yazarların garip huyları

uykum varsa uyumam, ne münasebet.

çok yorgun olursam uyumakta zorluk çekerim.

etek tıraşını yılda bir anca olurum.

çok meraklıyımdır. merakım gidinceye kadar takarım konuya.

eğer bana haber vermeden beni ararsanız telefonunuzu açmam. arama düştükten 5 dk sonra mesaj atar neden aradınızı öğrenir ancak ondan sonra ararsanız telefonu açarım

su dahil hiç bi sıvının dibini içmem.
ilk ve son sigaralarımı kimseye vermem. paket istesin yanımdaki alayım ama o ikisi asla.
çakmaklarımı kimseye vermem. biri istiyorsa aynısından ona da alırım.
tabağımdan yemeğime birinin dalmasından hoşlanmam.
ekmeklerini yemeğe başlarken küçük küçük bölerim tabağımdaki her lokmaya eş olacak şekilde. ve alınmasından nefret ederim.
kendimden nefret ettim şuan. alıştılar bana tabii ama yine de allah eşime dostuma sabır versin...

tadım kaçar, asabım bozulur. ancak anlamaz, anlayamazsınız.*

banyo ya da tuvalet kapısı kesinlikle aralık olamaz. o kapı kapanma sesini duymak zorundayım. bakın ufacık bir aralık dahi olamaz tamamen kapalı olmak zorunda. aksi halde sinirlerim ciddi anlamda tepeme çıkar. bardaktan su içemiyorum. genelde şişem oluyor ve onu kullanıyorum. bulaşık makinesinden yıkanarak çıkmış bardaklari direkt olarak kullanarak çay vs içmem önce suyla yeniden çalkalarım çünkü deterjan kokusu rahatsız eder. ve siyah çayı ince belli bardak dışında bir bardakla içtiğimde tad almam

yeni bir kitap aldığımda ben okumadan kimse okuyamaz. önce ben ben ben. sonra isteyen gelir evime okur gider. ama götüremez. kimseye kitap ödünç vermem. döverim.

geçen gün metro beklerken yerdeki daşların (terminolojim yanlış olabilir) örüntülerini bi aşağı bi yukarı volta atarak gözden geçirdim. tamam bu kısa bir işlem. ama bir yerde 3'lü aralıklarla dizdiği "şey"leri (ne deniyor ya yerdeki bu taşlara) bir yerde bozmuş ve 4lü aralıklarla dizmiş. takip ettim bir süre devam etmiş ama sonra yine 3'lü düzene geçilmiş. işte bu daha ciddi bir sorun. arkadaş, güzel vatandaş, kim sorumluysa ona sesleniyorum. la yaptın madem bir hata, çaktırma devam et. o hatayı benim gibi bir manyak dışında kimse farketmez. sen niye tekrar eski düzene dönüyorsun? ortaya adeta bir kaos saldın sen şimdi, anarşist misin sen, bu ne düzensizlik, bu ne aymazlık. yine muhtemelen sadece ben farkettim ama bu ikinci hata kabul edilemez. üşenmedim cimere şikayet yazdım. şaka la şaka, o kadar da değil. treni kaçırdım mal gibi o kadar.

kulağıma oynandığında ya da oynadığımda uykuya dalarım.

bir şeye çalışmam gerekiyorsa, tek olmayı severim. bütün üniversite ve yüksek lisans sürecimde katıksız böyle çalıştım. -> kendi odam, kendi yalnızlığım.

asla sorumluluğum dahilinde bir şeye çalışıyorken yanımda birini istemem ve toplu çalışmalara karşıyımdır.

çünkü toplu olarak çalışılmaz, sadece çalıştığınızı düşünürsünüz ama bu sizi başarısızlığa iter. sürekli herkes size bir şey sorarak algınızı dağıtır ve yapacağınız işten geri kalmanıza yol açar. çalışmak bireysel bir eylemdir, toplu sadece kargaşa oluşturur.

sorumluluklarım konusunda çok katı bir insan olarak “ hadi gel yanımda çalışırsın, beraber çalışırız vb” ile başlayan tüm cümlelere karşıyım.

gerçekten başarınızı düşünen bir insan, bencilliğini kenara koyabilir. sizi bir süre görmemek/ konuşmamak sorun olmaz çünkü hayatınızla ilgili bir adım atmaya çalıştığınızın farkındadır.

erkek arkadaşım hollanda’da yüksek lisans yaparken onunla sık sık görüşmezdim. tezini yetiştirmesi gereken bir süre vardı ve danışmanı inanılmaz kılçık bir adamdı. sık sık bana ayıracağı zaman onun tezini yetiştirmesi gereken zamandan kayıp
olur diye önceliğimi hep onun tezine verirdim. o görüşmek istese dahi, bu cümleyi kurardım. görüşeceğimiz zaman, programımı onun tezini yazdığı günlere ve saatlere göre ayarlardım ki sırf etkilenmesin, başarısız olmasın diye. nitekim gögsünü gere gere mezun oldu şimdi belçika’nın en iyi üniversitesinde doktoraya sıçradı.

hakkını yiyemem oda benimle aynı tavırda olan bir beydi. benimde sorumluluklarım söz konusu olduğunda, hep bir tık arka planda dururdu. ikimizde bilirdik ki bu sevgisizlik değil, aksine katıksız saygı.


mantıklı bakabilmek, hayat kurtarır. ince detayları görmenizi sağlar. sevgi: birinin tüm zamanını işgal etmek değildir.

sevgi: duygularınıza rağmen, karşınızdaki kişinin ilerlemesi için alan açmaktır - bir süre ondan ayrı kalmanız gerekse bile.

wapptan veya instadan attığım sesleri tekrar tekrar dinliyorum hahaha

yol sakinse ,kalabalık değilse göz göze geldiğim herkese selam veririm.
işyerinde de öyle.eğer daha önce selamımı almışsa ve kendi de görmemezlikten gelmemişse daha önceden,selamımı ve gülümsememi eksik etmem.
selam vermeden geçen ister patron olsun ister kral.bir dahaki sefere de ben selam vermem.

uyurken çorap çıkarmamak olabilir.

yorgana tırnağım değdiği zaman huylanıyorum.

birisi bana takılırken gülüp geçerim karşıdaki genelde pısırık zanneder beni ta ki ben patlayana kadar. o zaman başka birisi olurum ve karşıdaki genelde şoka girer. dayı yaşlı başli adamsın elimde kalirsın burnun yamuk zaten tabancanin dipçiğiyle iyice kirarım onu. bizim insanımız harbi doven söven arıyor adam nasıl kuzu gibi oldu asdfhjk.

cansız her şeyle konuşuyorum*

evde televizyon izlemediğim halde arkada ses olsun diye açık bırakırım.

durup dururken ümit besen söylemek.

bazen kendi kendime kafamda konuştuğumu zannedip sesli konuştuğumu fark ediyorum nadiren de olsa toplumda olunca bir rezillik tabii ki.