saniyelik salaklıklar

ev sahibi olduğun halde gelen misafire hoş buldum demek.

lisede hoşlandığım çocuğun arkadaş grubuyla olduğum tarafa doğru geldiğini gördüğümde koşarak uzaklaşmıştım ve arkadaşlarım yaptığıma anlam verememişti. gerçi bende verememiştim . daha sonra da hatırladıkça utanmıştım.

bardağın içindeki suyu lavaboya dökecekken, bardağı komple lavaboya atmak.
şangır şungur sesi gelince aklım başıma geldi.

az önce kadınlar günümü kutlayan karşı cinse boş bulunup " sağol senin de kutlu olsun" diyerek yaptığım salaklıktır. bakalım ne zaman profil fotoğrafı gidecek, beklemedeyim.

en büyük rekoru biraz önce kırdığım salaklıktır.

şöyle ki, yürürken yakın tenteler, üzerine de asılı küçük kartondan tabelalar vardı. işte bu sallanan tabelalarda birisine kafamı çarptım. sonra tabelaya dönüp dedim ki; pardon, kusura bakmayın....
hemen yan tarafta oturan kişilerin bakışı, yazık sakat herhalde ifadesi..

öleyim ya ben.

arabaya binip, aracı çalıştırmadan, el frenini çekip gaza abanmak. maşallah bana :) çok acelem vardı da ondan.

sabah 7'de uyandım duş aldım az kahvaltı.
sonradan farkettim deodorantı saçıma sıkmışım saç spreyini de koltuk altıma.

telefon parlaklığı ile ilgili başlıkta yazacaktım hatırladığım için ama burası daha uygun. 3-4 yıldır el ezberi ile girdiğim telefon pin kodunu sayı olarak unuttum bir gün. nedenini bilmiyorum ve bir anda hafızamdan silindi. nedense panik yaptım ve pin kodunu ihtimaller üzerinden değerlendirip girince sim kart bloke oldu. puk kodunu girdikten 2-3 saat sonra yeni pin kodu girerken eski pin kodunu girip "hsssiktir ulan oradan" derken kendi kafama vurmaya başladım. sonra pin kodunu yeniden ayarlayıp eski haline dönüştürdüm.

bir tartışma ortamında hayatını ezbere bildiğiniz ve ayakkabı numarasına kadar bilgi sahibi olduğunuz bir kişi sorulduğunda anlık hiçbir şey söyleyemezsiniz. bunun sebebi ortamdaki kimyasal bir durum olur genelde. ya sevdiğiniz bir insanla bir etkileşime girersiniz ya da başka kimyasal durumlar olur. bu pin kodu durumu da tam ona benzer bir durumdu işte. kendi ad soyadımdan daha iyi bildiğim pin kodunu yarım saat boyunca tamamen unuttum ve trajikomik olaylar gelişti.

bir sabah, düşen gözlüğümü yerde ararken bulanık görmeye düştüğü yerin rengi de eklenince sabahın tüm aydınlığına rağmen sorunumun ışık olduğunu düşünerek ışığı yakmıştım aramak için. gözlerim onlara tam sağlıklı muamelesi yaptığım için mutlu olmuş olmalılar.

motorla yolda giderken, cepte motorun anahtarını aramak. kenara çekip kontak kapatmak, aramaya devam etmek. en son lan kontakta takılı işte deyip kontağı açıp devam etmek.

- metroda uyuklamaktayken ineceğim durağa yaklaşınca refleks olarak uyanıp ayağa kalktım. dibimde ayakta duran amcanın "otur evladım otur, iyiyim ben" demesi akabinde sakince geri oturdum. salaklığımı 2 durak sonra fark edip yeniden ayaklandım ama neyse ki bu sefer amca bir şey demedi de inebildim. yoksa sonsuza kadar o metroda ring yapacaktım herhalde.

- dolmuşta 7 liralık ücreti uzatmak için 10 lira ve 2 lira bozuk uzatan bir teyzeye ısrarla 2 lirayı geri vermeye, yolun 7 lira tuttuğunu anlatmaya çalıştım. kadın inat edince uzattım ve 5 lira para üstü gelene kadar mallığımı fark etmedim.

- gecenin köründe bi taksiye binebilmeyi başardım. araba hareket ederken birden yanımda nakit olmadığını fark ederek "kredi kartı geçiyor muydu?" diye sormak istedim ama dudaklarımdan "kredi kartım var mı?" sorusu çıktı. herif de hiç bozuntuya vermeden "var, var" diye cevaplayınca gönül rahatlığıyla yola devam ettim.


sanırım yolculukta ağırlık yapmasın diye toplu/özel taşıma araçlarına binmeden önce beynimi bir kenara bırakıyorum.

sensörlü kağıt havlu aparatına elimi yıkadıktan sonra farketmesi için her türlü şaklabanlığı yapıp bir dal almaya çalışırken bozuk heralde diye düşünerek kaptan mağara adamı gibi kanırta kanırta çekiştire çekiştire arzuladığım kağıt havlumu temin etmeye çalışırken arkamdan gelen kişinin düğmesine basıp makineyi çalıştırması.. rencide etmişti.

eldeki telefonu masaya bırakıp çantada telefon aramak, telefonu bulamayınca en son gittiğin yerleri düşünmek, düşünürken masaya bakınca derin bir nefes çekip zaten telefonu oraya biraz önce kendinin koyduğunu hatırlamak.

yani neden.

telefonun flasini kullanıp yatağımın altına mı düşürdüm acaba diye telefonumu aramak.

çöp olmayan şeyi çöpe atıp, çöpü elde tutmak. allahım imdat artık.

40 tl verip aldığım frozen yoğurdun üzerine 5 tl verip yulaf ezmesi döktürdüm. kızım git çilek iste, damla çikolata iste, fındık krokan iste. yulaf nedir yaaaa !!! at mısın sen ?

entryleri okuyunca mutlu olduğum başlık.
benden beterleri de var demek

+ işler nasıl
- iyi işte senin işler nasıl
+ iyi ne olsun senin işler nasıl :/
kafam başka bir yerde olunca ben...

sabah tam uyanamama etkisiyle haşlanacak yumurtaları cezveye su olmadan koymak ve ocağın altını köklemek.

masaya servis açan garsona afiyet olsun demek.