seni seviyorum diyemeyen erkekler

doğru zamani bulamayandir.

ya korkak ve cesaret edemiyor ya da karşıdan o hissi alamadığı için boşa sarf etmiyor.

bunu dile getiriyor olmak benim için çok önemli. sevdiğim kişiye söyleyeceğim ise acaba tek taraflı olup olmadığı belirsizliğine düştüğüm içindir. söylersem bütün düzen alt üst olur bir daha eskisi gibi görüşemem her şey son bulur. yani kısaca daha önce 2 kere söyledim ikisinde de değil bin pişman milyon kere pişman oldum söylediğime pişman edildim bu yüzden çekiniyorum.

ayda yılda bi kez söylemeniz gerek sürekli dile getirirseniz kıymeti azalır terk edilirsiniz.

sevmiyordur belki.
o zaman neden hebe hübe hebe hübe demeyin. sevmiyor olabilir. neler yaşıyoruz malum. böyle şeylere şaşırmamak lazım.
bazısı da her önüne gelene seni seviyorum diyor mesela. kimsede ayar kalmadı ki.

ben sanki.

ben söylerim, istemezse de dünyanın sonu değil. herkes beni isteyecekte değil, içinde kalacağına söyle rahata er mantığı kabulümdür.

ssssss.
ssseni sssse...
sseni seviyorrrr..
seni ssseeviyooorrrruu...
tüh yine söyleyemedik!

kime dediysem bugün yok, demeden sevmek en iyisi. yeri gelince denir tabii de masumiyetteki bekir olduk iyice...

onun yerine daha romantik olsun diye i love you diyorum ben.

ben çayı demliyorum.
aynı işi görür mü?

sanırım farklı kültürlerin dizi, film ya da iletişim form ve terminolojisini, doğru okuyamama sorunumuz var. sevginin, aşkın ifadesi veya hissedilmesi, hissettirilmesi, toplumdan topluma, hatta aynı toplumun kendi içinde bile farklılıklar gösterebilen bir 'şey'dir. tüm bu gerçekliği yok sayıp, kişinin kendine ait olmadığı açıkça belli klişeleri, evrensel bir şeymiş gibi görmemek, göstermemek gerekir. aslolan, sevgisini muhatabının hissedeceği biçimde ona iletmek hissettirmektir. bunu neden illa da şu formatta yapmadın denilemez, sorgulanamaz..
'tamam beni sevdiğini biliyorum, ama bunu her gün, her saat, her yerde haykırmanı, dile getirmeni istiyorum..' tümcesi, bir film repliği olarak şairane ve güzel bulunabilir, ancak gerçek yaşamda karşılığı yoktur ve var olan sevgiyi kemirir, hırpalar.. sevgi gerçek kişilerarası bir ilişkiye dairdir; gerçek kişiler de belki utangaç, belki kıskanç, belki özensizlik gibi gerçek kusurlarıyla ilişikiye taraf olurlar.. gerçek kişiler, şairane, romansı ütopiklikte davranamayabilen insanlardır.
kalıp ve klişeler, simgelere hapsolmaksızın yaşam gerçekliği ve sahiciliğiyle sevdiklerinizi değerlendirmeniz gerekir. özetle dostlar:
sevdiğini hissediyor ve eminseniz bırakın diyemeyiversin.. varlığı gereken sevgi ve hissedilmesidir ifade biçimi değil.

çıkarıp göstersin en azından.
sevdiğine dair bir şeyler...

cesaretsiz adamlar, cesaretsizlikleri yüzünden kaybettikleri kadınları, uzaktan izlemek zorunda kalırlar. birine bir kez geç kalırsan ömür boyu ona bir daha yetişemezsin işte. zamanında sevildiğini bilseydi o kadın belki şimdi beraber olurlardı. ama artık nokta kadar his kalmadığında kadınin kalbinde, sadece ismini hatırlar ve vay be öyle biri de geldi geçti hayatımdan der.

evet kuşkusuz ki sevgi dilleri ve gösterme biçimleri farklıdır. ama tarafları bunu bilirler, hissederler.. bu eğer hissedilemiyorsa
ya gerçekte sevmiyordur, ya sevmenin, sevdiğini söylemenin yaşamındaki önceliği ilk sırada olmayan biridir ya da ödlektir. korkuları ve öncelikleri sevgilerinden önce gelenler mutlu olamazlar da, mutlu edemezler de..