saniyelik salaklıklar

yan tarafından iki kişi geçiyor. bana dönük olan el kol hareketleri yapıyor. böyle el sallıyor gibi. ben de telefonla konuşuyorum bir taraftan da ona anlamadım gibi bi hareketler yapıyorum. sonra bana boş boş bakıp gittiler. sonradan fark ettim işaret dili ile birbirleriyle konuştuklarını.

üniversite hocama kanka demiştim... hemde birçok kişinin odağı bendeyken...

bende oluyor yaa kelimeleri karıştırıyorum, günaydın diyeceğime iyi akşamlar, iyi iftarlar diyeceğime iyi sahurlar, rica ederim yerine teşekkür ediyorum ya da tam tersi.

tanımlarının acayip komik olduğu başlık. gece gece iyi güldüm.
yalnız olmadığıma da sevindim ayrıca. bir tane de benden: nöbetçi öğrenciyken bir sınıfa sınıf defterini bırakıp çıkmadan önce kapıyı çalmak. çıkmadan önce. içerdeyken. sınıfın içindeyken...

dekanla ciddi ciddi konuşurken hapşırdı, ne alakaysa refleksle , azizallah dedim.
bir keresinde de tepsiden fırlayan kaynar çaylar havada süzülürken tutmak için ellerimi açıp üstüne atlamıştım.

yıllar önce çalışmaya yeni başladığımda akşam ofisten çıkarken patrona "hadi iyi akşamlar" demiştim *, sonra da çok utanmıştım.

telefonu kapatırken alışkanlıktan öptüm diye kapatmak. karşıdakinin kombi tamircisi olduğunu saniyeler sonra fark etmek.

karşı ve sabit fikirli, daha yaş iken eğrilmiş ağaç olduğunu düşündüklerimin , düşüncelerime "yanlış ( öznel bir tutum) damagası" dikte etmeye çalıştıklarında onları ciddiye alıp; mesajlarına "görüldü" yapmak.
boşuna zaman kaybıdır,onlar hep haklı güruhtur(!)

telefonla konuşurken telefon aramak, bunu karşı tarafa belli etmemeye çalışırken tamamiyle panik olup koştur koştur telefonu aramak. sonucunda telefonum kayboldu diye isyan etmek ve telefonla konulan kişinin bi anlık duraksaması şeklinde yaşadığım olay.

ablam şarj aletimi balkondan at diye aradı. ben de hem telefonla onunla konuşuyor hem de şarj aletini ona atmaya çabalıyordumki bilin bakalım balkondan aşağı hangisi indi? *

hangibirini yazayım bilemedim. hayır bir de gayet sesli bir şekilde kendime tepki de gösteriyorum.

kadınlar tuvaletının yerınden emın olup; erkekler tuvaletıne dalıp, içerideki adamların toparlanma gayretleri arasında ama yerını degıstırmısler dıye seslı gürlememi mi
bahşiş die bırakılan para için, adamın arkasından paranızı unuttunuz diye bağırmam, gişe görevlisinin bana salak mısın bakışını mı.
yemeğe gittiğimizde çocugun arkasından kosturup tekrar masaya oturdugumda “servısımı neden kaldırdılar ” diye atarlanıp kafamı kaldırdıgımda bir arka masada tanımadığım insanlarla kendımı bulmam mı?
gece geç saatte sinemadan çıkıp arkadaşın anahtarla açılan eski model arabasına bindiğimizde arabanın aslında bize ait olmadığını anlayıp, o an kendi park halindekş arabamızı görüp piston düştü inişi yapmamızı mı.
en yakın zamanda atm den para çekip arabaya yaklaşınca lastıgı mı ınmıs bunun dıyerek ayagımla lastıgın havasını kontrol edıp seslı seslıı “amann beaa” dedikten sonra araba kapısınu açma tuşuna bastıgımda bir yanındaki arabanın aynalarının açılmasını mı?

banka memuresi ismimi sorduğunda bir 5 saniyeliğine '' neydi lan acaba " diye kalmışlığım vakıa dandır.

afiyet olsun diyen garsona "sağolun,size de." diye yanıt vermek.

babası vefat eden arkadaşımın evine taziyeye gittiğimde annesi "nasılsınız yavrum" demişti, "iyiyim siz nasılsınız" demiştim.

yaklaşık otuz sn. gözlüğümü aramıştım, gözlük gözümdeyken,
sigaramı yakmaya çalışmıştım, ağzımda sigara yokken,
arabada yolcu koltuğuna oturup arabanın gitmesini beklemiştim, arabada tek başımayken.
hepsi yaşandı. valla. billa.

az önce bir arkadaşımla mesajlaşırken bir yandan da buraya tanım gireyim diye sözlüğü açıp tanım gireceğim başlığı açtım.
arkadaşımla gayet güzel konuşurken yazdığı mesaja şu şekilde cevap yazdım "aaaafffeeerrrriiiiiin sanaaa şapşiiiik" ardından da gönder tuşuna bastım. sonra ne oldu bilin bakalım?
tanım gireceğim başlığın aynısını sol akışta gördüm ve o saniyede aydınlanarak "hayır bengaripsengüzeldünyaumutlu * bu kadar gerizekalı olamazsın, sen adeta mükemmelsin, mesaj atacağın cümleyi sözlüğe tanım olarak girdin." diyerek yaklaşık 3 salise içinde tanımı imha ettim. ancak az önce sol akıştaki bir başlıkta tarafımca yazılmış "aaafffeeeerrriiin sanaaaa şapşiiiiik" şeklinde bir tanım gördüyseniz bilin ki zeka problemi yaşamıyorum sevgili yazarlar, küçük bir dalgınlık, hepsi bu.
(bkz: salak yemin ederim gerizekalı bu çocuk ya)

iş ilanları sitesinde merak edilip de alakasız olan ilana bakilirken yanlışlikla başvur'a basmak.

dün gece uyku öncesi kitap okudum, emmanuel diye bir karakter vardı, emmanuel ismini söylemek ne kadar ahenkli diye düşündüm bir de. sabah daha ayılmadan, maillere bakayım dedim, bir mail, gönderen: emmanuel. bir an kafam gitti, resmen nöronlarım iletişimi kesti, hatta elektrik sinyallerini karşıya değil kendilerine yöneltip intihar etme girişiminde bulunmuş olabilirler, öyle bir boşluk hissi. bir yandan da maili okuyorum call for papers diyor deadline diyor, kitap türkçe değil miydi ne diyor bu diye ekrana bakıyorum. neyse 3-5 saniye sonra kendime geldim. emmanuel dergi reklamı yapıyormuş. derginin ismi ile yollasana şu maili allahın emmanueli, aklımı aldın.

aynı anda hem kapı zili hem telefon çaldığında diyafona "alo" diye seslenip telefonu "kim o?" diye açmak.

teşekkür ettiğim insan rica ederim dediğinde bende rica ederim demem