yazarların en eften püften başarıları

şu ana kadar sadece 1 kadını aldatmadım. aldatılmayı hak etmediğini düşündüm. işim gereği farklı ükelerde bulunduğum için çok kez de fırsat olmasına rağmen bunu ona yapamam dedim ve kendimi geri çektim. yani başarıysa evet aldatmamak için çabaladım ve başardım. fakat sonunda aldanan ben oldum. tabiki fazla umrumda olmadı gidene yol yakışır ki zaten gitmesi gerekiyordu. fakat beni değiştirdi. belki de tektir "bu kadın yapmaz" dediğim kadın. o bile demek ki aldatabiliyormuş... kurallarımı bozup yeniden yazmaya başladım.

lisede, kızlar satranç şampiyonu olmuştum, nabeeer diye giriş yapmam yok mu?

8. sınıfta kompozisyon yarışmasında 30-1 oyla birinci olmuştum. sınıfta benden başka herkes bana oy atmıştı. oysaki sınıfta en çok zorbalanan, ezilen, istenmeyen öğrenci de bendim. ne zaman bunu düşünsem tuhaf geliyor bu durum. o zaman da tuhaftı, hâlâ tuhaf.

ilginç bir başarı bence.

okuma yazmayı kendi kendime öğrenmiştim, okula başlamadan önce sürekli bilgisayar oynuyordum ve ister istemez sökmüştüm.(u: )

bir spor bilimleri fakültesinin basketbol parkurunda rekor kırdım.

bedduam, ahım tutar. ne biçim bir özellik bilmiyorum ama kime kızdıysam başına bir iş geliyor.

10'larca madalyam ve başarı belgelerim var sporun değişik dallarında ama nerdeler bilmiyorum.

6.sınıfta okul koşu yarışında 1. olmuştum ödülsüz
hoca atletizme gel dedi gittim sonra bıraktım

ortaokulu birinci bitirip bi tane birincilik belgesi olan kagit, okul gecesinde bi 500 kisiden alkiş ve gittigim okuldaki ogrencilerden birinin pazarci babasindan bi tane tişort almistim. ailem yoktu gelmediler.

aralıklı oruç diye bişey duyduk.. 'lan bi gün durup öteki gün içelim; karaciğerlerimiz de dinlenir, insafsız zamlara karşı da bütçe dostu bir yöntem olma mı' dedi birisi. bizim neyimiz eksik, topluca "hee" denildi. ertesi gün herkes mekanda yerindeydi. herhalde yarından başlıycaz diye düşünüldü. sonraki ve tüm sonraki günler de aynı biçimde sürdü. (hesapları dönüşümlü ve sırayla ödüyoruz. ve her seferinde bir öncekine oranla kalınlaşıyor haliyle) geçenlerde hesabı ödeyen arkadaş "yav noldu bizim oruç işi, sıcaklar da fena vs" diye sordu. neyse uzatmayayım: biz yazın kalanını rakısız geçirsek bile daha alacaklı kalıyoruz. e o zaman da "aralıklı" meselesi uymuyor. en iyisi "biz bu işi kışa bırakalım, şu denizi ziyan etmeyelim yazıktır." dedik. kısaca kararlıyız ama işte denize kıyamıyoruz. ama hökümat hiç acımıyor kıyıyor bize.. meyhaneci semih, "de gidin la, beni de gömer siz içersiniz oğlum, koca hökümat yıkamıyo sizi nerdeyse siz onu yıkeceeniz." diyor. sanki güvenmiyo gibi mi ne.. neyse işte şu yazı da bi atlatalım bakalım..

bölümüme en yüksek puanla giren bendim. bence eften püften bir başarı.

düşündüm ve bulamadım. beni tanıyanları bulun, sözlüğe yazar yapın, bu başlığa tanım girmelerini sağlayın. lol

ölmedim. yaşamaya devam ediyorum.

cambridge universitesinde 6 ay matematik profesorlugu yapmistim. hayatimin en kotu donemiydi

bir hikaye yarışmasında 17.olmustum. ne alaka demeyin torpil vardı ona rağmen yine girmişim ilk yirmiye.

doktorayı ikinci girmem

dört stajyer yetiştirdim. 2 3 ay içerisinde evlilik kurumunda iş buldular ama kariyerleri b.k gibi ilerliyormuş.

duyuyoruz...

lise dönemimde okuduğum okulda neredeyse 15 yıldır fen-matematik bölümü açılmamıştı. yani hem öğretmen açığı hem meb sallamasyonu derken bütün ahali sözelci takılıyordu. lise 2'nin ilk haftası. biyoloji öğretmenimiz vekil müdür olmuş-kendisini çok severdim hatta hayrandım- , odasına gittim ve dedim ki: ne olacak şimdi, göz göre göre sözelci olmama izin mi vereceksiniz? dedi ki: sadece senin istemenle olmaz, en az 10 kişi istemeli ki bölüm açılsın. sınıfta benimle birlikte totalde 2 kişi var sayısal derslere ilgisi olan. boku yemişim. pes etmedim, milletin ağzından girip burnundan çıktım ve o 10 kişiyi buldum +1 yedekli.
okulun ilk haftası sosyal bilgiler bölümünde geçti, ikinci hafta butik sınıfımızı ayırıp gümbür gümbür fen bilimleri yazdırdım oraya.
şimdi anlatırken çok kolaymış gibi geliyor ama hiç kolay bir şey değildi o dönemlerde devlet okullarında böyle bir durum. hayatımın ilk devrimidir bu, o küçük kasabadan artık fen bilimciler de çıkacaktı. gururluydum. benden sonrakiler de cesur davrandı ve türkçe-matematik bölümü de açıldı ertesi yıl. o yıllarda che ruhuma çok üflüyordu.

fakat asıl canımı sıkan, sayısal bölüm olmazsa sevgili biyoloji öğretmenimi hiçbir derste göremeyecek olmamdı. kendimi keşfetmemde önemli bir rölü vardır. o dönem babamdan daha çok severdim onu.

üniversitede bölümüme 1. girdim,2. mezun oldum.

bir zamanlar bir haber sitesi için ufak tefek çeviriler yapıyordum. nezaketle ilgili birkaç dakikalık ingilizce bir video vardı, onu türkçeye çevirdim. o sitedeki editör arkadaşım, türkçe altyazılı olarak videonun sonuna da çevirmen olarak adımı yazarak videoyu paylaşmış. o video bir süre sonra viral olmuş ama benim bundan haberim yok. arkadaşlarım, akrabalarım, tanıdıklar vs. beni arıyor. "senin altyazılarını çevirdiğin videoyu gördük, çok güzel yaa." falan diyorlar. meğer o video milyonlar izlenmiş, kendi kendime "vay bee ben neymişim yahu" demiştim o zamanlar.*