ebeveyne yabancılaşma sendromu

yaşadığın ülkeye yabancılaşma sendromu diye bir şey var mı acaba?

ben bunu son 4 yıldır yaşıyorum. daha önce de ailemden uzaktım ama yurtdışına taşınıca aramızda bir bağ kalmamış gibi hissediyorum , bu sebeble de kendimi çoğu zaman kötü hissediyorum. ikiyüzlü gibi hissediyorum bazan kendimi.

gayet makul, aklınız erip tanıdıkça “hay tanımasaydım” diyebiliyor insan. zaten genelde onlarda sizi tanımıyor. sonra ne mi oluyor yeterince bagımsızlıgınızı aldıgınızda birden ipler kopuveriyor.

kendim de dahil birçok ülke gencinin durumu..
sadece seni kariyeri için seven ebeveynin varsa çıkar ilişkisi bitince yemek alarak ayakta tuttukları bir evcil hayvan muamelesi görüyorsun. bayağı böyle hissediyorum, dile de getiriyorum. sonra da dalga konusu olursun ya da sen düşmansın tavırları oluyor. 20 sene size dayanmışım. ergenlikte bile isyan etmemişim, şimdi kafayı yediğimde neden hala şaşırıyorsunuz..

yedirip içirmek zaten temel şeyler onun da lafını yapıcaksan çocuğun değilmişim zaten... ya da sorumluluk vermeden bir şey bekleyip birden düzelmemizi nasıl bekliyorsunuz ki? iştahtan da kesildim. allah'tan sonra normale döndüm.

parental alienation syndrome.

en basit tanımıyla: ebeveynlerden birinin, diğer ebeveyne duyduğu nefret ve baskılar sebebiyle, çocuğuna anlaşılmaz ve gereksiz şekilde olumsuz, baskıcı davranması ve çocuğunu diğer ebeveyne karşı sürekli olumsuz intibalarla doldurarak onu adeta bir düşman gibi yetiştirmeye çalışmasıdır. sadece resmi olarak boşanmış eşlerde görüldüğü üzerine kani olmak doğru değildir; aksine duygusal bağı kopmuş ve sadece imzada birbirleri ile evli ebeveynler tarafından da çocuğa uygulandığı bilinir.

genellikle kötü ya da istenmeyen çocuk sonrası zorunlu evliliklerde, zorunlu kurulan yuvalarda, çocuğun anne babasız büyümemesi için yapılan evliliklerden sonra bir sonuç olarak görülen ama suç olarak resmi karşılığı olmayan bu durum, genel ve mantık çerçevesinde yapılan bütün bakış açılarında uzmanlar tarafından bir çocuk istismarı olarak değerlendirilir. bu şekilde değerlendirilmesinin sebebi çocuğun diğer ebeveyne karşı gelecekteki davranışlarının planlı şekilde inşa edilmesidir. ebeveynleri tarafından kimsesiz olarak büyümemesi istenilen çocuk bu sefer ebeveynleri olan ama önce ebeveynlerinin düşünsel anlamda ayrı, sonrasında boşanma ile beraber gerçekten ayrı olduğuna şahit olur. bunun üzerine ebeveynlerden biri tarafından yapılan psikolojik baskı sebebi ile dışa kapalı, özgüvensiz büyür, yetişir. tetiklendiği ebeveyni manipüle eden ebeveynden daha değersiz görme, ona karşı olan kötü davranıştan sonra pişman olmama, durumları suçlu da olsa manipüle eden ebeveynin tarafından yorumlama, tetiklendiği ebeveynin eşi dostuna karşı sürekli olumsuz düşünme ve düşmanlık besleme gibi belirtileri vardır. yaşadığı güven sorunları sebebiyle insan ilişkilerinde sorun yaşayan çocuk, sosyalleşme konusunda zorluklar yaşar.

bu sendrom ve buna benzer birçok sendroma göre göre, etrafındakilere şahit ola ola hakim, etrafındaki birçok insanda(sevgili-dost-arkadaş) bu bulguları gören bir insan olarak özellikle aile kavramının eksik olduğu çekirdek ailelerde defalarca karşılaşmış, kimi zaman sorunların üzerine gitmek yerine karşı tarafı bu sorunu hissettirmeden mental anlamda desteklemeye çalışmışımdır. tecrübem ise bu şekilde yardım edilen kişinin size net bir şekilde bağlanması; arkadaş, dost, sevgili vb. sıfatlara çok fazla anlam yükleyip size gereğinden de fazla yakınlaşması ki bu da sendromun sonuçlarından birisidir. güven eksikliği olduğu için kendini teslim ettiği kişiye karşılıksız bir bağlılık duyar. ayrıca arkadaşı (sevgili dost)aracılığıyla içerisine girdiği diğer ailelere gösterdiği değer ve yüksek anlam da bu durumun, eksikliğin göstergelerinden birisidir. bu bulgulara sahip kişileri hayattan çıkarmak ta bütün bu sebepler dolayısıyla çok zordur.