kayseriliyim derken karadeniz şivesi hahahahah

manga'nın efsanevi albümüdür. her şarkısına gönülden bağlıyım hepsini de ezbere bilirim. dinlemesi* de söylemesi de zevklidir.

varoşlardan selamlar.

son zamanlarda kızım * benim bebekliğime takmış vaziyette.

-babacım sen bebekken bana ne diyodun biliyo musun?
+ne diyordum kızım?
-abla diyodun. çünkü ben senden büyüktüm sen bebekken.

birlikte alışverişten geliyoruz ellerim çanta dolu.
-babacım çok yoruldum kucağıma* alır mısın?
+alamam kızım ellerim dolu.
-ama sen bebekken ben hep seni kucağında taşıyodum.

bir gün kahvaltı yapıyoruz.
- babacım ben peynir yemek istemiyorum. sevmiyorum peynir.
+ama peynir yemezsen büyüyemezsin, kemiklerin güçsüz olur.
- sen bebekken sevmediğin bi şeyi yemen için zorlamadım ben seni.

cevaplara bak. sen büyüdükçe napıcam ben böyle.

günaydın herkese, gönül isterdi ki her sabaha şöyle bir günaydın



ve şöyle bir şarkı ile başlayalım



ama yapabileceğimiz en iyi şey "günaayyyydınnn sööözlüüük" yazabilmek oluyor.

not: sabah kahvaltısı niyetine * radyo yayını niye yok. şöyle neşeli bir moderatörümüz yok mu sabahları bizi canlandırsın sohbeti ve playlistleri ile. benimki sadece basit bir istek.

dijital ayak izi, internet kullanımında geride bıraktığınız tüm izleri ifade eder. yaptığınız her işlem bir iz bırakır ve bu izler saklanıp paylaşılabilir. herkesin ama özellikle çocukların bilgilendirilmesi gereken bir konudur.

ilk öğrettiğim şey, sakın komşunun tavuklarına saldırma. sonra yüzgöz oluyoruz insanlarla.

yeah that's right.
even if you're not able to speak turkish you can be a writer in kafasozluk.
such a great thing isn't it?
defination: writer said that you don't need to know turkish to be a writer in kafa sozluk.

dünyanın en güzel ama ne yazık ki en bahtı kara ülkesi.

belki alakası yok ama bu ülkede bebek mamasına ilk alarm konduğu gün hepimiz öldük aslında, zombi olarak devam ettiğimiz için farkında değiliz sadece .

bin bir bataklıklar ülkesinin nasıl beyaz zambaklar ülkesine dönüştüğünün hikayesi.

bana da oluyor. üzücü olaylarda istemsiz bir gülme geliyor. bazen cenazelerde oluyor. dayak yiyeceğim bir gün.

sanki tam kelimesi yok gibi... hem uzak hem yakın gibi... hem ciddi hem değil gibi... biraz ekşi, çoğunlukla tatlı gibi... konuşsanız doyamayacak, konuşmasanız aklınız kalacak gibi... hem saygılı hem seviyeli...

onu bilmem de yansıttığı enerjiye kocaman bir alkış bıraktığım tatlı yazar kişisi :) yazılarını okurken dinleniyor insan. neşesine değsin.

kesinlikle anaçligi... yasadigim ulke geregi bircok kulturden insani gozlemleyebiliyorum. turk kadini kadar evine, ailesine, yuvasina karsi koruyucu kollayici kusatici herhangi bir irkin kadinina henuz rastlamadim. ıcimizde en bireyselcimiz bile aile icine karistigi zaman potansiyelinin ve karakterinin cok uzerinde anaclik gosterebiliyor. ozellikle annelik konusunda. kanadali amerikali avrupalilarin anneligi bize nazaran olabildigince soguk ve mesafeli. bilmiyorum bu nasil anlatilir ama anneliklerini gordugumde icim isinmiyor, cocuklarini koklaya koklaya opup sarmalayanina sahit olmadim mesela. yada ailesi icin kolay kolay fedakarlik yapanina denk gelmedim.

kendisi şu güzel şarkısı ile aklımda kalmış, iyi yürekli bir şarkıcıdır.
elfida, bir belalı başımsın.
elfida, beni fark etme sakın.
omuzumda iz bırakma, yüküm dünyaya yakın.
elfida, hep aklımda kalacaksın...

taze taze izlediğim 1983 yapımı seri katil filmi.
öncelikle şunu söyleyeyim;
insanın yüzüne çok yakın kamera kullanılan filmleri veya arkasından yürünürken kameranın sallana sallana takip ettiği sahneler filmde en nefret ettiğim unsurlardır.
bu filmde bu teknik kullanılmış. en son mükemmel bir film olan mother(2017) filminde maruz kalmıştım bu eziyete.
neyse konumuza dönecek olursak...
filmde tek bir oyuncu var erwin leder ve kendini izlettiriyor. her şeyi ile mükemmel...filmin yönetmeni gerald kargl ve iyi iş çıkarmış. avusturya yapımı film; içerdiği şiddet nedeniyle 1983 yılında yasaklanmış.

filmi izlerken ses yönetmenine sövebilirsiniz. eski film olmasının etkisinden midir? nedir? bilmiyorum. seslendirmeler çok kötü...
sürekli ayakkabı sesi var, başkada bir ses yok... ne ayakkabının yapraklara bastığı andaki hışırtı, ne pencere açılıp rüzgar perdeyi havalandığındaki ses
kapıyı açma sesi var, kapatma sesi yok?! halılı evde gezerken evin içinde adamın ayakkabı sesi geliyor. gerçekten ses yönetmeni çok başarısız.
bütün bu saydığım olumsuzluklara rağmen, film çok güzel. sürükleyici ve bir çırpıda bitti.
seri katil filmlerini çok sevmemin etkisi olabilir tabi.