yapılan en güzel kahvaltı

kalabalık sofrada yenilen kahvaltıdır. sofrada ne olduğunun hiç önemi yoktur. önemli olan sabah güneşinin yansıması altında açık havada büyük bir aileyle olmasıdır. haladan çay istemek, kuzene şeker uzatmak, anneye kızarmış ekmek sormak, dayıyla fenerbahçe mağlubiyeti için dalga geçmek... o sofrada saatlerce o şekilde kalabilirim.

serpme kahvaltı ama israf olmayacak kadar az çeşit bol

van kahvaltısı'dır. hiçbir şehrin, ülkenin, gezegenin kahvaltısı, van kahvaltisi'nin kıyısından, kenarından geçemez.

tek gerçek menemen.

akşamdan kalmış sevgilidir.

sevgilinin dudağıdır. günaydın diyen agzıdır. gülümserken ki dudaklarının aldığı şekildir. yüzünün her bir yerini öpersin onun. ismini fısıldarken sana o ıslak dudaklarından aşağı doğru ama...
feridun abi bugün p*rno yazmıyor.
yapılmış çünkü.
gündem orda.
ama dediğim yine de doğrudur be. bi düşünün insan uyandığında sevdiğini görmesi kadar huzur verici bir şey yoktur. en güzel kahvaltı da o günaydın öpücüğüdür mutluluk sarılmasıdır. hayat sevene ve aynı anda sevilene güzeldir.
tanrı sizi kutsasın.
(bkz: simit domates peynir zeytin çay)

ezine, simit ve çay. hatta mümkünse yeşillikli, belki deniz manzaralı ama her halükarda sakin bir çay bahçesinde.

çorba varsa kralını tanımam. haftada bir kuymaklı kahvaltı da fena gitmez.

isot balcan soğan ayran

kahvaltı zaten zaten sabah yapıldığı için düpedüz anlatım bozukluğu var başlıkta. kimse de düzeltmemiş. burruh.

rahat bir kafayla uyunup, uyanmaya değer sebeplere sahip olarak uyanıldığında yapılan kahvaltıdır.

ailecek yapılan pazar kahvaltısı. ciddi anlamda her türlü şeyin masada olduğu, annemin erkenden uyanıp herkesin sevdiği kahvaltılık yiyeceği yapması, kahvaltıdan sonra babamın film izlerken bir anda hadi dışarı çıkalım diye beş dakika içerisinde hazırlanıp apar topar dışarı çıkmak...

"kahvaltı yemek" diye bir tabir olmadığından göz kanatan başlık. böyle olunca herhangi bir şekilde konuyla bağlantılı bir şey yazası da gelmiyor insanın.

edit: düzeltilmiş sonunda. o hâlde artık yazabilirim. eskişehir'de annem ve benim teyzemlerle birlikte yaptığımız kahvaltı. açık büfe yapmış adamlar ama sadece kahvaltılık değil, pastaya kadar ne ararsan vardı büfede.

seneler önce ankara'dan malatya'ya yaz tatiline gittiğimde kuzenimin hazırlamış olduğu kahvaltıydı.

kahvaltı da öyle ahım şahım bir şey yoktu. ben sadece 3 gündür açtım. tazmanya canavarı gibi saldıracak yemek arıyordum.

hazırlanmış kahvaltı masasına oturunca görmemişler gibi yemek yedim. ama var ya portakal reçeli ile ketçaplı mayonezli patates kızartmasını aynı anda gömüyor, sucuklu yumurtayı önce çatala 5'li gelecek şekilde dizip yumurtasını da ekmeğe dürüp yiyordum. hele o mozaik kek. kek kalıbına kovamı soktuğum için azar yemiştim. 7 tane gömdüm. onda eminim ama 7'den sonrasını saymadım. vaktim yoktu. zeytini çekirdekleri ile yutmuştum. kokan köy ezine peynirinin o iğrenç kokan suyuna ekmek banmıştım. gibi dizisindeki yalvaç gibi 6 tane haşlanmış yumurtayı arabaşı yer gibi hüpletmiştim.

kahvaltıdan ben hariç herkes aç kalkmış onlara hiçbir şey bırakmamıştım. zaten eve geçtikten sonra 1,5 gün hiçbir şey yiyememiştim. kuzenim de kendini çok hamarat sanmış, ne zaman onlara gitsem "ya whis benim yemeklerime bayılır. hele kahvaltıma ölür ölür" der. akıllım bilmiyor ki ben çok açtım. yemeklerinin lezzetinden değil acımdan ölüyordum. yoksa kahvaltı asla sevdiğim bir öğün değil. aslaa.

unutamadığım en güzel ve en çok yediğim kahvaltı buydu. hoş bir kahvaltının en güzel yanı ise elini bile sürmediğin önceden hazırlanmış kahvaltı masasıdır.

sevdiğin kişiyle ettiğin kahvaltıdır.

yumurtalı ekmeli kahvaltıdır. ulan ne zamandır yemiyorum.

benim hazırlamadığım, hazıra oturduğum her kahvaltıdır.*

kalabalık aile kahvaltıları ve yakın arkadaşlarla yapılan bol sohbetli kahvaltılar

güneşli yaz gününde yapılan pazar kahvaltısı büyük keyif verir bana

haftaiçi okul ve staj yüzünden kahvaltı yapamıyorum. haftasonu kahvaltı için öyle özeniyorum ki sırf kahvaltı için haftasonunu iple çekiyorum.