yabancılaşma

yabancılaşmanın en çarpıcı örneği aşk'tır. varoluş sebebibimizi kendimizde değil başka bir insanda aramaya başlarız.

günümüzde birçok insanın yaşadığı olgu. kendine, doğaya, insanlara, mutluluğa, umuda ve güzel olan her şeye karşı yaşıyoruz.

postmodern kurgunun ana öğelerinden birisidir.

kişinin dış dünyaya, nesnelere, objelere, olaylara hatta yeri gelince kendisine bir yabancı gözüyle dışardan bakmasıdır.

amaç burada metnin kolay çözümlenmemesidir.

sanki (bkz: tarık tufan) 'ın yazma stili anlatılmış gibi...

tanım: günden güne yaşadığın ülkeye duyunulan his

kendini eve , yaşadığın zamana hatta bu dünyaya ait hissermediğin zaman herkese karşı yabancılaşma durumu ortaya çıkar ama kendine daha çok yaklaşmış olursun

yabancılaşmanın en kötüsü kişinin kendine yabancılaşmasıdır. kişinin kendine yabancılaşması, genel olarak, "bireyin çevre koşullarını aykırı görmesi ya da kendisini başkasının gözüyle görmesi durumu" olarak tanımlanıyor.

kendisine dayatılan, bilinçaltına işlene ve istem dışı yapılan telkinlerle insan olamayacağı, yapamayacağı, alamayacağı şeyleri istemeye başlıyor. hayatı boyunca sahip olamayacağı şeylerin peşinden koşan, hiçbir zaman elde edemeyeceği iş ya da kariyer için mücadele eden bir kişi, bir zaman sonra boşa kürek çektiğini anlayınca yaşadığı kırgınlıkları, yabancılaşmaya dönüştürüyor.

önce kendisine yabancılaşan insan daha sonra diğer insanlara, topluma, kültüre ve tabiata yabancılaşıyor. oysa insan bir çatışma içinde var edilmemiştir, aksine tabiatla uyum içinde yaratılmıştır. yabancılaşma mutsuzluğun kapısını da açmaktadır.

marx'in ögretisindeki en vurucu konulardan biri. günümüzde bircok insanin mutsuzluk sebebi.

yabancılaşmanın en kötüsü kişinin kendine yabancılaşmasıdır.

kişinin kendine yabancılaşması, genel olarak, "bireyin çevre koşullarını aykırı görmesi ya da kendisini başkasının gözüyle görmesi durumu" olarak tanımlanıyor.

kendisine dayatılan, bilinçaltına işlene ve istem dışı yapılan telkinlerle insan olamayacağı, yapamayacağı, alamayacağı şeyleri istemeye başlıyor. hayatı boyunca sahip olamayacağı şeylerin peşinden koşan, hiçbir zaman elde edemeyeceği iş ya da kariyer için mücadele eden bir kişi, bir zaman sonra boşa kürek çektiğini anlayınca yaşadığı kırgınlıkları, yabancılaşmaya dönüştürüyor.

önce kendisine yabancılaşan insan daha sonra diğer insanlara, topluma, kültüre ve tabiata yabancılaşıyor. oysa insan bir çatışma içinde var edilmemiştir, aksine tabiatla uyum içinde yaratılmıştır.

yabancılaşma mutsuzluğun kapısını da açmaktadır.

ben de yabancılaşmak istiyorum şöyle bi ingiltere vatandaşlığı ile veya almanya vatandaşlığı daha iyi olur..

her şey değişirken senin aynı kalman durumu.
(bkz: yedi uyurlar)

uzak kalma, kendini uzak hissetme durumu..

(bkz: entfremdung)

alienation; güney afrikalı fotoğraf sanatçısı anelia loubser'ın insanların baş aşağı portrelerinden oluşan bir fotoğraf projesi.
loubser, wayne dyer'ın şu cümlesinden ilhamla projesini oluşturmuş; "bir şeylere bakış açınızı değiştirirseniz, baktığınız şeylerin değiştiğini göreceksiniz"
















kaynak

bilinenin aksine marx'ın değil hegel'in ortaya attığı bir kavramdır. sadık bir hegel takipçisi olan marx'ın "nasıl olsa hegel'i okuyup anlayabilen insan çok yok; ben burdan bir yürüyeyim" diyerek hegel'den arakladığı bir kavramdır.

en kısa tanımıyla bireyin toplumdan, çevresinden, kendinden uzaklaşmasıdır.
yabancılaşma bir virüs gibidir belki de bir böcek gibidir bile diyebiliriz.
bir uyanış, diriliş ve dönüşümdür.
yabancılaşma bir kalıptır ve kendini hangi kalıpta gördüğünle ilgilidir .
aşina olan şeyin birden anlamsızca yabancı gelmesi durumudur esasen.
sokağının dünyanın bir ucuna taşınması gibi bir şey.
o sokağın senin sokağın olduğunu biliyorsun, defalarca sokaktaki dükkanların önünden geçtin, şu köşebaşında soluklandın, şu çeşmeden su içtin, ilerdeki bakkalden her gün süt aldın. biliyorsun ama o kadar. artık tanımıyorsun, tanıdık gelmiyor.
işte çevreye böyle yabancılaşıyorsun.
sokak sakinlerinin canlılığı, kuzey avrupalıların soğukluğuna dönüşüyor birden.
her şey anlamsız geliyor, kişi kendiyle bile kavgaya tutuşuyor. kendini tanımaz hâle geliyor ve böylece kendine de yabancılaşmış oluyor.

insan kendinden uzaklaşırsa nereye varır?

1 vedanin habercisi olan sey. once benimsersin, sonra yabancilasirsin, sonra da cekip gidersin. bazen bulundugun yere yabancilasirsin, bazen de birlikte oldugun insanlara. en nihayetinde hikayenin sonunda biri gider biri kalir. oyle de elem verici 1 hadisedir.