otuz yaşında hala ailesiyle yaşayan tip

18 yaşında ayrıldığım eve kalıcı olarak döndüm. ekonomik sebepler biraz hafifletse de nasıl olacak kaygısı hep var. du bakalım..

(bkz: knk sözlükte başlık açtım baksana marjinal olmuş muyum)

avukatım yani güzel bir işim var. maddiyattan yana da bir sıkıntım yok. bunları söylememdeki etken işi yoktur parası yoktur diye zırvalayanlar içindi. şimdi gelelim, arkadaşlarıyla evde hiç mi goygoy yapmak istemez, içip dağıtmak istemez mevzusuna. ev var ev var. bunu yazan yazar arkadaş 1+1 gecekondu veya kendisine göre 2+1 evde yaşadığı için sanıyorum ki ev dediğinde aklına bunlar geliyor. biz triplex müstakil villa da yaşıyoruz. evin en üst katı 2+1 ev gibi wc banyo ve + olarak denize sıfır terası var. arkadaşlarım geliyor içip dağıtıp masa tenisi tavla okey oynayıp dağılıyoruz. bazen babam da bize eşlik ediyor o da içip dağıtıyor eğleniyor. sizin 30 yaşında ailesiyle yaşayan acizdir lafınızdan önce fakir hayatınızı ve baskıcı aile yapınızı sorgulamanız gerekir. herkes yorumu kendi hayatına göre yazar. şimdi bu yorumuma gelip bir açık bulmak için hayal gücünü zorlayacak arkadaşlar olacaktır, olsun.

olsaydı da yaşasaydım keşke.

ulan ülkenin yarısı bu halde. amerikada yaşıyoruz sanki de dubleks evde yaşayıp kapıdaki mustangle gezeceğiz.

kırmızı bayraktır. kendi ayakları üzerinde duramadığına, zorluklarla tek başına mücadele etmeyi bilmediğine, bağımsız bir hayatı olmadığına ve yarınlarını düşünmeyen biri olduğuna işaret eder.

18 yaşından beri kendi ayaklarım üzerinde duruyorum, kiramı kendim ödüyorum, paramı kendim kazanıyorum. hesaplıyorum, mütevazı bir hayata rağmen bugünün parasıyla 80-90 bin doları sadece kiraya ödemişimdir. şimdi benim karşıma 30 yaşına kadar ailesinin evinden ayrılmamış birini getirirseniz sorarım, tatlım, kendine ait bir düzenin aileden bağımsız bir hayatın yoksa 80 bin doları ne yaptın?

aileyle yaşamak da evlenmek de tercih meselesi. herkes evlenecek, aileyle yaşamak yasak diye bir kanun yok. ancak bu yaşa gelip de bir baltaya sap olmadan aileden geçinmek doğru değil. mümkün olduğu kadar genç yaşta bir meslek edinip kendi kazancını elde etmesi şart.

layik cumhuriyet vatandaşıdır. iş bulamamıştır, ayrı bir eve taşınacak ve evlenecek gücü yokturdur, atanamamıştır, torpil yaptırmak ve yandaş olmak aşağılıklığına katılmıyordur.

ailesini sevdiği için iyi anlaştığı için yaşıyorsa gayet de normal bi durum. iş yeri ailesiyle aynı ilde ise gayet doğal karşılıyorum. bu ekonomide neden ayrı eve çıksın ki? ha ailesiyle anlaşamaz kendi düzenini kurmak ister ve ekonomisi el verir aynı mahallede de olsa ayrı eve çıkar o ayrı ama isteyerek güle oynaya ailesiyle yaşayan insanları sadece kıskanabilirim. tek başına yaşamaya istemek aslında biraz üzücü bi durum .

şahane bir hayatım var tavsiye ederim, bence çoğu insan beni kıskanıyordur.

aile bırakılıp gidilir mi?
aile aile kurunca bırakılır.

otuz yaşında ailesiyle yaşayanları aşağılayanlar henüz 30 yaşına gelmemiştir.

evet açık ara hayatının 29 senesini sigortalı olarak ise 12 senesini çöp etmiş tiptir.
hazmedemem böyle tipleri anlayış da gösteremem kimse kusura bakmasın.
hadi okudun diyelim la 7 senedir öyle ya da böyle maaş almışsın ne yaptın desem ee lazımdı harcadık, ihtiyaçlarımız oldu, borç oldu derler ? daha da sorsan (ki banane) gezmelerde içmelerde yemiştir o parayı.
abi hayat zor eyvallah da maaş alınca gidersin artık. yani bunun tek açıklaması iş kuracağım sermaye biriktiriyorum olur. ama bunu evirip kıvırırsan kimse bu açıklamaları ciddiye almaz.

sığıntı gibisin kardeşim o evde. en kötü ev arkadaşı bulur gidersin. daha kaç yaşına kadar anan donunu yıkayıp önüne yemek koyacak ? utanma da yok bu tiplerde evet.

yaşadığın yer istanbul mu ? o zaman yorum yapamam bak.
yine de şahsen karşı cinsin tutumunu bilmem ama ben böyle hemcinslerimi ciddiye alamıyorum.

senin evinde yaşamıyor. ailesinin evinde yaşıyor. kime ne?

huzuru yerindeyse ne mutlu. ne güzel. tercih ve imkan meselesi. ve burası türkiye...

aileden ne anladığınıza bağlıdır. bazen insan aileyi kendi kurar. o açıdan da bakmak gerek.

33 yaşımdayım ama imkanım olsa kesinlikle ailemle yaşardım. çünkü aile evi candır. her şey bedava. ulan salak mısınız aile evinde yaşamayı beğenmiyorsunuz.

5 yaşında bıraktığım aktivite. ailenin olmaması dünyadaki en harika şey. aidiyet duygum hiç gelişmedi ya da bende zaten yoktu. o yüzden herkesi çok rahat bir biçimde silebiliyorum. sürekli olarak hayatımdaki her şeyi yıkıp, tekrar kurabiliyorum. sıfıra inebiliyorum. oradan istersem daha dibe ya da yükseğe çıkabiliyorum. kendimi oyalamak konusunda üstüme yok. hiç canım sıkılmıyor. yalnızlıktan korkmuyorum. istemediğim hiç kimseyle görüşmüyorum. trip çekmiyorum. hiçbir şeye ikna olmuyorum. ve sırtımda yük olarak taşımak zorunda kalacağım kimseyle ilgilenmiyorum. kendimi çok iyi tanıyorum. kabiliyetlerimin ve kabiliyetsizliklerimin farkındayım. bu yüzden de yiyemeyeceğim şeylerin altına yatmıyorum. hiç kimseden hiçbir şey istemiyorum. yardım istemek gibi bir huy geliştirmedim. yalakalık huyum da yok. kendimi seviyorum. özgüvenim her zaman arşı ala da. dilediğim kadar sosyalleşebiliyorum, dilediğim de kabuğuma çekiliyorum.

yuh yav ara 32 oldum ben oysa halen körpeyim.

keşke ailemlersiz yaşasaydım fakat ailemlersiz yaşasaydım üzülürdüm de. bunlar bensiz nasıl yaşar, evin elektirikiydi suguydu, efendim interneti dicitürkü filan, ödemekte zorlanırlardı.

biz, ayrılsak da kimseyi geride bırakmayız. öderdik elbet.

şu gece içmeme karışmasalar çok konforlu hayat da işte. haklılar.

kötü olcağını düşünmüştüm ama bambaşka kapılar açtı bana. bu yüzden ailemin yanına döndüğüm için çok mutluyum. meğerse aradığım değişim için mekan değişikliği yapmam gerekiyormuş. ayrıca annemden kaçarak üzerini kapattığım sorunlarımızı halletme yoluna girdim. asla kolay değil ama bu yolda olmak beni ve ilişkimizi güçlendiriyor.
maddi olarak rahatlamam da işin bonusu oldu. güzel hayallerim var gerçekleşir gerçekleşmez bilemem ama bu hayaller beni çok canlı hissettiriyor.

o büyükler gittiğinde ah be diyeceksiniz de farkında değilsiniz..

neyse..