yazarların en son ağladığı zaman

bu fotoğrafı bulalı çok oldu ama birkaç gün önce bakarken bu kadar gerçek bir insanla tanışamadığım ve 3 yıldır öldüğünü, artık bir mezar olduğunu kabullenmem gerektiğini anladığımda elimde ağlamaktan başka çare yoktu.
hiç görmeden bu kadar dokunan bir insanın ölüme doğru son zamanları, gözlerindeki, ölüyor muyum yani şimdi, bakışı...




küçük iskender

sinirden haftada bir kez düzenli,duygusal olarak hatırlamıyorum bile

öyle hüngür hüngür ağlayamayalı yıllar olmuş hatırlamıyorum bile.

keşke ben de hatirlayamasam ama dün sabah...

salı ama kendimi tutmasam her gün olabilir, çok duygusal üstüne üstlük sıkıntıya gelemeyen biriyim. tutuyorum çünkü (hayır o espriyi yapmayacağım) göz çevrem erkenden çökmesin diye.

her zaman var bizde cok sukur

geçen yıl ayt sınavından çıktıktan sonra ağlamıştım. eve dönüyoruz yorgunum ve ayt matematikten tek soru yapabildiğim için moralim bozuk, aileme söylüyorum kızmıyorlar ama hayal kırıklığına uğradıkları belli bu yüzden zaten gerginim. istediğim tek şey eve gidip uyumak. giderde sorun olduğu için sınav sırasında evde usta var -tanıdık olduğu için demir kapının anahtarını vermiştik- o arayıp komşunun sorun çıkardığını, işi zorla durdurduğunu söylüyor, zaten gerilmiş babam bunu duyunca iyice geriliyor ve hızlıca eve gidiyoruz. babam niye böyle yaptıklarını sormak için komşuya gidiyor komşu ses yüzünden uyuyamadığını, babamsa gider yüzünden bizim çok sıkıntı yaşadığımızı söylüyor ve kavga çıkıyor. baya baya işler çirkinleşiyor, mahalleli geliyor iki tarafı sakinleştirmeye çalışıyor bende o kadar kavga gürültü ve sınav stresi yüzünden salya sümük ağlamaya başlıyorum. annemle babam sonra beni sakinleştiriyorlar. ama bu ağlama seansında sonra sinir, stres ne varsa kayboluyor.

sabah bi ağlar gibi oldum ya.
çok duygulandığım hüzünlü bir parçayı tekrar buldum bulunca da dinleyesim geldi.
gözyaşları pıt pıt yine. allahım ne güzel sözler bu dizeler sevda ne güzel bir ızdırap insanlığa.

bu temmuzun son günü. ara sıra geliyorlar bana böyle git demiyorum hiç...

bir buçuk hafta öncesi. bayağıdır öyle ağlamamıştım.

iki gün önce mutlu olmaya hakkım olmadığını düşündüğüm için..

dün. bilmiyorum bazen size de olmuştur illaki.her şey üzerineze birikir güçlü durmaya çalışırsınız ama bir anda saçma sapan bir şeyde ağlamaya başlarsınız. dün sürekli gittiğim bir kafede istediğim kek kalmadığı için hüngür hüngür ağlamıştım. insanlar kim bilir ne düşündü hakkımda ahahahahaha.

kızım rahatsızlandığı zaman arabanın içinde çok ağlamıştım.
bir yıl kadar oluyor.
allah kimseye yaşatmasın.

dün akşam... dua ederken ağlamıştım.

her gün, istisnasız..

az önce.tembelliğime, isteksizliğime sinirlenip ağladım sonuç aynen devam.

bugün öğleden sonra gündem olan teyzemizin durumu uzun zaman sonra gözlerimden yaşlar gelmesine sebep oldu.
twitter.com/gazeteduvar/sta...

2016 ekim.

sebebini bilmediğim bir şekilde bir yazarın beni engellediğini farkettigimde hüngür hüngür ağladım gülmekten..

az önce. içimde tıkanan birtakım endişe, üzüntü, kalp kırıklıkları gözlerimden aktı. ve geriye şiş gözler temiz kafa kaldı.