yazarların küçükken yapmak istediği meslekler

dansöz olmak istiyordum. sonra ailem karşı çıkar diye vazgeçtim ama kimsenin öğrenmeyeceğini bilsem bir geceliğine sırf içindeki hevesimi almak için çalışırım*

hacker olmak istiyordum şimdi önümde kendimi bu alanda ilerletme şansı var.

kendi kendine okuma yazma öğrenen bir insan olarak ilkokula başladığımda deli gibi kitap okumaya başladım çünkü düz çizgi eğik çizgi kısmını atlamam gerekti. babam sınıf atlamama izin vermediği için sınıfta boş boş oturmaktansa bir sene boyunca durmadan kitap okudum ve bu sürecin doğal bir sonucu olarak da yazar olmaya karar verdim. öyküler yazdım bilimkurgu tarzında ve ziyadesiyle çocukça ama olmadı.

sonra ilkokul biterken mimar olmaya karar verdim. babam resim öğretmeni olduğu için bende de çizim yeğeni olabileceğini düşünüyordum ama yokmuş. neden mimarlık düşündüm bilmiyorum ama sonuçta o da olmadı.

sonra dayım avukat olduğu ve tek dayım olduğu ve onu o zamanlar çok sevdiğim için avukat olmayı düşündüm ama saçma gelecek olsa da matematik konusunda çok yeteneksiz olduğum için bunu da beceremeyeceğimi anladım ve olmadı.

yetenekli olduğumu düşündüğüm tek konu olan futbola yöneldim sonra. aslında iyi de bir golcüydüm. hızlı, yetenekli ve korkusuz. şu an süper ligde olan baş belası bir takımın altyapısında oynamaya başladım. bir yandan da okul takımı devam ediyordu. gol demek ben demekti. ama olmadı. okul ile futbol arasında tercih yapmak zorunda bırakılınca yanlış bir tercihle okulu seçtim. yani olmadı.

sonra üniversite sınavına girdim. iyi bir üniversite kazandım. ve şu anki mesleğime doğru itildim. yani bu da gol değil.

çevremdekilerin de güzel çocuk olarak doldurması sebebiyle, manken olacağım diye hayaller kuruyordum neyse ben 1.65 kaldım belki hala bir umut vardır buradan yetkililere sesleniyorum.

kovboy

zengin koca bulup evlenmekti. okula beslenme çantasında muz ile gelen çocuklarla arkadaşlık ederdim evet bende büyüdüm ve hala okuyorum.

tır şoförü. alacaksın yanına çayını, açacaksın müslüm gürses senden vazgeçmem, yapıştıracaksın kamyon arkası sözlerini. alaaaaah

uçmayı çok sevdiğim için pilot olmak isterdim.

alkolik oldum aman tanrım! ateş suyuyla uçuyoruz..

subay olmak istiyordum. sonra ne mi oldu? uzayamadım arkadaşlar.

(bkz: fizyoterapist)
ben 6 yaşındayken anneannem felç geçirmişti. bu nedenle haftada birkaç gün onu fizyoterapiye götürüyorduk. doktoru bana çok iyi davrandığı için onu örnek almıştım.

doktordu ama hep şey derdim çöpçü olacağım çık fazla rahat işleri var çalışma şartlarına gire güzel maaş alıyorlar. tabi o dönemler bu anlama gelecek şekilde bir şeyler dedim .

postacı olmak istiyordum. postacı pat'in de bu seçimde etkisi büyük sanırım.

astronot olmak istemeyen var mıydı gerçekten? sonradan türkiye'de olduğumuzu öğrenmiştik tabi

sözlük yazarı.

psikolog olmak istiyodum hastası oldum. bu da bı şeydir bence. mahallede de deki doktoru diye dalga geçerlerdi

avukat olmayı çokk istiyordum birinci sınıftaki okuma bayramında bana avukat rolü verilmeyince çok ağlamıştım sonra bana acıdıkları için avukat ben olmuştum;))

çok küçükken kendime pasta yapmak için pastane kurmak istiyordum. çok vizyonermişim bence ama artık pastayı dışarıdan sipariş etmeyi daha pratik görüyorum.

ilk hayalim astronot olmaktı, eh kafa olarak uzaya daha yakınım dünyadan. *
sonraki de beyaz önlüğümle laboratuvarda keşif yapmaktı. keşif yapmasam da beyaz önlüğü giydim.
şimdi uzay yerine dünyayı ve insanları, toplumları anlamaya çalışıyorum.
(bkz: kabullenildiğinde olgunlaştıran acı gerçekler) *

sabah doktor, öğlen anaokulu öğretmeni akşam da ressam olmak istiyordum.
sonuç: artık üçünü de istemiyorum.

dansöz olmak istiyodum valla. ya da düğün orkestrasında org çalıp şarkı söyleyen eleman falan hahsısıgsagj. fanteziye bakar mısınız...
bi ara bi akrabamın kınasına gitmiştik. henüz 1. sınıftaydım.
davulcu gelince herkes para sıkıştırmaya başladı davulun iplerine.
sonra birkaç abi ve abla davul dibinde dans etmeye başladı. çok eğlenceliydi. o gün karar verdim dansöz olmaya.
kim bilirdi ki yıllar sonra "adam akıllı bir meslek edin bari" diyen ebeveynlerin baskısıyla mühendis olmak için dirsek çürüteceğimi.
(bkz: bruh moment öyle bir andır ki)