sevgisiz büyümüş insan

sevmek nedir, birisi tarafından sevilmek nasıldır çocukken öğrenmeyen bireyler bence hayatlarının ileriki süreçlerinde de hep sıkıntı yaşıyorlar. isteseler bile beceremeyebiliyorlar, bundan dolayı onları suçlayamamak da daha acı verici. bilerek işlenmiş bir suç için öfke duymak kolayken istemeden yapılan hatalar için suçlayamamak, öfke duyamamak daha da boşluğa düşürür insanı.

sevgiyi öğrenmeye, sevmeye ve sevilmeye, kendini iyileştirmeyece niyetli değilse uzak durulması gereken kişidir.
aksi halde sevgiyi bilmeyen birinden sevgi beklemek ve verdiğiniz sevgiyi anlamasını beklemek boşa kürek çekmek olur. kendinizi yıpratmakla kalırsınız.

bunu aşamayan insanla bunun arkasına sığınan insan da aynı değildir. aşamayana bir yere kadar yardım edilebilir ancak sığınana asla.

kadını döver, bıçaklar, tecavüz eder. hayvana eziyet eder, döver, tecavüz eder. trafikte kavga eder, döver, söver, bıçaklar. doktoru döver hiçbir şey yapamazsa hakaret eder. başkalarının hakkına tecavüz etmek zaten su içmek ekmek yemek gibi bir şeydir. bu yüzden çocuklarımızdan sevgiyi esirgemeyelim. hadi bakalım bu akşam da bir kamu spotu vermiş oldum.

sevgiye aç kalmış insan. etrafındakilere iyi çocuk gibi davranarak,kendinden taviz vererek sevilmek isteyen insan.

(bkz: beni sev istedim çok mu şey istedim)

hayatında yanlış kararlar almak onun için hiç zor değil. sevgi gördüğü birine takıntılı olabilir, yanlış insanlara güvenebilir. sevgi eksikliği keşke hapla veya bir serum tarzı bir şeyle hemen elde edilebilise.

maalesef başa gelme olasılığı hiç de düşük olmayan bir durumdur. bir yerden sonra herkesten her şeyden nefret etmeye bile başlayabilirler. ailesi tarafından sevgiyle büyütülmüş genç yetişkin ve başarılı insanları gördükçe mesela onları da kıskanıp hayattan, her şeyden nefret duymaya başlayabilirler. neden benim başıma geldi? diye içinden çıkılması imkansız sorular buhranlarinda kendilerini bîtap düşmüş bulabilirler.

burada herkes az çok harry potter seyretmistir. orada harry'nin sürekli içinden çıkamadığı bir sorun vardı; kendisi ile vol de mort arasında ya fark yoksa? yani harry'de artık vol de mort gibi derinden bir öfke duymaya başlamıştı her şeye. şimdi bakalım hem harry hem vol de mort aslında çok benzer bir kişilikler ki o da şu yönden: lord vol de mort aslında tom riddle'ken yetimhanede büyüyen bir çocuk yani anne ve babası yok. harry'nin de anne babasız bir çocuk olarak büyüdüğünü görüyoruz. şimdi her iki karakterin de hayata ve başlarına gelen olaylara cevap verme biçimleri farklı. zaten prof. albus dumbledore'da bu noktaya dikkat çekerek: bizi biz yapan ve diğerlerinden ayıran yaptığımız seçimlerdir/tercihlerdir harry." diyor.

demek ki bu noktada başımıza ne gelmiş olursa olsun seçimlerimiz ve tercihlerimiz hayatlarımızı belirleyecek olan en temel unsurların başında geliyor.

başımıza iğrenç, kötü, lanet olaylar gelmiş olabilir; fakat bu (böyle gözüken ama arka planını da her zaman tam bilemediğimiz) olaylara karşı bizim de iğrenç, kötü, lanet bir birey olup olmamak (her ne kadar çok zor bir süreç olsa da en nihayetinde) elimizdedir.

zaten açık söyleyeyim: başına tüm bunlar gelmiş biri için durum çok zordur. kimse öyle lay lay lom olamaz. bunlar çok ciddi meseleler. aşılması da çok zor. ama başka herhangi birinin değil de sizin başınıza geldiyse bu olaylar şayet o zaman bu olayların sizin için kesinlikle bir anlamı vardır.

o çizgi çok ince... tüm bu kötülük ve baskılara karşı kendini kaybetmemek, kendini yitirmemek ve sapıtmamak çizgisi. öfke ve nefret dolu olmak zor.

en kısa tanımıyla kolayca kandırılabilir. ufacık bir sevgi gösterseniz sahte bile olsa size güvenir sizi sever değer verir. bu yüzden çok ağlar...

gerçek zannettiğim sevginin aslında hiç var olmamış tamamen sahtelikten ibaret olduğunu öğrenmek de sevgisizliğe girer mi?
eğer öyleyse yıllardır bi tarafım eksik yaşadım bundan sonrada eksik yaşayacağım.

sevgisiz büyürken, bunun farkınd olup kendini bu konuda geliştirenlere saygı duyuyorum.
ama dümdüz öyle gelenler zaten çok bellidir.
herkese, her şeye laf eder...
güzel her şeyi eleştirir.
zengin, sadece zengin olduğu için kötüdür mesela...
ciddiye almayın, azalarak bitsinler.

ne anlatsanız da o konudan kopuktur çünkü hala sevgiyi arıyordur.

katil veya yazar olması muhtemel kişidir bana kalırsa.

dünyaca ünlü yazarlara baktığımızda berbat sevgisiz bir çocukluk geçirdiklerini görürüz..

kendiliğinden içinde var olan sevgiyi bile paylaşmaz. cimrilik gibi değil bu. sevgisiz büyüyen insan bi kere çok şüpheci oluyor. ona yaklaşan herkesin çıkarı olduğunu düşünüyor. en naif duygularla veya tamamen bilinçsiz öylesine verdiğin bir sigara için bile karşılık vermesi gerektiğini düşünüyor. kesinlikle altta veya borçlu kalmamalı. hep hesap yapıyor. insanların niyetini sorguluyor. zor yani. kendi de çekiyor, sana da çektiriyor.

sevgi kırıntısına dahi aç olan insandır lakin büyürken hissedemediği sevgi yüzünden onu seven kişilerin sevgisi de asla yeterli gelmeyecektir. bazı boşluklar dolmaz.

karşısına çıkan sevgiyle ne yapacağını bilmeyen insandır. onunla bir süre oynar, nedir bu der, çözmeye çalışır ve nihayetinde istemese de alışmış olduğu o kötü sevgisizlik hâline geri döner. size değil, sizden bunu esirgeyene kızıyorum.

dünyaya güzel bakma klasmanında biraz geride başlamış insan olabilirler. kabulü zor olsa da sevildiklerine ve sevileceklerine inanmaları gerekir. *

(bkz: kişilik bozukluklarına giriş)

"sevgisiz büyüyen her çocuk , seni seviyorum diyen herkese inanabilecek kadar çocuk."

bu söz bu başlığa cuk oldu.

sevgiyi ararken sevgi zannettiği yalanlarla birçok kez paramparça olabilecek insandır. en kötü yanı ise asla vazgeçemeyecek kadar muhtaç olmasıdır her ne kadar kırılırsa kırılsın.

narsisizme yatkın olur. sevgisiz büyüyen birey, libidosu egoya aktararak bu sevgi açlığını gidermeye çalışır.
sevgi konusunda, çocukluğumda çok tatlı ve sülalede tek çocuk olduğum için overdose sevgiyle büyüdüm. bu da kedime olsun, hayatımdaki insana olsun aşırı bir sevgi gütme potansiyeli oluşturdu sanırım. sevgiyle zehirleme gibi bir durum söz konusu.

sevilmek için herkesten daha çok çabalar.

kendisi olduğu için sevilmez asla. illâ ödün vermesi gerekir. illâ yaranması gerekir. yoksa sevmez, sevemezler.