yazarların eş cinsel çocuğu ile yapacağı ilk konuşma

dinimizce pek hoş görülmeyen bir şey olduğunu ilk olarak söylemek isterim. 'eşcinsellik büyük bir günahtır, buna karşın allah bağışlayıcıdır, bütün günahları bağışlar. eğer bir eşcinsel birey son nefesine kadar eşcinsel eylemlere devam ederse ne olacağını allah bilir.' yani demek isterim ki : bu her şeyden önce allah ve senin aranda olan bir hesaplaşmadır.

onu ne kadar çok sevdiğim. ötesi berisi mühim değil.

her zaman arkasında olduğumu, her zaman destekleyeceğimi söylerim.
ayrıca eşcinsellik bir karar ya da etraflıca düşünülmesi gereken bir şey değildir.

hep yanındayım, arkandayım.

hiç kimse seni, bizim seni sevdiğimiz kadar sevemez. yine hiç kimse seni, bizim seni düşündüğümüz kadar düşünemez. bir kadına/erkeğe ilgi duyuyor olman seni farklı bir insan yapmaz. özür diletecek bir suçlu hiç yapmaz. sana ne derlerse desinler, kulak asma. sen iyi bir çocuksun, ve bizi bugüne kadar hiç üzmedin. biz senin aileniz ve her zaman yanındayız.

ayrıca, canını bu yüzden sıkacak her bir kişinin canına s*çarım, bunu da bilmeni istiyorum…

şimdi beni iyi dinle çocuuum, seni bu hayata biz getirdik ama değil ki hayatın da bizim. hayır. sen var olduğun saniyeden beri bizden ve herkesten ayrı bir bireysin. ve de öyle kalacaksın. senin ebeveynin olduğum senin bedeninde ve ruhunda hükümdar olacağım anlamına gelmiyor. ister gay ol, ister lezbiyen, ister homo, hetero, istersen saçların pembe olsun dudağında piercing, istersen kara çarşafa bürün, bunlar sana olan sevgimin , saygımın, yanından bile geçemez. zeki müren'e de eşcinsel dediler. ama bak 90 yıldr adamı dinliyorlar. üstelik o gönüllerde bir paşa. önemli olan ne dışın değil, içinin ne yaptığı. merhametini ve insanlığını yitirmediğin sürece, yaptığın hiçbir şeyden ve seçimlerinden sakın ola korkma!
nasıl hatırlanmak istiyorsan onu yap...
e mi çocuuum...

yanında olduğumu, güvende olmasının önemini anlatırım.

kafidir.

eee bana ne çocuğum? diyeceğim elbette. napim.

eğer bunu bana söylemeye korktuğun bir an dahi olduysa özür dilerim.

umarım bunu bana söylerken seni anlayacağımdan ve seni yargılamayacağımdan bir an bile kuşkun olmamıştır.
ben, annen yani seni bir cinsiyete hapsetmedim. sen benim çocuğumsun ve hep öyle kalacaksın.

hayat senin hayatın nasıl yaşamak istersen öyle yaşamakta özgürsün, ben sadece sana destek olurum.

kocaman sarılırdım öncelikle. ben zaten anlamışımdır ama onun söylemesini beklemisimdir. bu yüzden uzun uzadıya konuşmalar yapmaya gerek yok. eğer ilerde bir çocuğum olur ve bana bunu söylerse her an yanında olduğumu hissettirim. ve en önemlisi hastalıklı, nefret kusan insanlardan korurum onu. bu onu farklı birisi yapmıyor ve hoşlandığı cinsiyet yüzünden kendini kötü hissetmesini sağlatmam kimseye. annene bak ve örnek al çocuğum. ılişki deneyimlerimi anlatırım hem sana.

bu konuda yeterince bilgili değilim ama her şeyi öğrenip sana sonsuz destek olacağım , annen hep yanında *.

bu bir karar değildir öncelikle onu söyleyeyim yani böyle canım istedi buna karar verdim gibi bir şey değildir. eşcinsellik doğuştan gelir. haa bunu yaşamak istemeyen bunu inkâr eden bir sürü insan yok mu var, sonra çocuğu bu şekilde olunca onada itiraz ediyor. halbuki onun genleri yüzünden olmuş.bunu kabullenmek yerine çocuğunuda bu şekilde yetiştiriyor ve bir kaç nesil bu şekilde devam ediyor.

ne konuşma yapacağımı şu an bilmiyorum ama odalarda gizli gizli ağlardım her halde.

ılk önce belirteyim sevgi engelde cinsiyette yönelimde tanımaz. hele ki anne baba sevgisi ayirmamali. evet şaşkın olabilirler kabullenmeleri zor olabilir ama o evlat neticede. bir de size bir arkadaşımın hikayesini anlatayım kendisi şuan isvicrede . küçükken hissediyor doğduğu bedene ait olmadığını tabiki bunun sorunlarını yaşıyor ama hayır ben erkeğim diyor falan geciktiriyor. üniversite giderken hayır aslında ben kadınım diyor falan . güzel bir hayatı var tıkırında giden . ama ailesi bilmiyor . sonra rektör bunun aslında tabiri caizse(kendisi kullanır) dönme olduğunu öğreniyor ve atıyor çalıştığı şirket onu atıyor ev sahibi atıyor kirayı vermeyince . ılk önce sokaklarda kalıyor uzun bir süre oradaki evsiz abi ve ablalarla sonra bu olmaz diyor başka işlere girmeye çalıştır olmuyor. en son sex işçiliğine zorlanıyor sonra bir gazinoda kons olarak çalışıyor falan böbrek gidiyor , epey bir hastalık geçiriyor ve şuan kendisi 40 yaşında ve şunu söylüyor eğer annem ve babam benim arkamda olsaydı belki de vok daha iyi durumda olurdum . babalar gününde paylaştığı şeyi gördüm gerçekten insan o paylaşımı görünce duygulanıyor. tabi bu 25 yıllık bir hikaye bu kadar kısa anlatılamaz ama diyeceğim o ki anne baba olmak gerçekten zor çocuklarınızı sevin onları anlamaya çalışın belki dininiz izin vermez toplumunuz izin vermez ama eğer onun yanında olmazsanız acılar çekecektir.

ne tesadüf ben de, derim herhalde. şaka bir yana zorbalara karşı nasıl dik durması gerektiğini anlatırım. çünkü normalde zorbalara karşı en dik duruşlu çocuk bile eşcinsel olduğunu fark ettikten sonra kendini daha savunmasız hissedebilir.

"biliyorum evlat zor olacak ama hemen pılını pırtını topla..." şaka şaka. bilmiyorum ama nasıl bir konuşma geçer aramızda bunu tahmin etmek oldukça zor.

bekara karı boşamak kolay tabi sallayın.

herkes sıkmış bir palavra. ben açıkçası ne diyeceğimi, o anki ruh halimi bilemem. şu andan bakarsak hoş karşılamam gibi görünüyor. he hoş karşılamayınca p***venklerin eline falan vermeyeceğim çocuğu. yatılı okula falan gönderirim, gözümden uzak tutarım falan herhalde. ben bu tür meselelerde çok materyalist olabilirim, çocuğu da bir proje olarak görüyorum ve bu proje kendi ekonomik bağımsızlığını ilân edene kadar benim malımdır. bu yukarıdakiler gibi saçma sapan romantizm kasamayacağım. umarım böyle bir şey yaşanmaz, ben de zor durumda kalmam.