30 yaşından sonra anlaşılanlar

"insan sosyal bir canlıdır." otuz yaşıma aylar kalmışken bu cümlenin anlamı gitgide derinleşmeye başladı. mesela şunu fark ettim: mutluluğum ve kendimden memnun olma hâlim tamamen kıyaslamaya dayanıyor. insan tek başına var bile olamıyor. bunu organizmanın canlılığını devam ettirmesi anlamında söylemiyorum. "ben kimim?" sorusuna, kıyaslama yapmadan cevap verilemiyor örneğin. kendimize atfedeceğimiz bütün sıfatlar bir karşılaştırma içeriyor. ve insan, kim olduğuyla ilgili sorulara kendi içerisinde cevap vermek zorunda hissediyor. çünkü bir noktadan sonra fikir sahibi olmak gerekiyor. insan zihni bilinmezliği ve belirsizliği sevmiyor, buna uzun süre tahammül edemiyor.

sadece sevilmek yetmiyor, insan bazen de anlaşılmak istiyor..

yorulmak diye bir şey varmış.

sevişmek bir ibadet gibi ön, orta ve son hazırlıklar gerektiren bir faaliyetmiş

daha öncekiler 'tak-fişi-bitir-işi' olup, katma değer vergisinden muaf sayılmalıymış

insanları çok ciddiye almamak gerektiği bunlardan bir tanesidir.

aşkın yalanmış. yalamış yalamış gitmişler. sfdfs

yavaş yavaş yanlız kaldığınızı görmek.
artık koskoca adam ya da kadın statüsünde olmanız ve insanların ruhunuzu, hislerinizi kaybettiğinizi sanıp size saldırması(aileniz de dahil).
gençliğin geçici bir şey olduğunun farkına varıp salak salak laflar etmenin ne kadar aptalca olduğu mesela. (hep 20 li yaşlarda kalacağını düşünen gerizekalılara selamlar)
evlenilmiş ise ve çocukta var ise şayet anne-baba kimliğine de sahip olmak. o çocukların hayatlarından da sorumlu olmak. ve bu duruma düşüldü ise adı oohh vur patlasıııın çal oynasın olan hayatın, artık sizinle işi olmayacağının gerçekliği ile yüzleşmek. dolayısı ile ev - iş - aile üçgeninde dönüp durmak ve ulan ben başka ne işe yarıyorum acaba diye kederlenmek zaman zaman.
ha ayrıca...
bunları gerçekten sorun olarak görüyorsanız şayet siz bide 40 dan sonrasını görün.
çünkü asıl parti o zaman başlıyor beybi.

ben buraya bir şey yazarsam, artık beni çarmıha gerip yok edecekler. o yüzden siz anlayın moruklar.

"otuz beş yaş" şiirinin anlamlı hâle gelmesine sadece kısa bir süre kala, cahit sıtkı tarancı'nın neden kendisine mektuplar yazdığını anlamak imiş.

31 yasina gelmenin heyecani. evet.

15 yaşımda söylediğim şeyler geçerli, çünkü ben 15 yaşımda 30 ve üstü gibi yaşıyordum. sadece anne-baba evimi terk etmedim.

beyazlarım olmağa başladı... 23 yaşımda da bir iki beyazımı görüyordum da... şimdi elimle tarayınca saçımı, böyle yanlardan, beyazlarım var, tebessüm ediyorum onlara. suratıma bakıyorum, yaşlılık yok, -yarın, kırışacak yüzün de...

görürsem tabii.

15 yaşımda 30'umu, 35'imi görmem diyordum, 30'u geçirdik, 35'e az kaldı... ölüm ani şeydir her zaman. ortalıkta ölmekten korkuyorum sadece.

sonra kendime kızıyorum. bomboş yaşamış olmama. çor yok çocuk yok, bir şey başarmamışsın gelmişsin bu yaşa... içimi büyük huzursuzluk kaplıyor.

ibadet yok allahsızlık yok, hani ortadan okurdun kitapları, bırak bu ayakları, nesin onu söyle.

daha yazarım da, çok gömmeyim kendimi. 30'um ve sonrası büyük bir rezalet.

20lerde gezmeyecektin. asıl 20lerde iş güç kasacaksın para biriktirip yatırım yapacaksın ki otuzda enerji azalıyor tam evlenip çoluk çocuğa karışma vakti. 40larda da işi gücü azaltıp gezeceksin işte. hayatın sırrı bu. bu kadar. ne bileyim, biz çok yanlış yaptık onu biliyorum sadece..
şimdi ellerim bomboş öyle mal gibi kaldım hiçbir şeye de yetişemedim hiçbir şeye yetemedim.
her şey gitti benden.

gece çalışmak çok yorucu.

kadınların karakteri.

40'a da hatta 60-70'e de gelinebileceğini farkediyorsunuz.. peki ne mi oluyor.. farkediyorsunuz işte.. o kadar.. ve zaten size bağlı değil ki bu.. yahu düşünsenize bir, siz
30'a gelmek için sanki dilekçe mi vermiştiniz.

artık kaldırmıyor insan yani

ne bileyim yani ne diyecene.

bos tencerelerin matrix'in koleligini yapiyor olmalari.

yeni anlaşılması güç sorular ve sorunlarla karşılaşman devam ediyor.. hepsi birbirinden farklı daha önce görmediğin, hissetmediğin, düşünmediğin türlü türlü şeylerle hayat tüm hızıyla akıyor.

lütfen anlamayı bırak, inan bana kafan öyle daha rahat..

insanın kendi kararlarını sadece kendisinin vermesi gerektiğini ve böylece tüm sorumluluğu üstüne almasının gerekliliğini anlıyorsun, böylece pişmanlık yaşamadığını ve başka birisinin pis nefsini karmana dahil etmemen gerektiğini de anlıyorsun aynı zamanda. mesela hiçbir şey yapmadan da oturmanın, hiçbir şey düşünmeden de vakit geçirmenin çok değerli ve çok gerekli bir şey olduğunu anlıyorsun. gösterişin iş dünyası için gerekli ama kişisel yaşam için berbat bir şey olduğunu farkediyorsun ama işin hayatın olduysa bu saçmalığı nasıl durduracağını bilemediğinin de farkına varıyorsun ve işin, sadece para kazanmak için bir amaç olduğunu anlıyorsun, ne iş yaptığının önemsiz olduğunu anlıyorsun, huzurun her alanda ilk planda önemli olduğunu ve rahat işlerde çalışman gerektiğini anlıyorsun.


berbat haldeyim sözlük, yalnızım ve berbat haldeyim..