zaman tüneli

kaç para lan bu hukuk .

çok güzel bak!
buradan

yoldaş bakkal üç harflilere karşı

ya da

yoldaş bakkal zincir markete karşı

güzel rozetler asfşfşfşfşf

muayene, kan tahlili vb kişisel sorumlulukları için refakatçi bekleyen snowflake arkadaşları tanıdığımız başlıktır.

iki ileri bir geri mehter marşı ritmi gibi yazıyoruz. yazıyoruz ya anlaşılıyordur . anlamayan gazate okusun .

ahahah daha demin yaptım ahaha.

bozuk mikrofonu izlemekten keyif alan ben
deniz bağdaş ve özgür turhan ile alakalı bir şey yazmıştım.

hem de "hentai" başlığına!

öhöömm!
o başlıkta ne mi işim vardı.

tamamiyle bilgi amaçlı arkadaşlar.

amaan neyse olur öyle şeyler.

ben demiyorum bak cüneyt özdemir diyor. gurur duydum diyor.
buradan

çok teşekkürler efenim dinlediğiniz ve katıldığınız için ve sevgili paranoyak deliye sevgiler saygılar konuğum olduğu için.

insanın babası ölür mü hiç ?
babası kızar
babası evde oturur .
yahuu babası ölmez .

değildir.
sorunsal bitti.

mehmet can seyhan

gönül işlerinde verimli bir dönemde olanlar için başı kalabalık ve bu sıralar baya kötü diyenler için de işler kesat şeklinde 2 rozet önerisiyle geldim selam

güneş hattinden fazla sıcak bugün , insanlar kesmeyi unuttuğu ağaçların gölgelerini hırsla arıyor
caddelere düşen kurumuş yapraklar sonbaharın son habercisi
elinde süpürge adım adım dolaşan mavi giysili bir adam süpürüyor bu yolları

dönmesi dört gözle beklenen ama bir türlü dönmeyen.

dönen bir şey. evet.

neyse grubunun pek hoş parçası.

grubun bildiğim tek şarkısı bu olduğundan ve bu şarkı da, sakarya caddesindeki alelade bir rock barda ucuz bira, sigara dumanı ve korkunç ayarlanmış akustik ayarları eşliğinde, bıyığı terlememiş delikanlılarca çalınmaya inanılmaz müsait olduğundan grubun ankara çıkışlı olduğunu varsaydım uzun süre. gelgelelim istanbul'dan çıkmışlar.

hayatın beklentilerimi karşılamadığı zibilyon alandan biri işte. neyse şarkı güzel, ona odaklanmak lazım (neyse derken, bileşik bağlaç olanı diyorum grubun adı değil. aman of. kendi kendime açıklama yapmaktan yoruldum).

aha da linki.

siyasette bir hökümat meyvesidir. seçmeyi becermişseniz sizi yemelere doyurur.. :)
(halkımızın ısrarla vazgeçemediği lezzetler arasında olduğundan hepimiz de nasipleniyoruz.)

kimin hayatını kendi hayatımızı mı herkesin kendi hayatı sorumluluklari olabilir . hayat göreceli ve dereceli .
kendi hayatımı ciddiye almaksa . yere düşen bir kuruşun peşinde koşmaya benzer . baktığız bitiğiz ama denedik denemedik demeyiz . eeee yaşamadık da demeyelim diye inziva dayız.

üzüldüğünüzde ilk kime gidersiniz?

garip bir soru gibi görünür ama aslında herkesin cebinde bir mayın tarlasıdır bu.. çünkü cevap çoğu zaman bir kişiden çok, bir alışkanlığın, bir yarım kalmışlığın, bir güven arayışının adıdır..

insanlar üzülünce üçe ayrılır
hayatın mizahı biraz acıdır..

birinci grup...
hemen birine gider.
telefonu çalar, “ne yapıyorsun?” der ama aslında demek istediği “çöktüm, sesin iyi gelir”dir.. ses yetiyordur..

ikinci grup...
kime gideceğini bilemez..
liste yapar kafasında, sonra hepsini siler.. “off boş ver, kimseyi yormayayım,” der ve kendi kendini daha çok yorar.. en sık görülen türdür, doğal yaşam alanı mutfak lavabosu ve balkon köşesidir..

üçüncü grup...
hiç kimseye gitmez çünkü gidecek kimse yoktur demekten korkar..
onun sığınağı kendi iç sesi, yarım bir şarkı ya da duvarla konuşur gibi edilen bir monologdur..
bu grup genelde en güçlü görünen ama en sessiz yarayı taşıyan gruptur..

ve acı tatlı gerçek şu
üzüldüğümüzde ilk gittiğimiz yer, aslında en çok güvendiğimiz değil… en çok alışılageldiğimizdir..
bazen iyi gelir, bazen daha beter batırır, ama insan yine de oraya gider..

belki de soru şöyle olmalı
“üzüldüğünüzde gittiğiniz kişi, sizi gerçekten iyileştiriyor mu; yoksa sadece alışkanlığınız mı?”
işte asıl yük burada..

yanıma yöreme canavarlar, ahtapotlar* çizerse henüz hazır olmadığım için şimdilik denemeyeceğim tarzdır. *