sağcı solcu ayrımı

bu devirde artık anlamsızdır. solculuktur diye emeğin sömürüsüne ses cikartmayan sağcı tip ile mesela milliyetçiliği sagcilikdir diye çöpe atan solcu tip de bildiğin ahmaktır.
insanlık ya da toplum başına örülen coraplara top yekun, beraber direnmek zorundadır.

bazen düşünüyorum, sağdan bakılınca sola, soldan bakılınca sağa yakın bir insan olarak ben bu ayırımın neresindeyim? *

benden öncekilerin kalıplaşmış fikirlerini ve dar kalıplarını neden benimseyeyim?

akp'siz de inanan bir insan, chp'siz de çağdaş bir insan olamaz mıyım? gayet de olurum.

serbest piyasa, ifade özgürlüğü ve fırsat eşitliğini hangi ideoloji temin ediyorsa onun tarafında olunuz. sağcılık-solculuk denen şeyleri artık sadece öyle bir geçer zaman ki, hatırla sevgili gibi dizilerden izlemek lazım.

sağ sarımsak sol soğan diye ayırt edilebilecek ufak bir sorun. ben genelde soğan severim ama sarımsak da bazı şeylere tat katmıyor değil.

sağcı yawşak olur. çevrenizde sağcı olduğuna emin olduğunuz insanları gözlemleyin. bir tanesinin bile sözünün eri, yalan konuşmayan, empati duygusuna sahip, merhametli, dürüst olmadığını göreceksiniz. üç kuruşluk çıkarı için fırdöndü gibi, çarkıfelek gibi fırıl fırıl döner hepsi. yawşaklığın dereceleri vardır tabi. en üst mertebede olanlar politikacı olurlar. bir kafanızdan geçirin bakalım yaşadıklarınızı, dün "hesap sormazsam namerdim", "bunlar hırsız, bunlar alçak", "ne hortumu, kanalizasyon" deyip bugün bunları söylediklerine rampa etmişlerin kaç tanesi sağcı değil.
bir yanlış bilgiyi düzeltelim, chp solcu değildir. içinde solcu da barındıran sağcı bir partidir. örneğin partinin ağır toplarından, ölmüş olmasına rağmen politika yapan, seksen yaşında "politik ikbalden" söz etmiş olan deniz baykal (ve koldaşları tabii) solcu değil faşisttir.
hem yawşak hem solcu olunmaz. solcunun empati duygusu gelişmiştir. küçükken tommikse karşı kızılderilileri, jerry'ye karşı tomu tutar. road runner'ın çizer tarafından haksız şekilde kollanması yüzünden coyote taraftarıdır. isyankardır. başkasına yapılan haksızlığı kendisine yapılmış sayar ve onunla birlikte dövüşür.
solcular arasında da yawşak vardır. özellikle de kendisini chp'ye yakın hisseden solcular arasında çoktur bunlar. biraz insandan anlayan biri bunların tıynetini de anlar ve uzak durur. mesela kavgaya gideceksinizdir, bunların hep işi çıkar, dişleri ağrır. bunlar, gerçekte atanamamış sağcılardır. fırsatını bulduklarında, kendilerine fırsat tanındığında hiç düşünmeden sağa geçer, o saflarda kılıç sallarlar.

anlamsız geliyorsa buradan yak: ezen ezilen ayrımı.

türkiye de sağcı ve solcu aynı kafa yapısına sahiptir. güç kendi ellerine geçti mi aynı şeyleri yaparlar.

hepimiz insan olduğumuz için, gereksiz olacak bir ayrımdır.

bana sağcı da denemiyor solcu da bazen bazı şakirtler beni solcu sanıyor ayrı mesele.

ülkedeki siyasi ve teolojik standartlara uymuyorim.

mecburen fasistim lan ben diyip geçiyorum.

kendisini sağcı ya da solcu şuncu buncu tanımlayan insanı ne ciddiye alırım ne de dediklerine atimat ederim. eğer değer verdiğim biriyse anında gözümde tenekeye dönüşür, istemsiz gerçekleşiyor.
elimde değil temelde bir ideolojiye sorgusuz ölümüne bağlanan kimseyi zayıf karakterli, yönlendirilebilen, piyondan farkı olmayan canlı olarak görüyorum, sürü yani.

osmanlı askerlerinin maaşını, padişahın hangi tarafından aldığına göre yapılan tanımlama.
(bkz: sağ ulufeciler- sol ulufeciler)

militarist olduğumdan yapmadığım ayrım. al birini vur ötekine.

teknik manada iktidar yanlısı ile halk tabanı arasındaki fransız parlamentosundaki oturma düzeninden gelir. ancak sağ ve sol ayrımı özellikle iktidardan beslenen kesim ile proleter kesim arasındaki ayrımı ifade eder. yani işçinin sağcı olması dünya üzerinde cidden oksimoron bir şey. ülkemizde ise kültürel sol ve sağ durumu var. yani aslında ülkemizde bu ayrımı yaptığımız kırılın çoğunlukla muhafazakarlık ve sekülerlik üzerinden gidiyor.

şimdi sağcıların içerisinde pek çok grup var. osmanlı yetersiz bakiyesi gibi maşallah. dincisi, liberali, milliyetçisi, ümmetçisi vs. solcularda ise iş yoruma dayalı. troçkistler var, leninistler, marksistler, sosyalistler, maocular vs falan.

şimdi baktığın zaman sağ hep vardı. taa osmanlıya direnen iskender bey hatta ondan geriye kürşat. bu ülkü bitmez aga. solcuya bakarsın teoride barış, halkların kardeşliği; pratikte koloznik ve kitlesel açlık ölümleri falan tarihsel açıdan geçerliliği olmayan ve 91'de çökmüş ideolojiyi savunurlar. çin bile kapitalist olmuş adamlar hala marx dedeye inanıyor.

elbetteki 2 kişi bir araya gelse ortalama zeka grubun en salağıyla denktir prensibi var sosyolojide. iki taraf da insan temelli olduğu için genel olarak salaktır. ama çökmüş bir ideolojiyi hala savunmak daha vahim bi salaklık bence.
neyse en son ama 6 milyon oy abi diyorduk oradan devam edelim. halkların kardeşliği pököke ehe ğ.

şahsi yorumum her zaman hükümetin sağ, muhalefetin sol olduğu yönünde. sebebini şu şekilde açıklamak istiyorum kabul ettiği ideoloji bakımından sol kabul edilen bir grup hükümet kurduğunda, devletin başına geçtiğinde otoritesini koruma ihtiyacı hissedecektir bu sebeple hükümetler daima ''sağcıdır''. muhalefet cephesine baktığımızda ise mevcut düzen sosyalizm, komünizm veya başka bir şey dahi olsa bunun karşısında olduğu için solcu olacaktır. aslında bu terimler kendi içlerinde çok karmaşık şeyler aynı ama değil gibi.

19. yüzyıl'da fikirsel anlamda oluşmaya başlayan bu ayrım, 20. yüzyılı anlamak, anlamlandırmak açısından çok önemlidir ancak günümüz siyasetinde bu siyasi ayrımı yapmanın pekte bir mantalitesi yoktur.
bir milliyeti var olduğu sananla bir sınıfı olduğu sanan arasında fark yoktur.

12 eylül zeminini hazırlayan ayrım.

(bkz: bahçelievler katliamı)
(bkz: maraş katliamı)
(bkz: kanlı pazar)
(bkz: 1 mayıs 1977 katliamı)
(bkz: ümraniye katliamı)

daha sayısız olay yaşanmıştır bu yüzden. hepsi 12 eylül 1980 darbesine zemin hazırlamak içindir. maalesef o dönem bu ideolojiler ile yakından ilgilenen gençler ister istemez 12 eylüle giden karanlık yolda birer maşa olmuştur.

türkiye'deki ve dünyadaki ayrımı tamamen zıt olan ayrımdır. dünyada kalburaltı illerden sol, kalburüstü yerlerden sağ çıkar. liberalizm ekseriyetle sağda kaldığı için özgürlükçü olan genelde sağcıdır, sol nispeten daha otoriterdir. ayrıca sol enternasyonal olduğundan göçmene karşı değildir, sınırlar kalksın modundadır ancak sağcı katı bir göçmen karşıtıdır ve sınırların mutlak suretle korunmasını ister*. basitçe dünyada sağ ülkenin gardını alma durumu, sol gevşeme durumudur.

türkiye'de ise kalburaltı illerden sağ, kalburüstü illerden sol çıkar**. halk genel manada özgürlük kelimesini idrak edemediği için ne sağ ne sol özgürlükçü değildir*. farkları, sağ açık açık özgürlükçü olmadığını söylerken sol özgürlükçü takılıp otoriterliğini saklar bizde**. sınır konusunda ise sağ ümmetçilik belasından dolayı*, sol ise enternasyonal ve kürtçü olduğundan dolayı* göçmen karşıtı ve milliyetçi* değildir.

kısacası türkiye'de bir parti hem sağ hem sol politikalar benimseyebildiği için bir sağ/sol tanımı yapmak pek mümkün değildir, ben politik olaylarda partilerin aldığı konumun doğruluğuna ve yanlışlığına göre tanımlama yaparım* genellikle ve partilerimizin neredeyse tamamı yanlış sınıfına girer.

tellioğulları ile seferoğulları.

ortadayım hocam, çok şükür radikal değilim