zamanla öğrenilen şeyler

hiçbir şeye tamamen sahip olmadığımız gerçeği.

kesinlikle “ daha oturaklı düşünüp, agresif hareket etmemek.”

insanlar olgunlaştıkça, değer yargıları evriliyor.eskisi kadar duygusuz-bencil ve en önemlisi gaddar olamıyorsun.oturup, etraflıca düşünüyorsun belki de hatan olduğunda özür dileyip, kolay affediyorsun.

insanın yaş alması mükemmel bir şey.rabbim hepimizi harika yaratmış.herkes için yaşlanmak kötü gibi gelse de , bence yaşlanmak bir insanın en önemli aktivitesi.zaman- deneyim ve anı biriktiriyorsun.


90 yaşındaki bir adamın sahip olduğu eğitim-kültür- donanım- gelenek- din bilgisi 20 yaşında ki bir bireyde olabilir mi?


bence yaşlanmak bir lütuf.

asla yapmaz dediğin insanların bile günün birinde seni yanıltacağı gerçeği.

kimseye yüzde yüz güvenemeyeceğimi öğrendim,
kimse vazgeçilmez değildir ben de değilmişim bunu öğrendim,
kimse aşık kalmıyor iki güne başkasıyla birlikte olabilecek kadar ciğersiz beş para etmez insanlar var bunu öğrendim,
kimse duygulara benim yüklediğim anlamları ve önemi yüklemiyor benim kadar takıntı yapmıyorlar bunu öğrendim,
kimse söylediği aşk sözlerinde o kadar ciddi değil anlık söyleniyor, iki üç aya başkalarına da aynı sözleri söyleyebilecek kıvama gelip bu duyguları önemsemiyorlar ve kendilerine bunu inandırıyorlar bunu öğrendim,
duyguları birbirlerine karıştırıp üzerlerindeki önemi yitiriyorlar, her önüne gelene aşık olabileceklerini sanıp insanları bu yalana alet ediyorlar bunu öğrendim.
daha bissürü şey öğrendim ohooo yazsam dağ olur yamacında ağlarım en sonunda.

zamanın değeri denebilir, gerçi güneşin hareketine göre oluşturmuşuz ama öyle de böyle de çürüyen bir organizmanın çevreyi çürütmesi de şaşırtıcı değil.

zamanım yok demek, istemiyorum demektir çünkü zaman yaratılan bir şeydir.

bencilliğin çok güzel bir şey olduğu.

kendin ne kadar güçlü olursan çevrende dönen şeyler o kadar çoğalır.

eskiden aşırı naif, aşırı ince düşünen ve kimse kırılmasın diye şekilden şekile giren bir insandım.

artık kesinlikle değilim. psikolojim üstündeki yıkıntıları şöyle dursun, aynada kendime bakamaz hale geldim.

hayatın acımasız olduğu gerçeği.

sahiplenme b*ktan bir duygudur, yalnızca seni huzursuz eder.
bonus olarak bir de şu var:
insanlar nankördür.

her şeyin karşılıklı olduğu.

çok zorlaşıyor çok çok çok. dayanılması güç haline geliyor yaşam.

hayat kısa kuşlar kimsenin umurunda değil.

dünyaya ait olmadığım.
hiç kimsenin dünyaya ait olmadığı.

olamayacağı.

her seyin degistigi belki donustugu ama hicbir zaman ayni kalmadigi...

bu hayatta öyle acı bir şey öğrendim ki dilim söylemeye varmıyor, içim sızlıyor.
sonra yaşıyla övünüyor derler ama o yaşa kadar çekilenleri kimse sormaz.
övünmek değil o kardeşim, yaşıyla öğrenenler.
bazılarının dersi acı oluyor.

yetişkinlik ile alakalı olduğunu düşündüren şeylerdir.

eşyaları kullanma şeklinden tut; hayata bakış, bakış açısı, söylenen cümleler, kurulan diyaloglar, dinlenen müzikler, okunan kitaplar vs gibi durumlara kadar etkisi ciddi derecede hissedilendir.

insanoğlunun o kadarda "medeni" ol(a)madığı

insanlara güvenmemek gerektiğini ve herkesten her şeyi beklemeyi öğrendim

hiç bir arkadaşlığın kalıcı olmadığını kimsenin kendi yüzünü göstermediğini herkes kendi penceresinden bakıyor oysaki küçük yaşlardan itibaren bize empati yapmayı öğretmeye çalışıyorlar öğrenen kimler sayılı bı azınlık grup

zamanın hiç bir şeyi geçirmediği.. sadece bize geçirdiğini öğrenmek.