dünyanın en zor şeyini yapmış olan erkektir. hepimiz babamızı çok sevreriz ama bu yaşıma geldim bir defa dahi şu kelimeyi söyleyemedim. düşünüyorum, olmuyor, düşünemiyorum bile.

alman matematikçi, filozof ve hukukçu gottfried wilhelm leibniz’in dünyayı açıklamak için kullandığı cümledir.

leibniz, voltaire’in hararetle ve kararlılıkla karşı çıktığı bu cümleyi theodicee adlı eserinde şöyle kullanmıştır:

ve olası dünyaların en iyisi; her şeyi bilen tanrı sayesinde bilinmiş, sonsuz iyiyi üretebilmesinden ötürü yaratılmaya seçilmiş ve her şeye gücü yetmesi ile oluşturulmuştur.

maddi ve manevi dünyayı oluşturan çok sayıda monad kendi özlerine göre hareket etmektedir ancak tanrının onlara bahşettiği ahenk sayesinde de bu dünyayı mümkün dünyaların en iyisi haline getirmektedirler.

çok derin bir felsefe bilgisine sahip değilim. leibniz ile karşı karşıya gelip konuşma şansım olsa muhtemelen beni ve düşüncelerimi hallaç pamuğu gibi atar ancak artık bu dünyada olmadığı için kafama takılan bazı şeyleri yazmam gerekecek ve bunu korkmadan yapacağım leibniz’den.

bu dünya üzerinde yaşamaya başladığım zamandan beri mümkün acıların bir çoğuna tanık oldum, okuduklarım ve izlediklerimle de öyle. mümkün olan savaşların en iyilerine şahit olduk dünya ahalisi olarak, mümkün olan en iyi atom bombalarını, mümkün olan en iyi işkenceleri gördük, dünya mümkün olan en iyi hastalıklarla kırıldı.

insan mümkün olan yaratıkların en iyisi ama 100 yıl gibi kısa bir süre bile bozulmadan duramıyor. bu süre boyunca da sürekli arıza vermeye devam ediyor. günden güne performans kaybı da cabası.

tanrının varlığı ya da yokluğu ile ilgili bir sorunum yok, hiç de olmadı. öldüğüm zaman bunun muhasebesi yapılır zaten. çok uzun da bir zaman yok ne olup olmadığını görmek için önümde.

ama mümkün dünyaların en iyisi fikrine alışamıyorum bir türlü. sanki mümkün dünyaların en iyisinde çocuk ölüleri kıyıya vurmaz gibi geliyor bana. ya da yatılı bir okulun bahçesinde yerli çocuklara ait toplu mezarlar bulunmaz gibi geliyor. çocuklar tecavüze uğramazlarmış gibi geliyor. mümkün dünyaların en iyisinde bunlar oluyorsa en kötüsü nasıl olurdu kim bilir!

böyle bir dünyada bu kadar zaman geçirince cehennemin vaat ettiği fiziksel acı o kadar da korkutucu gelmiyor bana.

tabii ki her şey için bir yaratıcıyı sorumlu tutmayabiliriz, özgür irade sahibi insan her şeyden sorumlu tutulabilir ama ömer hayyam geliyor o zaman da aklıma:

madem bizler çamurdan halk edildik,
sebep ne ki; hak tanısın eksik, gedik?
kusursuzsak neden bizi kırıp döker?
kusurluysak acep kimde bu eksiklik?

bir şeyler yanlış ya da benim kıt aklım anlamakta zorlanıyor. o halde mümkün dünyaların en iyisinde görüşmek üzere sevgili okur yazar arkadaşım.

şuan hangimiz değiliz ki?

sevmeyelim de taşa mı dönelim yiyeceği.

alevi öğretisinde önemli yere sahiptir boz atlı hızır. yardıma ihtiyacı olanlara yetişen aynı zamanda bolluk ve bereket getiren anlamındadır. boz atlı hızır, her yardıma çağırana farklı kişiliklerde görünür.

konuyu daha iyi anlamak için bir türkünün sözleri ile devam edelim. zülfü livanelinin 1975 yılında yayımlanan “eşkıya dünyaya hükümdar olmaz” albümünde yer alan ve sözleri aşık daimi’ye ait olduğu bilinen bozatlı hızır türküsü. aşık daimi türkünün hikayesini dedesinden dinlemiş ve bugünlere aktarmıştır.

türkünün hikayesi şöyledir;
“kul ahmet ile kahyası kamber bir kar fırtınasının ortasında kalırlar. misafir kaldıkları evde, ev sahibi onlara iyi davranmaz ve kötü havada yola çıkartır onları. afşar çayırına geldiklerinde kar şiddetini artırır. göz gözü görmez olur.”

türkünün sözlerine bakalım;

atlar dizim dizim
kardan çıkmıyor.
kamber cevap etmiş
daha gitmiyor…

zor durumda kalan kul ahmet ve kahyası boz atlı hızır ve ali’den yardım isterler. sözlerine devam edelim türkünün;

çağırdım pirime
gelip yetmiyor.
yürü sultan hızır car günün geldi
yetiş merdan ali, car sende kaldı.

car kelimesi; bir imdat, yalavuz, yalnız demektir. bir süre kar ve tipiyle boğuştuktan sonra hızır, darda kalanlara yetişir. konuklarına kötü davrandığı için pişman olan ev sahibi, onları aramak için iki atlı gönderir. atlıları bir dağın başında gören kul ahmet ve kahyası onları boz atlı hızıra ve ali’ye benzetirler. böylece hızır yardıma gelmiş olur.

dağların başı da yavuzdur yavuz
er odur ki daim gezer yalavuz.
boz atlı hızır bize olsun kılavuz.

birçok sanatçı tarafından yorumlanmıştır bu güzel türkü. kimi yazılarda kelime ayrı ayrı yazılırken (bkz: boz atlı hızır) birleşik şekilde (bkz: bozatlı hızır) olarak da yazılır. ikisi de kabülümüzdür.

sözlerimizi şöyle bitirelim;
bugün bile devam eden güzel bir gelenektir. alevi bir çocuk dünyaya geldiğinde annesi ona “ hızır yardımcısı olsun” der. eminim annem benim için söylemiştir.

kaynak: yazımın son cümlesi.

it ayağı yemiş gibi dışarıda fink atmayı özleyenlerin söylemi, söylemim, söylemimiz, kıymetlimiss.

her hafta gündemdeki ve geçmişteki bazı üçüncü sayfa haberlerinin konuşulacağı bu programda, haberler çeşitli açılardan ele alınacak, gerçek suç öyküleri kanınızı donduracak. ayrıca her hafta "üçüncü sayfa özel" bölümünde bir yazar konuk alınarak, haberlerle bağlantılı bir konuda dinleyicilerimizi bilgi sahibi etmeye ve konuyu farklı açılardan irdelemeye çalışacağız.

ilk bölümümüzde gündemdeki haberlerden biraz bahsettikten sonra konuğum sevgili supportgirl ile "çocuk istismarı" konusuna eğileceğiz. çocuk istismarının ne olduğundan ve türlerinden konuştuktan sonra, istismara uğramış bireylerin yaşadıkları korkunç deneyimleri ve bu acı dolu süreçten nasıl çıkarılabileceklerini ele alacağız. unutmayın; çocuk susar, ama siz susmayın!

yayın 17.30’da başlayacak, haberleri dinlemek istemeyip sadece sevgili supportgirl ile konuştuğum kısmı dinlemek isteyenler radyoyu 18.45’te açabilir. iyi dinlemeler!

bu konu zamanında atılan bir tweet ile gündeme gelmişti. açıkçası bu bir gerçek bilinçli, yüksek zekalı bireyler üremelerini kontrol altına alırken, bilinçsiz bireylerin zor şartlar altında fazla şekilde üremesi. kimsenin üremesine karışacak değiliz ama sokak röportajlarında çokça denk gelip “ulan bununla aynı havayı soluyoruz” diyoruz.

siz ne düşünürsünüz bilmem
saygılar

yani giymek isterse giyme demem ama... koca adam yani bu yaşına kadar giymemiş, iskoç kökenli falan da değil ama tabii netice itibariyle tamamen kendi kararı..

herkes için geçerli değildir.
bana göre para önemli değildir. para bir yerden gelir bir yere gider derdi dedem haklı. yani para bir şekilde bulunur. sağlık mutluluk olduktan sonra halledilemeyecek bir şey yoktur.
not: sizi siz olduğunuz için karakteriniz için sevmeyen birinden uzak durun ne kadar seviyor olursanız olun kendinize zarar verirsiniz çünkü

en sevmediğim burç olmasına rağmen, hayatımdaki bütün erkeklerin ikizler burcu olması gerçeği. (bkz: sevmediğin ot burnunun dibinde bitermiş)*

sinan akçıl. emel sayın expo 2016 konseri öncesi bunu ön sanatçı diye koymuşlar. mecburen dinledik yemin ediyorum kulaklarım kanadı.

"evladım şu camı bir örtüver."

hanımların dikkatine. halı, kilim, yolluk, paspas kenarına, halıfleks kenarına overlok çekilir. 5 dakikada yapılır, hemen teslim edilir *. çocukluğumdan zihnime çiviyle kazınmış anons. hala unutmamışım.

sinir bozucudur.

baştan bir uyarı yapmak isterim, spoiler içeren uzun bir yazı okuyacaksınız. filmi izlemeyen kişiler lütfen okumasın, teşekkürler.

yılların eskitemediği, birden çok izlenebilecek nadir filmlerden biri.

filmi izlemeye başladığım ilk anda, yani filmle ilgili henüz hiçbir fikrim yokken, o minik kuş tüyünün forrest'ın ayağının ucuna düşmesi ve onu alıp elindeki çantasına koyması bana kendi anı kutumu hatırlatmıştı. bir gün ben de önüme çıkan her şeyi saklayan biri olur muyum diye düşünmüştüm. o kuş tüyünün neyi ifade ettiğini filmin sonunda anladım, üzücüydü.

jenny ile arasındaki ilişki bana herkesin herkese öğretebileceği bir şeylerin olabileceğini düşündüren ilk deneyimlerimden biriydi sanırım, deneyim denirse tabii. herkes birilerinden bir şey öğrenebilir ve bence insanlar bir şeyler öğrendikleri ve öğretebildikleri kişilerin yanında daha huzurlu ve mutludur.

forrest'ın koşmaya başladığı ilk anda insanların hayatında her zaman var olan ama farkında olamadıkları engeller geliyor akla. bu engelleri görmek bazen uzun yıllar sürüyor, bazen hiç göremiyoruz. engellerden kurtulmak, özgür olmak için bazen çok sevdiğimiz ya da bizi çok seven birinin iki kelimesi ya da minicik bir dokunuşu yeterli olabiliyor.

jenny'nin forres'ta sen sevgi nedir bilmiyorsun dediği an sevgiyi bilmeyen forrest mı yoksa kendini normal olarak addeden bizler miyiz diye düşünmeden edemiyor insan. çünkü sanırım çoğu insan saf sevgiyi genç yaşında unutmaya başlıyor. hem zeki bir adam olmasa da sevginin ne olduğunu çok iyi biliyor forrest.

forrest'ın bubba'yı bulmak için koşup durması, hedefe kitlenme şekli ve çoğu insanın herhangi bir hedefinin bile olmaması. bubba'nın son sözleri... "eve gitmek istiyorum."

forrest'ın kendisine yapılan zorbalıkları algılamıyor olması, dünya üzerinde kötü denen şeyden haberdar olmaması ne kadar güzel ama hüzünlü. keşke ben de bazı kötülükleri anlamasaydım, keşke kötü diye bir şey hiç olmasaydı.

kaçımız verdiğimiz sözleri gerçekten tutabiliyoruz hayatta? forrest tuttu, forrest her şeye rağmen karides teknesi kaptanı olmayı başardı, forrest pek çok şey başardı.

"hayat bir kutu çikolataya benzer forrest, içinden ne çıkacağını bilemezsin." annesi gerçekten de bir şeyleri forrest'ın anlayacağı şekilde anlatmayı çok güzel başarıyordu.

tüm bunlar olurken, hayatı değişirken, bir sürü paranın içinde yüzerken bile her şeye rağmen jenny'yi düşünmeye devam etmek. sevgi ya da aşk, adı neyse işte, sanırım böyle bir şey.

bazen yeterince taş bulunmuyor...

neden döndüğünü bilmiyordum ama umurumda değildi diyor ya forrest, bunun sevince olduğundan çok eminim.

'beni neden sevmiyorsun jenny? zeki bir adam değilim ama sevmenin ne olduğunu biliyorum.'

koşmak, koşmak ve koşmak. her şeye rağmen hiçbir şey bilmeden ve bir sürü insana umut olarak koşmak. "hayatta devam edebilmek için geçmişi arkada bırakmak gerekir."

"babasının adı da mı forrest" saflık böyle bir şey mi? çocuğuyla ilgili sorduğu ilk sorunun "zeki mi yoksa..." diye başlaması...

annesinin yattığı o yatakta aynı şekilde jenny'yi görmek kim bilir neler hissettirmiştir. ölüm de hayatın bir parçası ve jenny bir kuş olmayı başardı sonunda. bir tüy olup ayakucuna kondu ve bir tüy hafifliğinde savrulup gitti.

yo, yo yo, 148-3 to the 3 to the 6 to the 9, representing the abq, what up biatch? leave it at the tone

uzay aracı kullanmadan başka bir evrene götüren büyü

yapılması gerçekten çok güzel ve köpekler için hayati bir öneme sahip olup ne yazık ki insanlar açısından bakıldığında hayat falan kurtarmayacak eykendir.

sokak köpeklerinin saldırganlaşması için herhangi bir sebebe ihtiyaçları olmadığı gibi çeteleşne davranışı da köpeklerin türlerine özgü tipik davranışları arasındadır.*

bunun dışında artık cidden delirme noktasına geldim. bugün durakta otobüs beklerken bir kadın her gün marketin önüne gelen kediye yiyecek verdi ve sonrasında işi dolayısıyla hayvanın yanından ayrılmak zorunda kaldı. s........n itleri de zavallı hayvanın mamasını elinden aldılar zorla. ve bunu her gün yapıyorlar. üstelik genel bir şey bu. köpekler kedi maması da dahil, kedilerin yiyebileceği her şeyi yiyebildikleri için en kolay elde edebilecekleri besine yöneliyorlar; kedilere verilen yiyeceklere. o hayvan her sabah aç kalıyor.

bu konuda gerçekten çok doluyum, o yüzden daha fazla yazmayacağım ama artık gına geldi. hatta sadece bana da değil. bulunduğum mahallede köpeklere sürekli mama veren bir adam var ve geçen kedilere yiyecek verirken o bile sinirlenip taşla kovaladı köpekleri. durum o derece sinir bozucu bir hâl aldı; öyle diyeyim siz anlayın artık. bıktık kardeşim, b.ı.k.t.ı.k.

en gereksiz seks türü. direkt hayvansı hislerin basitçe tatmini.

son nefesimi vereceğim an " güzel bir hayat yaşadım, yakınlarıma ise sevgiyle hatırlayacakları güzel anılar bıraktım." diyebilmek.