üzeri tamamen bulaşıklarla dolu bir mutfak tezgahı ve lavabosunun önü..

bazı tencere ve tabakların içinde bozulmadan dolayı ağımsı şeyler görmenizde olası.

gök cisimlerinin çeşitli nedenlerden dolayı yaptığı yalpalama hareketi.

örneğin dünya, aşağıdaki videoda 1:43'ten itibaren göreceğiniz harekete benzer bir hareket yapar:



bu hareketin 1 tam tur atması için geçen süre 26.000 yıldır. bunun uzun vadedeki sonuçlarından biri, günberi * ve günöte * dönemlerinde mevsimlerin şimdikinin tam tersi şekilde ortaya çıkmasıdır.

hareketin bir başka önemli sonucu ise kutup yıldızı olarak bilinen yıldızın 26.000 yılda bir değişmesidir. bugün polaris olan kutup yıldızı, bundan yaklaşık 13.000 yıl sonra vega olarak geçecek kayıtlara.

***

gezegenler de ya da diğer cisimler de kütle çekim gibi etkiler nedeniyle presesyon yapabilir.

bu hareketi daha iyi anlamak için bkz:

(thumbs.gfycat. com'dan alıntıdır.)

dünü bugünün değer yargılarıyla yorumlama anlamına gelen kelime.

''uzun zaman önce, xu ailesinin ataları sadece bir tavuk beslerdi. o tavuk büyüyünce kaz oldu, kaz kuzuya döndü ve o kuzu öküz oldu. ailemiz böyle zenginleşti." babamın sesi fısıltıya dönmüştü. bir kaç dakika sustu ve sonra tekrar devam etti: "sıra bana geldiğinde, xu ailesinin öküzü kuzuya döndü, sonra kuzu eridi kaza döndü. sıra sana geldiğinde, kaz tavuğa döndü ve şimdi bir tavuğumuz bile yok."

neden engelliyeyim ki? tanımlarında beyan ettiği fikre katılmıyorsam okur geçerim. kendimizi farklı düşüncelere kapatmamalıyız. ayrıca bizimle aynı düşüncede olmayan kişilerle günlük hayatta da karşılaşıyoruz. ben hiç 'engelle' butonu görmedim.

bile isteye, göstere göstere omuz attığım, elimle kenara doğru ittirdiğim insanlardır, telefon kullananlara da aynısını yaparım. senin yalandan romantizmlerin benim yürüyüş hızımı kesmemeli. o kitapları okuyorsa başkalarına karşı saygılı olmayı öğrenmesi gereken insandır.

her okuduğumda ön frontal lobuma zeus yıldırımları indirttittiren cümle formu.

mesela
kopya çekerken yaşanılan talihsizlikler değil, kopya çekerken yaşanan talihsizlikler olmalı.

mesela
armut denilen meyve değil, armut denen meyve olmalı.

mesela mesele mühim mesele,
gel beraber çözelim bunu seninle.

hz. isa'nın, göze göz inancı bütün dünyayı kör bırakır, sözü.

toksik kişiliklerle kurulan ilişkiler insanı tüketir.bu tarz bir ilişkinin içinde olduğunuzu ve sizde yarattığı hasarı fark etmek zaman alacaktır zira kişilerin dengesiz halleri gel-gitleri sebebiyle basiretiniz bağlanır.farkına vardığınız an hayatınızdan ivedilikle çıkarın,beklemenin zararı kendinize olacaktır.

patlatması çok zevklidir.4 blok aşağı indirir,coşturur.

müge anlı'nınkiler ile kapışır.
aklı başında insanlar bu programları nasıl izliyor aklım almıyor.
yaşlı işi bunlar ya.
babannem izlerdi can sıkıntısından.
herkesin canı sıkılıyor olamaz.
babannem yaşlıydı, iş yapamıyordu, biraz kuran okuyor, biraz böyle program izliyordu.
etmeyin eylemeyin, izlemeyin şu programları.

genel olarak patavatsız insanları anlatan bir deyim. söylediği lafın nereye gideceğini bilmeden konuşup, karşısındakini üzen insanları tanımlamak için kullanılır.

ailesi tarafından beyni yıkanmış, çocukluğunu yaşayamayan çocuktur.

karadeliklerin var oluşları nasıldır ? ömürleri nasıl geçer ? nasıl büyürler ve nasıl ölürler ? karadelik öldükten sonra ne olur ? kendimce bu konuya değinmek istiyorum.

karadelik denince hepimizin aklına en az bir defa böyle bir yapının neden var olduğu düşüncesi gelmiştir. "kainatta böyle bir yapı neden var ? bu yapının oluşumu nedir ? madem çok tehlikeli, her şeyi yok edebilme kapasitesine sahip, neden bu yapı yaratıldı ?"

önce karadelik nedir, buna bakalım. aslında sadece bir yıldız. ama büyük, çok büyük ve hatta devasa boyutlarda bir yıldız. güneşimizin ne kadar büyük olduğunu düşünün, işte onun milyonlarca katı büyüklükte bir yıldızın varlığı sizi de korkutmuyor mu ? haliyle bu kadar büyük bir yıldızın varlığını devam ettirebilmesi için tükettiği enerji de bir o kadar fazla olacaktır. tüketilecek enerji var olduğu sürece yıldız, yaşamını devam ettirecek. peki enerji bitince ? işte karadelik tam da burada devreye giriyor. devasa büyüklükte bir süpernova patlaması ile bu yıldız tüm katmanlarını uzay boşluğunun dört bir yanına savuruyor. her şey bir tarafa savruluyor ama yıldızın çekirdeğine ne oluyor ?

yıldız, patladığı anda simsiyah bir çarşafı kendi önüne, kendini çeperleyecek şekilde seriyor. yani tamamı ile uçsuz bucaksız simsiyah boşluk. ve yıldızın merkezi olan çekirdeğindeki tekillik bu simsiyah çarşafı kütle çekiminin alanında tutarak akıl almayacak şekilde bir çekim alanı meydana getiriyor. buna o çekirdeğin yer çekimi desek pek de yanlış olmaz. yapılan araştırmalara göre eminim ki; bu manzarayı çekim alanının dışındayken dahi görmek istemeyiz. işte bu şekilde karadelik meydana gelmiş oluyor. bu andan itibaren olay ufkuna giren her şeyi yutabilme kabiliyetine sahip. olay ufkuna giren her şeyi yutuyor ve büyüyor. yuttukça büyüyor, büyüdükçe yutuyor...

mevcut çalışmaların ışığında bakacak olursak, şu ana kadar kainattaki var olmuş olan hiç bir karadelik ölmüş değil. milyar yıl dediğimiz süreçler bizim kulağımıza ve aklımıza çok uzun süreler gibi gelse de karadelikler için fazlasıyla kısa süreçler. evrendeki her şeyin ve hatta evren'in bile bir sonu vardır ve bu durum değişmez bir kuraldır. "her şeyin bir sonu olmak zorunda."

trilyonlarca yıllar geçti. bahsettiğimiz herhangi bir karadeliğin yakınlarında artık yutulabilecek hiç bir madde, hiç bir nesne kalmadı. işte o andan itibaren enerji üretimi karadelik için tamamıyla durdu. uzayda tabiri caizse bir duman gibi kendi kendini yok etmeye, buharlaşmaya başladı. bu devam ettikçe küçülür ve salınır. trilyon yıllar boyu sürekli olarak bir şeyleri yutan bir yapı bir anda nasıl ölebilir ki ? tabii ki ölümü için de uzun bir süreç gerekli.

bu süre de tamamlandıktan sonra "hawking radyasyonu" veya "hawking ışıması" dediğimiz olay başlar. karadelik de artık yavaş yavaş ölmeye başlar. evren'in son temsilcileri de kainatta silinmeye, yok oluşa doğru gidiyor. peki karadelik öldükten sonra ne kaldı ?

evren'in asıl sahibi... "karanlık enerji"

artık kainatın genişleme hızı, karanlık enerjinin yoğunluğu ile yarışıyor sadece. bunlardan başka hiç bir varlık söz konusu değil. genişleme hızının, karanlık enerji yoğunluğundan fazla olduğu süre boyunca kainat sonsuza kadar, bir başına, yapayalnız, soğuk bir şekilde genişlemeye devam eder. ancak karanlık enerji dediğimiz enerji yoğunluğu, evrenin genişleme hızını geçtiği zaman ne olur ? işte o zaman her şey tam zıttına döner ve kainat'ın yok oluşu başlar...

an itibariyle çaylaklığı sona eren yazar. desteğiniz için çok teşekkür ediyorum dostlar. hiçbir başarı cezasız kalmaz.

bir ferdinand celine romanı. türkçe'ye yiğit bener çevirdi, yapı kredi yayınları da yayınladı.
"bir kitap okudum hayatım değişti," sözünü pek de inandırıcı ve samimi bulmuyorum ancak benim için öyle bir kitap olsaydı eğer, o kitap ferdinand celine'in başyapıtı sayılan, okuru üzerindeki etkisi her geçen yıl daha da artan kitabı "gecenin sonuna yolculuk" olurdu.
aslında zor bir roman bu. çetrefilli, içten pazarlıklı. üslubu da kendinden farksız. celine üslup oyunları konusunda son derece yetenekli ve cüretkâr bir yazar. ortamı ete kemiğe büründürmenin de ötesine geçip ona nefes aldıran, dertlerini bir bir anlattıran cümleleri var. dolayısıyla çevirmesi de bir hayli zor olanlardan. neyse ki fransızca bilmeyen okur için yiğit bener çok iyi bir iş çıkarmıştı.
kitap en temelde, adında da geçtiği gibi bir çeşit yolculuk. ana karakterimiz bardamu ile oradan oraya savruluyoruz bu uzun hikaye boyunca. karakteri çoğu okur, dünyaya duyulan tiksintinin, nefretin bir temsili gibi ya da bir çeşit avare, aylak gibi görse de ben pek öyle düşünmüyorum. celine, sevmek istediği ama her defasında anlaşılmaz biçimde dışına atıldığı ya da dehşetine tanık olduğu bir dünyanın tasvirini yapıyor. ilk başta tanık olunan savaş atmosferine verilen tepkinin eşi benzeri edebiyatta nadiren rastlanan türden bir şey: karşı taraftaki alman askerleriyle bir derdi olmayan ana karakterin bir anda insanı delirten bir korkuya kapılması. korkusundan hiç de gocunmaması. doğru olanın bu olduğunu, herkesin niçin korkmuyormuş gibi göründüğünü anlayamadığı anlarda yolculuk'un dünya görüşünü de az çok anlamış oluyoruz. fakat bu bize yazarın bütün bir portresini vermiyor, bir kişi olarak celine, politik anlamda karmakarışık bir hayat sürmüştü çünkü. fakat aynı celine, dünyanın sefaletiyle karşılaşıp eli ayağına dolaşarak oradan oraya sürüklenen yolculuk'un da yazarı. hikaye boyunca savaş meydanlarında, afrika'nın insanı sıtmadan öldüren ormanlarında, sömürge şehirlerinde, tımarhanelerde, devasa amerika kentlerinde, nihayetinde fransa'nın can çekişen semtlerinde de gezinerek her yere şöyle bir bakış atma fırsatı buluyor. içten içe sevmek ve yaşamak istediği dünyanın onu türlü saçmalıkla sürekli engellemesinin sonucunda anlatıcı, delirmemek için çareyi tepkisiz kalmakta, olan biteni kendince izlemekte buluyor. bir küçük çocuk için çabaladığı oluyor bir yerde, fakat nafile bir çaba bu. hikaye gecenin sonunda bir yerlerde son buluyor.
her bir bölümüne, karakterine ayrı ayrı yazılar yazabilecek olsak bile kendisinin de dediği gibi; kapatalım artık bu konuyu.

sürekli yapmak için program yapıyorum ama bir türlü o gücü kendimde bulamıyorum.* elimde olsa ölene kadar yatıcam.*