yazarların eş cinsel çocuğu ile yapacağı ilk konuşma

yavrucuğum istediğin kişi ile sevişebilirsin. ama sen yine de korun bir şekilde diyerek tavsiye veririm.

çevreden gördüğü, duyduğu, maruz kalmak zorunda kaldığı çirkinliklere karşı her zaman desteğim tam olur ama karşımda sanki anormal bir insan varmış gibi davranmamı, nutuklar çekmemi beklemez kimse herhalde.

baba ben eşcinselim.
-napayım? git işim var.

tam olarak bu.

işin romantizmi bir yana bizim gibi bir toplumda büyüyen çoğu insan için kabul etmesi zor bir durum olduğu bir gerçek. ben de yurtdışında yaşadığım yıllarda bulunduğum akademik ortamlarda genelde çokça eşcinsel arkadaşım olduğundan dolayı durumu kanıksamaya başladım. o da tanıştığım eşcinsel arkadaşlarımın iyi insanlar olmasından kaynaklanıyordu diye tahmin ediyorum. artık böyle bir durumla karşılaşsam tutup romantizmine de vurmam, nasıl istersen öyle yaşa, senin hayatın derim.

canım bebeğim derdim, senin inanılmaz bir gücün ve sevginde varrrrrr derdim, sev ve sevil doğru bildiğini yap, istedigin gibi eğlen ama kendin ol derdim. unutma diyeceğim tek şey cinsel kimliğin bir ünvan değil, işinin, arkadaşlarının arasına arasında sadece cinsel kimliğinle ön planda olma karakterinle ön planda ol, yaptıklarınla, dürüstlüğünle derdim. çünkü insanlardan cinsel hayatına değil sana saygı duymasını bekle. çünkü annenin en yakın arkadaşı böyle yaptı ve yapmaya devam ediyor. çok mutlu ve harika hayat yaşamaya devam ediyor.

ben seni koşulsuz seviyorum. koşulsuz da sevmeye devam edeceğim. baban olarak her zaman seninle aynı yolda yürüdüğümüzü unutma. ihtiyacın olan her anda seninle birlikteyim.

diğer yazarların sevgi dolu konuşmalarını okuyunca gözlerim doldu.çünkü bir ailenin görevi çocuğunun birey olmasını sağlamaktır ve cinsel yönelim bireysel bir varoluştur ikisi birbirinden ayrılamaz.kendisine baktırmak için çocuk yapan çomarlardan bıktık sanırım hepimiz.

eğer günün birinde baba olursam ve çocuğum cinsel tercihinin alışılagelmiş toplumsal normların dışında olduğunu söylerse; aldığı karar yüzünden yaşayacağı (ne yazık ki) tüm zorlukları ona anlatırım. zaten yüksek ihtimalle benden çok daha iyi biliyor olur. sonrasında hayatlarımıza kaldığımız yerden devam ederiz.
sonuçta benim için bu bir sorun değil özel ilgiye gerek yok. baba olarak her koşulda onu gözetmek zorundayım. bunun için ekstra bir girişimim olmaz. anne/baba olmak zaten ekstra bir gözetim durumdur.

-bir bireysin, kendi hayatında neyi tercih edersen et sana birey saygısını duyacağım oğlum/kızım. toplum denen kanserli doku sana ne derse desin ben seninle her zaman gurur duyuyor olacağım. insanı sev, doğanı sev, aydınlıktan ayrılma; bu yeterli.

herkes muhteşem şeyler yazmış, öncelikle sizin benim bu ülkeye dair umutlarımı yeşertmeye ne hakkınız var demek istiyorum. sonralıkla da çok endişelenirdim diye düşünüyorum, bu ülkede yaşayacağı zorbalıklara, maruz kalacağı ucube muamelesine gizliden bir yaş akıtırdım muhtemelen. iyi bir geleceği olması için belki onu* yurt dışına göndermek, belki de daha köklü bir kalkışmayla bu ülkede var olan düzeni değiştirmeye çabalamak için bana* artık daha büyük sorumluluklar düştüğünü fark edip korkardım. ama bunları hissettirmemek için afili bir iki cümle kurardım herhalde. birini sevmek için kimsenin onayına ve/veya desteğine ihtiyacının olmadığını o vakte kadar söylememiş de olamam gerçi ama ne bileyim bilemedim.

aktif misin pasif misin? ona göre dövcem.

bununla ilgili hissiyatlarına konuşup sonra da cinsellik ve korunmayla ilgili kısa kısa bilgiler verebilirim isterse. ya da kimle daha rahat konuşacaksa babası olur kardeş(leri) olur bilemem. ama her zaman benim o sıcak gülümsememi görecek her zaman bana sarılıp teşekkür ederim bu çok iyi geldi diyebilecek eminim. türkiye gerçeklerinden de bahsetmesek olmaz tabii ama dilerim o zamana kadar düzelir. ya da dışa kapalı hayat yaşayacağız bilemiyorum, yurtdışında yaşamazsam.

en başta, bu yaşa kadar üremediğim için aklıma ne kadar hayran olup secde etsem azdır. lakin eşcinsel bir yeğenim olsa, ona bu durumunun heteroseksüellik kadar tabii bir hal olduğunu hissettirecek bilimsel yöntemler ararım. 8 milyar insan ona karşı dursa da ben her zaman yanında olacağımın güvenini vermek için elimden gelen her şeyi yaparım.

kimsenin seni yargılamasına izin verme

korkma annecim, kimi seversen ya da ne yaparsan yap hep yanında olucam, seni hep sevicem. kendine dikkat et ve başını dik tut. en yakışıklısı/ güzeli senin olsun annem.

kimse bu konuşmayı yapmak istemez. yaparsak da.. yapmayalım.*

heteroseksüel ya da homoseksüel olsun, genel olarak cinselliğin fazla önemli olmadığını anlatmaya çalışırdım, dönemsel, hormonsal bir durumu sosyal mühendislik için bütün sistemlerin kullandığını ve kendisine sadece istediği kişi ile gerçekten istediği için cinselliği yaşamasını önerirdim.

(bkz: okumak için hollanda'ya giden oğlunun damadınla geri dönmesi)

yukarılarda bir arkadaş kimse bunu konuşmak istemez demiş. anlamıyorum bir insanın cinsel tercihi başka bir insanı nasıl üzebilir. yahu
iki yetişkin insan kendi rızasıyla haz alıyor , aşk yaşıyor, tutku duyuyor vs vs. bundan kime ne. afedersiniz bir sokak sorusu vardır, "sana giren çıkan ne ?" diye. cuk oturuyor bu mevzuya.

gelelim başlığın konusuna. ben eşcinsel olduğunu öğrenirsem çocuğumun bir konuşma bile yapmayacağım ve hayatımıza dün nasılsak ertesi günde aynı şekilde devam edeceğiz. çünkü zaten ben ona hem özgürlüğü hemde saygı duymayı öğretmiş olacağım, o da benim hayata bakışımı biliyor olacak. iletişim iyidir.

tek yöne takılmaması gerektiğini, daha elit ve eğlenceli mekanların olduğunu falan söylerim.