uyumamak için direnmek

ertesi günle alakalı bir durum bence bu. heveslendiğin veya yüzleşmen gereken bir durum seni bekliyor olabilir, gitmek istemediğin bir işin olabilir, bomboş geçecek bir gün olabilir. olabilir de olabilir. yastığa başını koyduğun an gitmek şükür sebebi gerçekten. hele ki bu coğrafyada.

şu an yaptığım şey? ney? uyumamak için direnmek.
aferin bana, sanki sabah 06.30'da kalkacak ben değilmişim gibi yine 3'den önce yatmayacağım.

cok sacma bir eylemdir.
badanaci abinin hazir corbasi gibidir. asla hayir demem.

yaptığımı yapın da diyebilecek bir şeyim yok ki zaten

bu gece ancak buraya kadar direnebildim çünkü dün gece uyumadım. dökülüyorum resmen.
ruh hali çöküntüsü de cabası.

uyanalı henüz birkaç saat olmuşken şu an yapmaya çalıştığım eylem.
sıcağın etkisiyle sıvı formuna geçmiş haldeyken tekrar uyumamak için direniyorum. kitap okumak ya da okumaya çalışmak da işimi daha kolay hale getirmedi bugün. satırların arasında gezinirken gözlerimi açık tutmakta zorlamıyorum. o yüzden biraz uykuya direnebilmek için yazmaya karar verdim. evet.

genellikle, uyuduğum takdirde bir şeyleri kaçırabileceğim düşüncesi ile gerçekleştirdiğim eylem.

çok heyecanlı olduğum, beklenti içinde olduğum ve eğlenceli bir ortamda olduğum zamanlarda yapma ihtimalim daha yüksek.

(bkz: yat uyu manyak mısın)

uyumaya direnmemek için insanın gözünü kapattığında huzurlu olacağını bilmesi, hissetmesi gerekiyor. bu hisse kavuşacağını bilmez ise tv karşısında da mızıklar, aman kitap okuyayım da der; okumak kesmedi bari yazayım da der.

eh, bu yaştan sonra huzuru da pizza da arayacak değiliz.

onemli 1 olayim varsa yaparim. evet.

uyku oncesi cirpinislardir. evet.

psikolojisi ipi tutmuş insan tavrı. kendimden biliyorum. başka nereden bileyim zaten? ne biliyorsam kendimden biliyorum neyse bu ayrı bir başlık konusu.

mutsuz, bitik, 15'inde ölmüş 35'inde gömülmeyi bekleyen insanlar uyumak istemez. çünkü geceleri hayat denen azap nihayet durmuş gibi gelir. hayatın ender mola anlarından biridir. daha doğrusu hayata mola simülasyonudur. uyur da yarın olursa gündüz saatlerinin o iğrenç sorumluluğu ve beklentileri ruha sıkıntı zerk eder. onların ise bu tatavaya katlanmak için hafifletici hiçbir sebepleri yoktur. daha ötesi mi? onların yarın uyanmak için de geçerli bir sebepleri yoktur. onlar ister ki sonsuz sükut içinde kalsınlar. sadece durağanlık, sadece sessizlik. zira onlar için dünyada her şey bir tatavadır. zira onlar öleli çok olmuştur. belki de hiç yaşadıklarını hissetmemişlerdir. kim bilir? (kimse)

ne edeyim uykuyu?
uyanmışken gerçeğe.
kim bulur uykuda huzuru?
huzursuzken her gece.

(yeni ramazan davulcusu manisi... insanları uyandırmak için kullanabilir. bu arada ramazan davulcusu "uyanış" teması için iyi bir metafor unsuru olabilirmiş. neyse neyse bunların hiçbiri konumuz değil.)

kendimi karanlıkta bıraktığım zamanları hatırlattı başlık. uyumamak için direnmek değil de uykuyu unutma hâliydi benim için. bir süre artık ki o süre beş altı aydan daha fazla olabilir. şuan düşünüyorum da o ruh halimi buruk bir gülümseme var yüzümde . güzel geçebilecek anları donuk , renksiz eski bir sanat filmi misali yaşayıp geçmişim kendimden .

devrim resmen.

şu an yaptığım işkence...

direne direne bayılacağız!