pazar günü

büyük bir kesmin izin günü olan haftanin son günü. o kadar sıkıcı ki yasaklarla birlikte şu sıralar hic bir anlamı olmayan gün konumundadır.

kahvaltısı ayrı bir güzel olan gündür.

uzun uzadıya kahvaltılar, biri gelen biri giden çay bardakları, kalorisi arşa çıkmış türlü gıdalarla keyifle mide şişirilen gündür.

istediğin saatte uyanabildiğin istediğin kadar uzun kahvaltı yapabildiğim ve istediğin kadar boş boş oturabildiğin gündür.

güne erkenden başladığım gündür.
böyle çay içiyorum kitap okuyorum tribe girdim birazdan kanepede şekerleme yapacağım gündür.
sayın yazar arkadaşlar kovboy filmleri eskiden pazar günleri olurdu şu anda böyle bir durum var mı bilgisi olan yazarlar portakal atarsa memnun olurum.
trt de yok onu biliyorum ama belki yan kanallarında falan vardır.

hafta sonu olmasına rağmen hafta içinden daha çok sıkıntı barındırır. pazar'ın içinde bu kadar pazartesi nasıl olur bilinmez.

benim hiçbir zaman sevemediğim gündür. bir yandan haftanın son günü olmasının verdiği yorgunluk, bir yandan ertesi gün yeni bir haftaya başlayacağını bilmenin verdiği yük. o güne özel bir bunaltı olur içimde, bir an önce bitsin isterim. tabii çok güzel olduğu zamanlar da yok değildir.

benim için kasvet=pazar günü. hiçbir şey yapamadığım, yapsam da verim alamadığım bir gündür.

her hafta olduğu gibi büyük temizlik günü. buhar saçmalı. titreme geldi bak.

perdeleri indirdim. attım makinaya. çarşaflara giriştim hemen yenilerini takıp çıkarttıkları mı da makinaya atıp karma programına getirip ekşına startı verdik. ne boktan bi cümle oldu bu ya. herneyse

bulaşık var 3-5 onları da halledip, önce süpürge çekiyorum sonra paspas, ince bir iki detay beziyle turluyorum evde ve kapanış. asarız perdelerimizi aslanlar gibi, çayımızı demler terasta takılırız, bir iki kitap çıkarırım belki, belki müzik tın tın. o anki ruh halime bağlı. hava harika yalnız. kahroluyor insan gönlünden geçtiği gibi dışarıda sürtememeye. hayat. 1 yıl oldu halen alışamadık. en sevdiğim havalar. hafif soğuk ama güneşli. lanet gelsin.

neyse temizliğe dönelim.

benim en sevmediğim günlerden biridir. çok boş çok mal bir gün. çarşamba/cuma/cumartesi üçlemesi varken niye ki yani. bol baş ağrısı ve dönmesi dolu bir gün.

12 öğün abur cubur yemek, 10 saat dizi-film izlemekle geçen gün.

bitmek bilmez diğer haftanın günlerine kıyasla göz açıp kapamayla son bulan bir gün bile değil bir ân.

mükemmel planlar yaptığım sabahındaysa asla yataktan çıkmayacağımı anladığım gün.

çalışan kadınlar için pazar günü bakım günüdür. saçlar, yüz, el-ayak bakımdan geçer. bu esnada arkadaşlarla kahve kokulu sohbetler edilir. sabaha ne giyeceğine karar da vermişsen pazartesi sabahına bomba gibi başlarsın.

hristiyanlar için çok önemli bir gündür. iş yapılmaz, bütün zaman tanrıya sunulur.

içinde bulunduğum ve en sevmediğim gündür. asla bir cuma değildir. cumartesi hiç değildir. benim için yeterince verimsiz geçen gündür. pazar ve ertesidir bir kere. (bkz: pazartesi sendromu)

haftanın en hızlı geçen günüdür.

negzel lan, hem bayram hem pazar... nerede miyim? ofiste rapor yazıyorum.

çalışmakta olanlar için çakma pazar.

tatil gibi ama aslında değil, ertesi günün işlerinin beyninde döndüğü ve sabah erken kalkma stresi ile nasıl olduğunu anlayamadan biten gün.