uyumak istememek

gözler kapanır ama istemiyordur beyin uyumak. bir kahve, bir sigara daha hadi denir ve direnilir uykuya.

bir kahve daha içmek, bir müzik daha dinlemek...

cidden uyumak istemeyecek kadar mutlu musun sorusunu akıllara getirir.

genellikle uykuların sağlıklı değilse ya da geceleri gündüze tercih ediyorsan uyumak istemezsin diye düşünüyorum. bkz gece uyumamak çok da zararlıdır maalesef.
ha! ya da yeni biriyle tanışmışsındır ve anlaşıyorsan hic uyumayayim sabaha kadar konuşalım istersin. işte o uyumak istememenin en tatli evresidir, geçicidir, üzer. dikkat.

kabusları kaçmak istersiniz. uyku ne kadar geç kalırsa o kadar huzurlu olursunuz.

rüya görmemek için istenilen bir eylem

uyuyunca diğer gün olması ve ömürden bir günün daha bitmesi.

boktan bir durum. yarın iş ve yapılacak bir sürü şey var, yorgun hissediyorsun uyuman lazım ama kendine hiç vakit ayırmadan gün bitiyor diye uykuya direniyorsun. kendine eziyet ediyorsun.

nolur uyu artık.

gecenin epey ilerleyen saatlerinde televizyonda uzun bir süredir izlemek istediği filmin kırk yılın başı yayınlandığı zamanlarda küçük çocuklar çoğu kez yaşardı bu durumu. zira ertesi sabah okulu olduğundan annesi tarafından defalarca kez yatağın yolu gösterilmiştir. istemeye istemeye yumuşacık yastığı ile buluşan zavallı küçüğümüzün o gece gözüne gram uyku girmezdi. bir de pazar geceleri banyoya sokulmak istenip filmin en önemli yerlerini kaçırmalarına neden olunurdu. böyle durumlarda inatla yıkanmak da istemez fakat direnmeye çalışsa bile sonuçta kazanan anne olur ve yarıda bıraktığı güzelim filmin sonlarına da bakamadan yatar, devamını ise izleyebilen bir arkadaşının ertesi sabah ballandıra ballandıra anlatmasıyla öğrenmek zorunda kalırdı... şimdilerde nasıldır, bizim için yorum yapmak güç lakin bir zamanlar çocuk olmak daha zordu sanki.

istemiyorum galiba:)))

niye kızz :)))

şimdi uyursam sabahın köründe işe gitmek zorunda olduğumu bildiğim için olabildiğince ertelemek istemem sonucu ortaya çıkan durum. şu anda sözlükte takılmam da bu yüzden. tıpkı ders çalışmaya niyet edildiğinde masanın başına oturmadan tüm odayı temizleyip toparlamak gibi.

birde uyumak isteyip uyuyamama durumu var, bu daha kötü. her türlü uyuyamıyorum.

çok mantıklı. uyursam, uyanırım....

sadri'yi yatırmak zordur..."
üf zaten saat 4 olmuş fakat annem kızıyor.
allah nasip ederse, yol açıklığı versin, sabah 8 gibi babam gelir yayladan. biraz onunla konuşurum, yine birkaç dini hikaye anlatır filan... iki lokma yeriz. sonra biraz kestiririm. pazar zaten, gıcık aldım herkesten, çıkmam bir yere, tekele yazarım 15 tane bira getirir, öğle vakti hafiften yani anadın mı yudum yudum...
oh mis.

daha ne kadar güzel bir pazar planı olabilir?

neyse uyurum belki bir iki saat.

uykuyu vakit kaybı saydığım bir yerdeyim.
gözlerim yorgun ama zihnim ayık. şu an burda, eski odamın camında düşünecek, hissedecek, yaşanacak çok şey var. saatler geçiyor ama içimdeki zaman hiç durmuyor. hiç durmasın istiyorum zaten, hiç bitmesin. yeryüzünde kendimi en ait hissettiğim tek yerdeyim.

uyursam bir şeyleri kaçıracağım korkusu var, kaçacak sanki bir şeyler, uyuyamak istesem bile uyuyamıyorum.

bir beklenti hali.

hayır gecenin bu saatinde ne olabilir benim uykumu tamamen açacak o güzel haber diyorum? evren bana kanıtlasın. şimdi öyle bir haber gelsin ki keyiften uyku uyumak istemeyeyim.

o yüzden en seçenek uyumak kalıyor

uyku bedensel bir gereksinim değil mi.. belki isteyip istememekle etkileyip geciktirebilsekte, sonunda mutlaka yenik düşeceğimiz, hayati önemde bir bedensel etkinlik olduğu bilgimiz doğruysa, uyumak istememek diretilmemesi gereken sağlıksız bir durumdur..
(tabii "toplumsal uyuma veya uyutulma" kavramı, tamamen farklı bir durumdur ve yukarıda anlattıklarımız bu durum için geçerli değildir. :)

vücut yat uyu diyor. kafa hayır, daha işimiz bitmedi diyor. beyin tam kıvama gelmişken sözlükte yazma zamanı.