yazarların psikolojik durumları

dibini sıyırıyorum

sabah uyanınca ne yapacağını bilmediğin günler olur, aklına ne gelse "yok ya üf" dersin de, içinden bir şey yapmak gelmez ve zaman geçtikçe sinir harbi tavan yapar. işte böyle bir sabahtı...
hübeydâ mübeydâ şarkılarıyla yatışacak gibi değilim, kendime acilen damardan atom hazırlıyorum. azer bülbül & selahattin özdemir karışım.

ortalama, maddi kaygılar saymazsam ortalama üstü.

ruhsuz. hiçbir şey hissetmiyorum. ne sevinç, ne öfke, ne kaygı. hiçbirisi.

bu sıcakta çay demledim sence nasıl olabilir.

ortalık manyak dolu

henüz psikoloğa gitmedim ve açıkçası içten içe de bi korku var içimde abidik gubidik bişi derse diye.

ona göre mi tedbir alacağsınız nedir sormaktaki amaç. yoksa toplu kıyım mı yapacaksiniz sazan gibi atlamayak ben deli değilimmmmmmmmmmmm!!!

uzman birine görünsem hiç beklemediğim şeyler söyleyip psikolojimi bozacakmış gibi hissediyorum. * onun dışında iyiyim ya.

normal yani her zamanki gibi

bazen kendi kendime gülüyorum. bazen durduk yere ağlıyorum. bazen çok enerjik bazen bir panda kadar tembelim. hepsi sıcaklardan ya psikolojim cillop gibi.

şu ingilizce işini halletsem bir mutlu olucam bir mutlu olucam anlatamam. bir dizi izleyeyim diyorum gözlerim ağrıyor altyazı okumaktan

özellikle belirtmeme gerek yok sanırım.

kendimi geçtim, toplum ölmüş aw. hiç kimsede mutluluğu geçtim, umudun bile kırıntısı kalmamış. eskiden uyuşturucu kullanan adamlar bile bir yerde mutlu olabiliyordu. bir de şimdiye bak...

insanın kendi hatası olmayan şeyleri yaşaması çok kötü. kendi hatası olsa en azından der ya ben yaptım bunu.
bazen başkalarının günahını suçunu çekiyoruz. acılarını geçmişini işte kötü neyi varsa ona maruz kalıyoruz. bazen fatura sana patlıyor.

bana sorsan ben anlıyorum insanları diyorum.
onları anlamıyorum elbet. insanları yanlarında duran bir ağaç kadar anlayabilirim.
bir kedi gibi anlayabilirim.
kastetdiğim fazla empati yapmak gibi. mazur görmek gibi. acımak üzülmek gibi. bunun elbet bir nedeni olduğunu düşünmek gibi.
hatalar yapiyoruz diyoruz. herkes hatalar yapar.
kimse değişmez diyoruz kendimiz degismiyoruz.
örneğin çok daralırsın bunalırsın birisine bir dert anlatırsın sonra pişman olursun. belki bu sonra önüne gelir. belki gelecek diye düşünürsün.
o an rahatlamak konuşmak istediğin şeyler sana sonra pişmanlık olur.
kimse seni anlayamaz oysa değil mi. anlaması gerek mi.
ya dur öyle olmaz bırak senin suçun yok gibi şeyler duymak istersin belki değil mi.

acılar içinde kalmış büyümüş bir çocuğa bir tanrı fikri saçma gelir. gelmelidir . düşünüyorum ta çocukluğundan itibaren hep yokluk hastalik görmüş gecirmis bir insan, bir tanrı fikrine neden ihtiyaç duyar.
oysa böyle değil. en zenginler en refah icindekiler bir tanrı yaratıcı fikrinden hissinden uzaklar. böyle bir ölümsüzlük isteği içinde çok büyük bir kibirle.
kendilerinden daha güçlü kimse olmamalı gibi.

archive-again batağına düştüm. iyiyim ben. iyiyim.