evet.