saniyelik salaklıklar

1 saat kadar önce online toplantım olduğunu öğrenip apar topar eve geldim. evimin kapısının önünde yaklaşık bir 10 saniye eve giremedim.
sorsanıza neden diye... evet o kadar zekiyim ki arabanın kumandasını çelik kapıya tutup tuşa basıyorum ve kapının açılmasını bekliyorum. açılmayan kapıya bakarak "acaba kumandanın pili mi bitti?" diye düşünüyorum.
neden bu kadar zekiyim ha?

çarpılan sokak lambasından özür dilemek.

can kaybına neden olabilir.

bişey teklif ettiğim kişinin red cevabına rica ederim diye karşılık vermem.

misafirlikte vedalaşırken özür dilemek.

refleksle düşen ütüyü tutmak

fırının içinde biriken sıcak havanın her fırını açtığımda yüzüme üflemesi ve gözlüğüme buğu yapıyor oluşu. benim bunu bilmeme rağmen her seferinde fırının kapağını açarken kafamı fırının içine kadar sokmam.

"afiyet olsun" diyen garsona
"size de" cevabını vermek.

sabah 06.30'da kahvaltı hazırlarken yumurtayı mutfak tezgahına kırmak

evde bir odaya girip "ben buraya neden gelmiştim ya?" demek.

saat 15.00 gibi bir konu için milli eğitim bakanlığı iletişim merkezini aramam gerekti.
karşıma çıkan görevli "merhabalar, nasıl yardımcı olabilirim?" diye sordu.
benim verdiğim yanıt " merhabalar hocam, inşallah hocasınızdır ama ehehhe......" görevlinin kısa süreli bekleyişi, cevap vermeyişi, sırtımdan aşağı inen ter, beynimden akan kaynar su...
hatırladıkça utanıyorum yahu! milli eğitim bakanlığını arayıp " merhabalar hocam, inşallah hocasınızdır" demek nedir? bir de gülüyorum sonunda gevşek gevşek. biri ağzıma sarı tuvalet terliği ile vursun, allah'ını seven üstüme toprak atsın.
(bkz: salak yemin ederim gerizekalı bu çocuk ya)

"adın ne?" diye sorulduğunda boş bulunup cevap verir gibi "adın ne" demek.

sabah işyerinde ofise doğru yürürken ofisin ışığının yanmadığını görüp kendi kendime "aa daha gelmemişim" dedim bir gün. bu cümleyi ben değil, benden öte benden ziyade olan kafa sesimin söylediğini umut ediyorum.

dün çamaşırları yıkadım, astım, bugün eşofmanı aldığımda deterjan kokmuyordu ve garip bir koku vardı üzerinde. meğerse deterjansız yıkamışım..
tekrar yıkadım.

her seferinde yemek siparişi teslim ederken afiyet olsun diyen kuryeye "size de "demem . bu salaklıktan asla kurtulamıyorum.

bayramda eve gelen misafire hoşgeldiniz diyecekken "hoşbuldunuz" demiştim ddd.

sokağa çıkma yasağının olduğu gün ekmek almak için evimin hemen yanındaki fırın pastane tarzı bi yere gitmiştim ve görünce canım tatlı çekmişti ondan da almak istediğimi söyledim ve “paket olsun lütfen” dedim. yaklaşık bir 5 saniye sonra o günün sokağa çıkma yasağı olduğu bir gün olduğunu ve zaten sadece paket olarak alabileceğimi anlayıp biraz utanarak çıkmıştım ordan*.

öğrenciliğin sansasyonel etkisinden kurtulamamanın verdiği bir davranışsal tepkidir.

saniyelik değil belki de gün boyu süren bir salaklığımdır. bir sabah okula gidiyorum, otobüste burnuma hoş bir koku geliyor, önümde duran iki kızdan geldiğini zannediyorum çünkü vişne kokusu gibi ama çok da kadınsı bir koku değil, vodka-vişne veya vişne liköründeki gibi keskin sert bir vişne kokusu gibi. ter kokusu değil o kokuyu alıyorum...
otobüsten indik o iki kız da tesadüfen indi, kokuları hâla burnuma geliyor, neyse dedim adımlarımı hızlandırdım kızları sollayıp geçtim, az ileride bir çocuğun yanından geçiyorum, koku hâla burnumda, vay oç kim bilir kaç paralık parfüm kullanıyor ta nerden kokuyu alıyordum bir de kadın kokusu zannediyorum durdurup acaba parfümünün markasını mı sorsam şuna dedim ama boşver deyip yoluma devam ettim o koku hafızama kazınmıştı gün boyu aklımdan çıkmadı gün boyu o koku burnumdaydı, bir yerde onu bulmalıydım.

akşam oldu eve döndüm, günlük kıyafetlerimi çıkarırken fark ettim ki o koku benim bir önceki gün yeni aldığım parfümün kokusuydu.

parmağına iğne battıktan sonra o kanlı kısmı ağzına goturmek