eskişehirspor’dan sonra tarihini en sevdiğim, izmir’in şanlı spor kulübüdür. sen çok yaşa büyük altay.

kitaplar, şiirler, defterler, dergiler, deliler, kediler, kalemler, silgiler, kanıtlar, anılar, hayaller, posterler, mutluluk, hüzün, mutlu bir hüzün, he bir de şarkılar. evet evet şarkılar!

biraz terapiye ihtiyacım var sanırım, kaybolmaya gidiyorum...*



şunu da bırakayım buraya. temizlik yaparken iyi geliyor.
open.spotify.com/track/3u2h...

orhan veli- istanbul için

iş arkadaşımın ağustosta yakalandığı benim hala direndiğim meret.her daim maske ve mesafe ile yakalanmaya niyetim yok.ileri alerji tedavim sebebiyle yarı kapasiteyle nefes alabiliyorum.yakalanırsam beni götürür.umarım yeni yılda biter ama zor görünüyor.

sagopa kajmer.

insanin acısını insan alır ilkesiyle hareket ettiğim için dinlemeye çalıştığım tiplerdir.
fakat sadece bunun için sizinle arkadaşlık etmeleri rahatsız edicidir.

pandemi ile birlikte daha da artan çılgınlıktır. benim izlenimlerime göre özellikle online marketlerden abur cubur söylemek yeni trend oldu.

sevmiyordur o, başka açıklaması olamaz. insan sevdiği zaman çarpmasın diye masanın altına eli uzatmasından bile gösterir sevdiğini. seviyorsan göstermeden duramazsın kardeşim!

sonra yok efendim ben yengeç burcuyum, gösteremiyorum, ay ben şu burcuyum belli edemiyorum falan filan... sedat peker gibi "laaannn bıraaakk!" diyesim geliyor.

cevabı nickimde saklı olan sorunsal.

olmaması gerekendir. zira ''büyük karma puan buhranı'' yaşandığında benim gibi yatırımcılar, bundan zarar görecektir. bildiğiniz üzere, yazarlar karma puanlarını hunharca harcıyor. rozetler, renkli kullanıcı adları, kişisel iletiler falan. ağustos böceği misali vur patlasın çal oynasın kafasındalar. bir yerden sonra herkes 1 karma puanın bile peşine düşmeye başlayacak. millet birbirini ezecek. işte o vakit geldiğinde, benim gibi karma puan biriktiren, zerresine bile dokunmayan yatırımcılar için fırsat kapısı açılmış olacak. karma puan tefeciliği sayesinde hayatımızı idame ettirebileceğiz. sabırsızlıkla buhran günlerinin gelişini bekliyoruz. vahşi kapitalizm sen çok yaşa!

hitler dönemi ve selamlamayı reddeden tek adam:



edit: adamın kim olduğuna dair kesin bir bilgi yok. gustav wegert ya da august landmesser adlı 2 işçiden biri olduğuna dair iddialar var bu kişilerin yakınları tarafından ortaya atılmış olan. o nedenle sonu ne oldu, ben de bilemiyorum.

an itibariyle geçtiğim karma puanı.
(bkz: bu gurur hepimizin)

yıllar önce girdiğim bir mülakatta kısa bir aydınlanma yaşamama vesile olan durum. alınacak kişiler belli hepsi yerli yerinde. peki benim burada işim ne? listede isim görünsün bir yarışma ortamı sağlansın ben görevimi yerine getireyim birileri için. arkada fısır fısır kalınacak lojmanlar konuşulsun. ben daha mülakata girmeden hadi canım daha neler demeye başlamıştım. kişiye özel birbirine eşit olmayan soruların sorulduğu, dengenin, adaletin sağlanamadığı bir ortamdan bahsediyoruz. ben o zaman ümidi kestim bu sistemden. şimdi kimse yerli yerinde değil. alakası olmayan kişilerin işgal ettiği onca yer. sen sorgularsın benim neyim eksik? tek cevap torpildir bu memlekette. sen alakasız bir yerde.

afili filintalar ekibinden bir yazardır.

bu ekibi yeni nesil okurlar da eski okurlar da iyi tanır ama bir iki isim daha sayalım. biri ah muhsin ünlü adıyla şiirler yazan yönetmen ve yazar onur ünlü, bir diğeri alkollü araba kullanarak bir aileyi yok eden ve sonuna t olmadığını söyleyerek saçma bir şov yapan behzat amirimin yaratıcısı emrah serbes ve bir diğeri de bence ekibin en yeteneklisi har ve tol romanlarının yazarı murat uyurkulak.

murat menteş de aslında bu grubun iyi kalemlerinden. bazı romanlarında kantarın topuzunu kaçırsa da iyi romanlar yazmış bir yazar. korkma ben varım başarılı bir romandı mesela bence. dublörün dilemması, ruhi mücerret de iyi kitaplar.

ama artık okumayı bıraktığım bir yazardır da. aldığım ama okumadığım kitaplarını da bundan sonra çıkacak olan romanlarını da okumayı düşünmüyorum.

çünkü kendisi ile tanışıp karşılıklı sigara içme şanssızlığı yaşadım. çalıştığım okula bir söyleşi için geldiğinde öğrenciler ve öğretmen arkadaşlar çok heyecanlanmıştı. ben ise gayet sakindim. çünkü her zaman söylerim; bir yazara hayran olmak için yazarın ölmesine beklemekte fayda vardır. ve bu durum da aynen öyle oldu.

önce sahneye çıkıp önceden yazdığı espirileri okudu. hiçbiri komik değildi ve zeki öğrencilerden oluşan okulda ise hiç tutmadı. sonra sorulan sorulara saçmalamaya başladı. ben daha fazla dayanamayıp sigara içmek için dışarı çıktım. bir kahve alıp öyle sigara içmeye karar verdim ve salonun arkasına gidince murat menteş’in de orda sigara içtiğini gördüm. bir tarih öğretmeni de sorular soruyordu. neden edebiyat? mizah neden önemlidir?

paşamız da slim sigarasından nefesler alıp cevaplar veriyordu ama nasıl cevaplar! sokak röportajı olsa bu kadar basmakalıp, bu kadar saçma cevap toplanamaz. yüz kişiye sorduğumuz en popüler altı saçma cevabın hepsini murat menteş tek başına verdi bir sigara içimlik sürede.

uzatmayayım daha fazla, zaten buraya kadar okuyan da kalmadı. bir yazara hayran olmak için mutlaka ve mutlaka ölmesini bekleyin ya da ondan uzak durun.

kuyuya taş atılıyor, çıkarmayalım bence

fotoğraf pek güzel değil ama hayatımda gördüğüm en güzel kedilerden biri bu.*

sessiz
ışıyınca gün
dört duvar
sığmayınca
dört duvara…
hiç böyle güzel
ölmemiştim

ayak yalın
çığlık lacivert
kav sarı

göğsümde
soluyor
an

hiç söylenmemişi umuyorum
öp beni
gömüldüğüm şiirden

yazarlar hakkında bize çok güzel bilgiler vereceğini düşündüğüm özelliktir.
ben de doruklara sevdalandım mesela.

"hayatı kaçırıyorum" düşüncesi

kısa ve öz; annem.

onun da öldüğü geliyor o zaman aklıma, yanına gidince anlatırım madem deyip yerime geri oturuyorum.