yazarların en büyük keşkesi

o adam. keşke o adam arkadaş olarak sevmeseydi, yarim diyebilseydi.

keşke rockefeller ailesinin veliahtı olsaydım. kıçımı 100'lük banknotlarla silerdim.

bugün eniştem öleli tam altmış gün oluyor; bir hastanenin önünde bağıra bağıra "neden?" diye ağladığım o günün üstünden tam altmış gün geçmiş.

keşke iki üç günde bir görüştüğüm eniştemi her gün görseydim, keşke o çok istediğimiz masumiyet müzesi'ne gitmeye fırsatımız olsaydı, keşke istediği tüm o kitapları okuyabilseydi, keşke sevebilseydik dünyayı, keşke o istediği evde oturabilseydi, keşke dokuz ve on iki yaşında olan ve henüz ağzı süt kokan o küçücük, canından çok sevdiği, bırakın dövmeyi dokunmaya kıyamadığı çocuklarının mezun olduğunu görebilseydi, keşke yine başıma gelip "kanka teyzenle beni öpüşürken çeksene" diyebilseydi...

keşke ben yaşayabilseydim, keşke sevseydim bu hayatı, keşke becerebilseydim mutlu olmayı, keşke kavuşsaydım sevdiklerime...

keşke bazı şeylerin farkına daha erken varsaydım.

gitme deseydim.

yine giderdi. o yüzden keşkem yok allah'a şükür.

keşkeleri geri getirmeyen başlık.

fakat en büyük keşkem, tanımaya değmeyecek insanları tanımaktansa ve onlara zaman harcamaktansa bu zamanı onlar yerine önce kendime sonra ise bu zamanı keşke daha önce tanısaydım dediğim insanlara harcasaydım.

keşküle kiş; keşkeke keş katmasaydım...keşke.

keşke o bakışların anlamını ona sorsaydım, "neden bana öyle bakıyorsun" diyebilseydim. kaybedecek bir gururum vardı, soramadım.

yazsam "sallama lan" falan derler.

ama şunu diyeyim: hayatta -büyük bir isteğiniz sözkonusuysa- biraz yırtık olun. asla kimsenin canını yakmayın ama o fırsat ihtimal dahilindeyse, izin isteyeceğinize özür dileyin.

benim bir çok keşkelerim oldu, ama içimde ukte kalan tek şey, okuyup öğretmen olmaktı. hep hayalimde öğretmen olmayı lâkin nasip olmadı.

olurda bir sabaha uyanamazsam diye düşünürken aklımdan geçirdiklerimin bu gece gerçekleşme ihtimalinin yüksek olduğu durum.
işte böyle be dostlar. hayat güzeldir derler. hayat çaresizlikler içinde var olmak sanırım. üstümde inanılmaz bir sakinlik var. göz yaşları hıçkırıklarla değil sakinlikle akar ya işte tam bu durum. gözümde zerre değeri kalmadı insanların. vazgeçtim artık her şeyden. dayanılmazlığın ufkundayım. bu gecenin sonunda o güneş doğacak. asla pişman değilim. olması gerekenler oluyor hayatta. bu da olması gereken sanırım. dostlar saçma gelmesin hiç bir şey olacak olan elbet oluyor. siz ne kadar direnseniz de.

keşke dolmuştaki arkadaş cüzdan niyetine babamın el işi ile yaptığı anahtarlık kabzasını cüzdan diye çekip beni bu saatte dışarıda bırakmama sebebiyet vermeyseydin.

şimdi büroya geldim orada uyuyacağım lan!

neyse umarım erkenden açıp bakmışsındır da dolmuşa atmışsındır. bende kayıp eşya bürosundan alırım. bir sürü anahtar var kim çıkaracak tekrardan onları.

oyunlar oynamasaydım

sensin sözlük ama paradoksa bak ki yine koşarak soluğu burda alıyorum

keşke hislerim bu kadar hissedilir olmasa

yok :) ders alınır yola devam edilir:)

sevdiklerimle daha fazla zaman geçirmemek.

sana zarar vereceğini bildiğin insanları hayatından çıkarmak konusunda yavaş davrandın. bu da kendini kısıtlamana yol açtı. keşke elini hızlı tutsaydın.

keşke iddaa'ya hiç bulaşmasaydim. hiç iddaa oynamayan adama o kadar imreniyorum ki.

hiç keşkem yok. keşke diyeceğime neyse der geçerim.