30 yaş her şey için geç midir sorunsalı

kadın kanlı-canlı örneği.

geriden gelen sizler! takmayın kafanıza, hiç bir şeyi ve hiç bir şey için kafanıza takmayın.
ilerde hiç bir mucadeleniz, iyi niyet ve aşağılık kompleksiniz için. hiç bir saygınız ve hiç bir hatanız için. hiç bir ahmaklık ve başarınız için!
tepede sizi heykel sanatçısı sizi beklemiyoe.
heykeliniz dikilmeyecek.
yaşadığınız iyi niyetler, anlatacak hikayenizi oluşturur.
yaşadığınız, yaşattığınız her kötü durum çaresizlik pişmanlığınız olur.
yaşayın, kendinize zarar vermeden ve başkasını üzmeden.

bir gün güzelliğiniz, gücünüz, parlak fikriniz, mucadeleniz bitecek bir çok hikayeniz yarım kalacak.
her ileri yaşa varacak ama asla geriye gidemeyeceksiniz.

suyun kaynağına tırmanmaktan vazgeçin, kana kana temiz suyu için, çünkü kaynak kuruduğu zaman su birikintisinde sadece parazit ve mikrop oluşur.

degildir.
fiziki yeterliligin el verdikce hic birsey icin gec degildir.
tabiki herseyi yapmak icin en uygun yaslar vardir ama herseyi belli bir donem ,yas araligi ile siniflandirmak bize ozel birsey.
siz cok umursamayin,olurda ya bu yasta bu mu olur ? falan diyenler olursa he hu diye gecin

"her şey" dediğin göreceli herkes için, bu durumda bu kadar değişken bi sey için aksini iddia edip " hiçbir şey " demek daha doğru geliyor, sonuçta işin özü şu ;neyin mücadelesini veriyorsan ki farketmez bunun ne olduğu... en heyecanlı, en içten, en dürüst, en adil, en çalışkan halinle yaparsan huzurlu olursun, dünyada insanı bitiren duyguyu yenersin, elinden geleni yapmaya hep devam et ve bunun için sürekli kendini telkin et, başka türlüsü yok, terste kalırsın aksi halde...

artık genç değil, olgun birey kategorisine giriş yapılan bir yaş bence. insanların geneli ağır başlı olmaya ve daha olgun kararlar almaya başlıyor. ama benim gibi insanlar hala içinde ki çocuğu yaşatmaya devam ederek hiçbir şey için geç değildir felsefesini yürütmeye çalışıyordur..

ölmek için çok erken. geriye kalan hiçbir şey için ise geç değil!

geç değil ama son çıkıştır. 35'lerden sonra kadın için eş bulma, anne olma penceresi çok daralıyor. herkes için yaraların iyileşmesi yavaşlıyor, gece hayatı vs. daha fazla yıpratmaya başlıyor. net gözlemim: 30'dan sonra kilo vermek bile zor herkes "yimide yer yer kilo almazdım" diyor.

35'den sonra iş değiştirmek, yeni bir maharet öğrenmek zor. 2 tane abimiz var sertifikasyon eğitiminde, zeki mühendisler, iyi çalışıyorlar ama yine de zorlanıyorlar. aylardır lanet edip duruyorlar. daha önce de yabancı dil kurslarında aynını gözledim.

yurt dışı için de 30 son ızdırapsız sınır.

şimdi çıkar "ben 40'ımda tıbba girdim büyük cerrah oldum"lar, "iktisat okudum 30'umda programcı çıktım"lar. eyvallah ama işte normal dağılım diye bir olay var. yaş, sayıdan ibaret değil. çok net olarak tecrübenin artıp öğrenme ve adaptasyon yeteneğinin azaldığı biyolojik bir eğri.

30 yaş aslında o kadar da geç değildir. hiç geç değildir. şöyle bir baksanız tarihe belki 20 sinde çok şey başarıp sonrasında 20 li yaşlarına göre sönük kalan nice insanlar var veya tıpkı buradaki gibi 20 li yaşlarında sönük bir hayat geçirip 30 lu yaşlarında dünyayı sallayan insanlar var. yaş bir sayıdan ibarettir. bir künyedir. tıpkı isminiz gibi. çünkü bunlar sizin kabullenişinize bağlıdır.
kimi insan 18 inde üniye girer 22-23 ünde çıkar hemen bir iş bulur. 40-45 yıl boyunca çalışır. anca bir emekli maaşı edinir. kimi 30undan sonra okur. belki bir işe girdikten veya kendi işini kurduktan sonra 10 yıl çalışır zengin olur. vs. böyle onlarca örnek verebiliriz.
bu hayatta sadece sakin olmalı ve arada bir yaşantımıza şöyle haricinden bakıp gördüklerimiz doğrultusunda yön vermeliyiz. ve bir grup insanın - "şu yaşa geldin hala......" diye başlayan size göre kısıtlayıcı, sınırlayıcı, sizi kendi başarısız ve rutin hayatına benzetmeye çalışmasına kulak asmayın. tabi bunları söyleyenin hayatı kötüdür demek haddinize değil. tamamen tercih meselesi. nasıl bir hayat yaşamak istiyorsanız ona göre hareket edin. ve asla sayılara takılmayın.

30’un çok ilerisinden bildiriyorum. 30’ların hatta 40’ların kıymetini bilin. moralimizi bozmayın. hâlâ gençsiniz kardeşim, taşı sıkın suyunu çıkartın. geç falan da demeyin.

30 lar artık yeni yirmiler arkadaşlar.

türkiye’de geç kalmış hissi yaşamamız o kadar normal ki.
para ya da gelir aslında zamandır.
örneğin, sen eskiden bir araba almak için 9 yılını veriyordun, şimdi 18 yılını vermen gerekecek.
hayalindeki evi almak için 25 seneni veriyordun, şimdi 50 seneni vermen gerekebilir.
şimdi 35 yaşında olsan, 50 seneni versen zaten ömür bitiyor.
sosyal hayat zaten büyük ölçüde maddiyat üzerine.
insanlardan 30-40 yaş arasında evi-arabası olması bekleniyor.
bunlara erişmek için 20’li yaşlarda sosyalliğinden kısarsın, 36-37 yaşlarında bir şeyler eksik kalmış hissedersin.
20’li yaşlarda sosyalliğinden fedakarlık yapmazsan bu sefer 36-37 yaşında bir şeyler alacak paran olmaz. yine eksik kalmış hissedersin.
bunlara ek olarak yabancı dizilere bakıyoruz ve oradaki insanların yaşantısını “doğru hayat” olarak kabul ediyoruz.
yani üniversite sonrası ayrı eve çıkmış, işini gücünü oturtmuş, arabasını almış, her iş çıkışı mekanlara giden, spor salonu üyeliği olan bir kişiyi, olması gereken/normal olarak kabul ediyoruz. (not: abd’nin her yerinde de insanlar böyle yaşamıyor)
bu ülkenin gerçekliği bu değil. sıfırdan başlayıp kendisine yukarıdaki gibi bir hayat kuran elbette vardır. ama bir sorun bakalım hayatta nelere katlanmış, psikolojisi ne hale gelmiş, başını yastığa koyduğunda huzurlu bir biçimde uyuyabiliyor mu?
bizim öncelikle buradaki gerçekliği kabul etmemiz lazım.
buradaki gerçeklik farklı.
buradaki gerçekliği idrak ettikten sonra elimizden geleni yapıp, kendimizi ve birbirimizi çok sert yargılamamalıyız.
yoksa ulaşma ihtimalimizin neredeyse hiç olmadığı bir hayat hayaline erişemediğimiz için üzülür dururuz.

30 yaş gayet genç neden geç olsun hayat 30 dan sonra başlıyor.

30 yaş, her şey için geç kalmaya başladığın yılların ilk senesidir..

edebiyat yapmazsaniz geç değildir. *

her yaş her şey için geçtir. sadece çay içmek için geç değildir.

google > search > tolstoy'un bisikleti > enter

durun be! her şeye yeni başlıyorum ben.

teşekkür ederim mavisakal.

30 40 50 bu yaşlarda insan aslında yaşamaya başlar çünkü kendisini ve içindekini anca o zamanlarda tanır.
tabi kendisiyle hiç tanışmadan ölenler de çoğunlukta.

degildir efendim. neden olsundur? hem bu nasil bir depresif sorunsaldir?
yas bahanesiyle planlarinizi erteleseniz dahi, 30 yasi bir sekilde devireceksinizdir dimi? o yaslari isterseniz "benden gecti" felsefesiyle yerinizde sayarak (!) ya da gec kalinmisliklara inat daha da motive olup, eyleme dokerek gecirmek sizin elinizde!

32 yasina iki ay once girmis biri olarak yaziyorum; hayatima dair hicbir yanlisim icin keske demedim. cunku hepsine dair cok saglam tecrubeler yanima kar kaldi. ama yapmadiklarima dair keskelerimden hic yakami siyiramadim. "nasip degilmis"lerin arkasina siginip kendimi kandirmaya calissam bile esasen hic yemedim. "keske yapsaydim, keske cesur olsaydim" demeyiniz efendim. ertelenenlerin pismanligi sahiden kafayi duvarlara vurdaracak kadar sinir bozucu. kendimden biliyorum iste...

ertelemeyin, imkanini buldugunuz her plan icin ataga kalkmaktan hic korkmayin. e bir de kendinizi kandirmayin! 30'lu yaslar her acidan ennn sahane yaslardir, lutfen camur atmayin.*

değildir. bir kaza,bela,hastalık olmadan 70-80 yıl yaşadığınızı farz edelim. dünyadaki ömrünüz bu kadar yıldan ibarettir. asıl geç kaldığınız yaş,öldüğünüz yaştır.

yani 50 yaşında da üniversiteye gidebilirsiniz, 40 yaşında da evlenebilirsiniz. önemli olan, ölüm döşeğindeyken ‘keşke’ dememek.