zeki müren

vefâtının 27. yıldönümünde sevgi, saygı, özlem ve çokça hasretle anıyoruz sanat güneşimizi. kabri nur, mekânı cennet olsun. sabah saatlerinde başlayan kabri başındaki dualar, mevlîd, anma törenleri, anma konserleri derken geceyi etmişiz. her bir törende zeki bey’in anılarını, videolarını izlerken ne kadar değerli bir insan olduğunu yeniden anımsadım. gözlerim dolu dolu izledim her birini. bu insanın sanatını unutturmamalıyız diye tekrarladım içten içe. günümüz insanlarının “aykırı” olma isteğiyle sağa sola serbestçe atıp tutabildiği bir dönemde bu insanların ağzına sakız olamayacak bir isim zeki müren. son zamanlarda pek bir dinlediğim eser vardı “zehretme bana hayatı cânânım” adlı eseri suzan güven hanımefendiden dinliyordum ben. meğer bu eser saygıdeğer zeki müren’e aitmiş ve bu eser radyoda ilk seslendirildiği zaman kendisi 17 bir yaşında lise öğrencisiymiş. 1948 yılında bu ederi ilk kez radyoda seslendirerek halka arz eden kişi ise suzan güven imiş. zeki müren, o dönemde adı bile bilinmeyen bir lise öğrencisi iken, ilk bestesinin erişilemez bir sanatkâr olan suzan güven olmasının gururunu düşünebiliyor musunuz? sonrasında perihan altındağ’ın rahatsızlığı üzerine onun yerine zeki müren doğaçlama ve ani biçimde canlı radyo programına çıkıyor, ilk tebrik telefonunu ise hamiyet yüceses tarafından alıyormuş. kariyerinin daha başlangıcını bile anlatmaya satırları sığdıramıyorken, 65 yılı siz düşünün derim. saygılar efendim.

bugün doğum günü olan, 1931/1996 yılları arasında yaşamış türk sanat müziği sanatçısı, şair, besteci ve oyuncu.

elbet bir gün buluşacağız.

kendisinin radyo dönemlerinde okuduğu eserler ve yorumları harika. fakat paşa yeşilçam’a girdikten sonra yetmişlerin başından itibaren sinema ile beraber kendisi de iyice renklenmeye(!) başlayınca müziğinin ve söyleyişinin geçirdiği abartılı evrim de görünüşünün aksine eskiye nazaran daha gösterişsiz, ruhsuz ve sönükleşti bence. o ilk yıllarında kaydettiği parçaların yeri ise bir başka.

bir tatlı yalan olsa bile sevmeyi vadet..

bazı besteleri gerçekten çok özel.
sanat müziğinden arabesk/fantezi müziğe kaydıktan sonrası benim için yok hükmündedir.

zeki müren'in güneşi sanat müziğine hizmet etmeyi bıraktığı gün itibariyle gurûb etmiştir.
o noktadan sonrası için şovmenlik hayatı olarak bahsedilebilir.

türkiye'nin gelmiş geçmiş en büyük şov adamıydı. rahmetli olmasının üzerinden bu kadar yıl geçmesine rağmen tahtına talip olabilecek, yakınından yöresinden geçebilecek biri daha gelmedi...

mustafa doğan dikmen, zeki müren hakkındaki fikirlerini çok güzel anlatır. ona haksızlık etmeden, hakkı olandan fazlasını da vermeden. zeki müren'i doğan dikmen'in objektif değerlendirmeleri sayesinde sevdim ve kabul ettim.. gerçekleri de eğmeden bükmeden.. evet.

onu anlatmak için yeterli kelime bulamıyorum aslında. sanat güneşi, türkçeyi en iyi kullanan sanatçı.
şarkıları ile gönüllerde taht kurmuştur. cinsel kimliği yüzünden de hep aşağılanmıştır ne yazık ki..

mehmetçik vakfı ve tev e tüm mirasını bırakan sanatçımız.

severim kendisini, hele o diksiyonu beni benden alır. saatlerce dinleyesim geliyor arada eski programları açıp dinlerim. şarkıları da öyle güzeldir.

saygıyı hak eden birisi. evet. birden aklıma geldi.

cıvıl cıvıl sanatçı.

türkiye için çığır açan bir karakterdir kendisi. benim için, yeşilçam döneminde; lgbtqr ruhunu gögsünü gere gere temsil eden bir figür olarak karşımıza çıkıyor. zaten objektif açıdan incelendiğinde, lügatının aşırı kibarlığı, sahne kostümleri ama özellikle yüz makyajı kendisinin çok maskülen gözükmekten yana olmadığını gösteriyor. bir şekilde tavrına ve tarzına rağmen müthiş bir dinleyici kitlesi elde etmiş ve hala bile " türk sanat müziğinin doğayeni" olarak tanımlanmaktadır. ben bilhassa diksiyonu ve lügat kullanımına bayılır, arada sırf kendisini dinlemek adına eski röportajllarını açarım.

şahsen büyük bir sanatçıdır ve toplumda devrimsel açıdan ciddi bir rolü vardır. toprağı bol olsun.

---! alıntı !---

âhımı hicrânımı sakladım gizli tuttum
gönlümü yıllar yılı hayâlinle avuttum
o gençlik günlerimiz dönmez asla geriye
yazık ki dönse bile o sevdâyı unuttum

---! alıntı !---

*

âhımı hicrânımı sakladım gizli tuttum ( 1990 )

sanat muzigi denilince akla gelen tek isim.
son donemde bulent ersoy, kendisine iftira atmistir. neymis. zeki muren beste hirsiziymis. bu yalana herkes guler. bi de sen kimsin, zeki muren kim. zeki muren dunya ise, sen bi kasaba bile olamazsin. herkes haddini ve yerini bilecek.

bu sarkilarin gozu kör olsun.

en sevdiğim türk sanat müziği sanatçısıdır. diksiyonunun ne kadar mükemmel olduğunu söylemeye gerek yok bile. hayran olmamak elde değil.



bütün şarkıları güzeldir fakat içlerinden en sevdiğim şarkıları bunlardır.

şarkıları harika imiş, geç keşfetmem yazık oldu. böyle bu tarz eski sanatçıları önerecek varsa önersin hemen. mükemmel şarkılar.

her gun sarkilarindan 2-3 dinledigim vefakar dostumuzdur.

1:22 ve sonrası...


zeki müren'in bu eserini, mustafa doğan dikmen öyle hakkını vererek, öyle gönülden ve temiz okumuş ki. dinledikten sonra
''yahu ben şu dünyaya neden geldim? hiç gelmeseydim daha iyiydi..'' gibi arabesk sitemleri ayıp sayıyorum.
fena mı oldu. hiç değilse bu yürek çırpınışlarını duyduk zeki müren'in, aynı zamanda kendi yüreklerimizin de.. dert ortağı bulduk kendimize.
hep söylüyorum 16 yaş için çok büyük bir beste... derdiniz aşk olsun veya başka bir şey. şarkı herkese hitap ediyor.

(bkz: peki zeki müren de bizi görecek mi)

sevgilisiyle yattığı için ajda pekkan'ın odasını basıp tokatlaması beni çok güldürmüştü. yarattığı sanatçı personasına meftun olan dinleyicileri bir yana kimse onu gerçek anlamda sevmedi. onda da kimseyi sevecek bir kalp yoktu. yalancı bir hayatı yaşadı ve ilaçlarını kasten almayarak hayat koşusunu kendi iradesiyle bitirdi.

yay burcudur.