yaşam

bir tat bir nefes bir hayat ve en tatlı esen bir gıdım rüzgar.

allah’ın bir lütfu işte.

yüksek ihtimal 30’uma kadar sürecek olan faaliyettir. her zerresinin tadını çıkarıyorum.

“yaşam , cinsel yolla bulaşan bir hastalıktır.”

yaşayanın bıktığı, ölünün geri istediği emanet.

kelimeler ile ifade edilen en güzel tarifi şöyle hatırlıyorum; biz yaşamı seçmedik, maruz kaldık, şaşkınız.

dehşet denizlerinde seyreden bir gemi. mitini uzayın derinliklerine fısıldayabildiğimiz. şair bir sırrı saklar şiir tüm sırları..

küçük tanrıların büyük kabusu..

o durağan şey... akıp gitmeyen düğüm olup kalan... içi doldurulamayan...

duvarlarında yaşamış olmanın bedeli yazılı bir huzur evi, çünkü içindeki ihtiyarlar, hallerinden memnun, çünkü en azından bir dayak bir şiddet yok diyorlar... insanın bu hayattan bekledikleri... beklentiler... yaşıyor olmanın gerçek bedeli... çünkü neden oradasın, çünkü orası neresi?

ağzımda paslı metal tadı var, yaşamdan zevk almıyorum. boşa gittiğini hissediyorum. dünya öyle bir yer ki, öfkemi kendimden başkası kabul etmiyor. sonra bir adam, sessiz adımlarla yürüyor, arkasında bir genç gürültü çıkarıyor... nasıl diyorduk, sesi yüksek olanlar içi boş olanlar mıydı? çünkü birazdan o adamın başına sopa indirecek genç olanı. kimseden ses yok. durdurmak mümkün mü, çünkü insan, gece yarısından sonra ancak kendi yaşamını düşünüyor. o kadar değerli mi?

doğum ile ölüm arasındaki süredir. kimine uzun gelir kimi için ise çok kısadır. bilinmesi gereken tek şey herkes kendi saçmalıklarıyla yaşar ve ölür. yaşam daha fazlası değildir.

güzel bir adettir yaşam
yaşamın ölüm genişliğinde kanatları,
aşk kadar sıçrayışı vardır.
yaşam, alışkanlık rafına kaldırıp
senin benim unutabileceğimiz bir şey değildir.
yaşam deren elin cazibesi
yaşam yazın buruk ağzında turfanda siyah incirdir,
yaşam böceğin gözünde ağacın boyutudur.
yaşam yarasanın karanlıktaki tecrübesidir.
yaşam bir göçmen kuşun gariplik duygusudur.
yaşam bir köprünün düşünde dolaşan bir tren düdüğüdür,
yaşam bir uçağın kapalı penceresinden bir bahçeyi görmektir,
roketin uzaya fırlatıldığı haberi,
ayın yalnızlığına dokunuş,
başka bir gezegende çiçek koklamak düşüncesidir.

yaşam bir tabak yıkamaktır.

yaşam yol kenarındaki arkta on kuruş bulmaktır.
yaşam aynanın “karesi”dir.
yaşam çiçek “üstü” sonsuzdur.
yaşam yer “çarpı” yüreğimizin çarpıntısıdır.
yaşam solukların yalın ve eşit geometrisidir.

suyun ayak sesi /sohrab sepehri

ne acayip değil mi? durmaksızın mutlu olmak istiyoruz. mutsuzluk, hissizlik, arada kalmışlık hiç olmamaliymış gibi. mutluluk harici diğer bütün duygular yaşamımızdaki talihsizliklermiş gibi.

o karanlığın içine gömülen anılar unutulmak istenir, kalbi acıtarak hatırlanır. iyiler ise daima parlatılır, defalarca anlatılır. bazıları ise kötü anılara tutunur ve onları bahtının karalığıyla bir bütün eder.

sınırlı bir ömür. bir aralık. gülümsemek, ağlamak, düş kurmak. mutluluğu ara. mutluluğa koş. mutlu olmak için her şeyi yap. mutlu olmak için dünyaya geldin. bunu hak ediyorsun, başka bir şeyi değil. mutlu ol.

çok da şey yapmamak gerek dedikten sonra kendimi veya herkesi kesmeye kalkıyorum. önemsiyor muyum umursamıyor muyum belli değil. inanın bilmiyorum romalılar, inanın bilmiyorum.

çay döktüm üstüme ama umrumda değil. yandım falan ama nabayım üzülsem bardağa geri mi gircek de içicem. başlarım böyle yaşama.

ölümle burun buruna gelmediğin her zaman dilimidir... koca bir hayat bağıdır. yaşamışlık değil de aslında onu ne kadar önemseyerek, tadına doyarak, ne kadar iyi değerlendirerek geçirdiğindir asıl önemli olan... öyle de yaşıyorsun böyle de, önemli olan kendine neler kattığın, birikimlerin neler? kendi gelişimini tamamladın mı mesela? ölüme hazır mısın? yoksa yaşam ne ki, hava gibi, su gibi...

oruç aruoba yürüme ön sözü.

nazım hikmet'in 'ben içeri düştüğümden beri' şiirinde en güzel özetlediği, insanın (insan olarak sonlandırmak istiyorsa eğer) ne kadar süreceğiyle değil, nasıl sürdüğüne kafayı yorması gereken doğumla ölüm arasında kalan zamandır.