zamanla sevmek vs ilk görüşte aşk

anlamsiz vs. bence hicbiri. en iyisi bi anda yillari devirmis iliski gibi bi seyin icinde bulmak kendini. disardan oyle bi vibe vermek. uzun suredir taniyomus gibi hissetmek birini. ya da yaninda oyle rahat olmak. kisaca evini bulmak

oyumu zamanla sevmeye vereceğim versus.. bi insanı zamanla seviyorsan, aradan zaman geçtikçe sevgin azalmıyor tam tersi daha da artıyorsa gerçekten seviyorsun demektir.
öbür türlüsü ilk görüşte aşk değil ilk görüşte maymun iştahlılık olur.

sevgi mantık işidir, aşk zamansız bir delilik.

ilk görüşte aşk insanı yanıltır. çünkü karşı tarafı tanımıyoruz bile. zamanla sevmek de insanı yıpratır. en temizi sık sık aşık olmak. bir sürü tecrübe edinirsiniz. hem bir çok duyguyu, davranışı içselleştirmiş olursunuz hem de kendinizi daha yakından tanıma fırsatını yakalarsınız. kısacası bol bol insan tanıyın ki insanların kurdu olun. sonra hormonlarınızın durulduğu bir yaşa gelince de "işte evleneceğim kişi bu" diyeceğiniz, kafa denginiz olan, başarılı bir evlilik gerçekleştireceğiniz biriyle de evlenin.

şunu sakın unutmayın ki aile kurmak şirket kurmak gibidir. iş hayatı gözüyle bakarsanız ilişkilerinize asla yanılmazsınız. karşılıklı sevgi de eklerseniz bu evlilik tadından yenmez.

herkes için farklı işlediğini düşündüğüm durumlar. ben zamanla sevebilen biri olarak bu özelliğimden memnunum. canım aksiyon isterse romantik dram filmi izliyorum.

(bkz: zamanla sevişmek)

ilk görüşte aşk demirörene satıldıktan sonraki milli piyango gibi oldu artık.

ilk görüşte aşka inanmıyorum.
ilk görüşteki olsa olsa beğenidir, hayranlıktır, hoşlantıdır ne bileyim aşk çok fazla değil mi?

ünlüleri severdik hep güzel yakışıklı diye. sonra anladık ki iş hiç öyle değil. bazen de öyle az da olsa.
insanı görünüşüyle karşılarlar konuşmasıyla uğurlarlar diye bir şey vardı.
nasreddin hocayı bir gün komşusu iftara çağırmış. komşu almış eline kaşığı nasreddin hocaya da çay kaşığı vermiş. komşu yemek yerken diyormuş. oh öldüm. ah öldüm. nam nam öldüm yav.
hoca adamın elinden kaşığı almış ver birazda ben öleyim demiş.
biz de dedik verin lan birazda biz ölelim.
"bir daha asla yaşayamayacağı
aşkları teğet geçerken
hep onu sevmeyenleri severek
hep onu sevenin gözlerinden
kalabalıklara kaçarak
karışarak toplumcu gerçekçi yalnızlıklara,
yüksek rakımlarda çatlamış dudaklarını
bir izmirli güzele dayatmak varken
hep kardeş olacak değiliz ya,
yaşasın halkların sevgililiği!"

görüntü harikaydı. sonuç sıfır. istanbul bana bunu da öğretti. yanlış tercihler .
daha öncede yazdimdi değil mi .
ilk görüşte ancak insan diğerinin fiziğini yüzünü beğenebilir. hatta hormonal olabilir. tabi bu da bir genelleme ama yüksek ihtimal böyledir. çünkü filmlerde dizilerde gördüğümüz kişileri de böyle beğeniriz beğendik.
o çok yakışıklı ya da güzel insanı zamanla tanıdıkça belki sevmeyeceğiz. uyumlu olmayacağız. cinsellikte bir yere kadar.
dikkat ettim genelde zamanla sevip sevmemek daha mantıklı oluyor. insan alışıyor mu. başka özelliklerini mi beğeniyor. bazen bir karşı cinsin karşısında kas katı oluyoruz. sohbet uyumlu olmuyor. bazısının yanında rahat şen şakrak. espriler hava da uçuşuyor.
diyor ya bu kız da ne buldu bu erkekte ne buldu. demek ki bizim bilmedigimiz görmediğimiz bir şey vardı var.

her ikiside mümkündür hayatta. arkadaş ortamında tanıştığım birini tanıdıkça muhabbet ilerledikçe ve arada oluşan elektrikle zamanla sevebilirsin ki bu çok güçlü bi duyguya dönüşebilir. bazende bin kişi içnide birine şimşekler çakar daha tanımadan kalbin güp güp güp ağzında atar. iki durumda mümkündür. ki ben ilk görüşte aşk taraftarıyımdır. ama b.k da çıkabilir

bilgilendirme
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
ilk görüşte aşk diye bir şey yoktur.*
bilgilendirme bitmiştir. okuduğunuz için teşekkürler.

demleme çay vs sallama çay.

çay edebiyatı yaptım yanlışlıkla, midem bulandı.

ikisini de yaşayamadım. sosyal hayatım tam bir mission failed.

zamanla sevdiğiniz insanı da ilk gördüğünüzde fiziksel olarak mutlaka beğenmişsinizdir.

zamanla sevmek tabii ki. onun kusurlarına aşık olmak ve zamanla birlikte kör olmak. kör oldukça kusurlarının ortadan kalkması.

kökü aynı yerden gelen bu iki durumun insana yaşattığı zamansal illüzyonu hep büyüleyici bulmuşumdur. insan kalbinin sihriyle de bu iki katına çıkıyor.
ilk görüşte aşk bana hep kitabı kapağına göre seçen insanları hatırlatır. sevgide de acemi olduklarını düşünürüm ama aşık olmada iyidirler. ben ise beni bir şekilde bir yerlerden yakalamış kitabın aynı satırlarını defalarca okumak, altını çizmek, üzerine düşünmek ve bittiğinde de hayatımda mı yoksa bir daha elimin hiç gitmeyeceği o rafta mı yerini alacağını kendimce yaşamak isterim.

görmeden tanımak, fikirlerine kapılmak, görünce aşık olmak, tanıdıkça müptela olmak..

peki ya zamanla da sevilemezse

ilk görüşte aşk denilen şey tamamen bir aldatmaca. karşımızdaki kişinin dış görüşüne bakarak onu sevmemiz saçma. birini tanıyarak, onunla vakit geçirerek, karakterini tanıdıktan sonra aşık olmamız daha iyidir. ruha dokunulmadan beden sevilir mi?