101.
devamını gör...
102.
“bir gülüşüne ,dört mevsim sığmış
dışarı da şimdi zemheri kışmış
kimin umurunda“
ahmed arif
dışarı da şimdi zemheri kışmış
kimin umurunda“
ahmed arif
devamını gör...
103.
...içim, bir suskunsa tekin mi ola? o malta bıçağı,kınsız,uyanık, ve genç bir mısradır filinta endam... neden, neden alnındaki yıkkınlık, bakışlarındaki öldüren buğu? kaç yol ağlamaklı oluyorum geceleri... nasıl da almış aklımı, sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan, dost, düşman söz eder kendi kavlince, kınanmak, yiğit başına. bu, ne ayıp, ne de yasak, öylece bir gerçek, kendi halinde, belki, yaşamama sebep...
devamını gör...
104.
rüsva etmek istemediğim gönlü güzel şair, benzer severiz.*
devamını gör...
105.
yazdıklarının hiçbiri şiire benzemeyen, abartılmış, şişirilmiş, overrated müteşair.
devamını gör...
106.
“ sabah gözlerimi sana açarım. akşam uykularımı senden alırım. nereye, ne yana dönsem karşımda mutluluğun o harikulade baş dönmesini bulurum.”
devamını gör...
107.
mağlup mu desem, mahçup mu?
ama ikisi de değil,
ben garip, sen güzel, dünya mutlu...
öyle tuhafım bu akşamüstü.
ama ikisi de değil,
ben garip, sen güzel, dünya mutlu...
öyle tuhafım bu akşamüstü.
devamını gör...
108.
doğu kültürüne sahip gönlüyle yazan şiirlerinde kendimi bulduğum en büyük şair
devamını gör...
109.
gönül bağımın olduğu diyarbakırlı şair. sözlükten önce kendisini hiç tanımazdım. sözlükte az çok şiire karşı olan tutumum bilinir. ahmed arif ile beraber bu iyice değişti. artık komple nefret ediyorum şiirden.
kendisi ve sevenlerine gönülden teşekkür ediyorum. bu sizin sayenizde oldu.
kendisi ve sevenlerine gönülden teşekkür ediyorum. bu sizin sayenizde oldu.
devamını gör...
110.
"ard-arda kaç zemheri,
kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
dışarda gürül-gürül akan bir dünya...
bir ben uyumadım,
kaç leylim bahar,
hasretinden prangalar eskittim.
saçlarına kan gülleri takayım,
bir o yana
bir bu yana..."
yüreğime saplanıyor bu şiiri.
kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
dışarda gürül-gürül akan bir dünya...
bir ben uyumadım,
kaç leylim bahar,
hasretinden prangalar eskittim.
saçlarına kan gülleri takayım,
bir o yana
bir bu yana..."
yüreğime saplanıyor bu şiiri.
devamını gör...
111.
her şey üstüme geldiğinde kenara sıkıştığımı hisseder boğulurum. tam o anda aklıma ne fazlası ne azı iki dize gelir:
"öyle yıkma kendini
öyle mahzun öyle garip..."
sonra devam eder:
"bir umudum sende
anlıyor musun" diye.
şair odur ki akılda kalan, şair odur ki okuyanın hayatına ansızın durduk yere giren, yürek işçisidir yani şair, yürek işçisidir yani ahmed arif.
"öyle yıkma kendini
öyle mahzun öyle garip..."
sonra devam eder:
"bir umudum sende
anlıyor musun" diye.
şair odur ki akılda kalan, şair odur ki okuyanın hayatına ansızın durduk yere giren, yürek işçisidir yani şair, yürek işçisidir yani ahmed arif.
devamını gör...
112.
geçen gün sözlükten hepinizin de tanidigi bi arkadasim instadan yazdi. bildiriyi gördüm yukardan indirdim bi dünya sitem etmiş.
"olum nereye gitsem kurtulamiyorum ....... bu nasil is......." minvalinde bir cumle.
sonra da bi foto yollamis. gireyim bakayim dedim ne fotosu yollamis.
kendisi de ayni benim gibi büyük bi ahmed arif hayranıdır.
"olum nereye gitsem kurtulamiyorum ....... bu nasil is......." minvalinde bir cumle.
sonra da bi foto yollamis. gireyim bakayim dedim ne fotosu yollamis.
kendisi de ayni benim gibi büyük bi ahmed arif hayranıdır.
devamını gör...
113.
toplumcu şairlerin flama tutanı, tam bir halk beyefendisi.
ahmet arif.
ahmet arif.
devamını gör...
114.
yalnız değiliz
bir ufka vardık ki artık
yalnız değiliz sevgilim.
gerçi gece uzun,
gece karanlık
ama bütün korkulardan uzak.
bir sevdadır böylesine yaşamak,
tek başına
ölüme bir soluk kala,
tek başına
zindanda yatarken bile,
asla yalnız kalmamak.
…………….
'ahmed arif' '
bir ufka vardık ki artık
yalnız değiliz sevgilim.
gerçi gece uzun,
gece karanlık
ama bütün korkulardan uzak.
bir sevdadır böylesine yaşamak,
tek başına
ölüme bir soluk kala,
tek başına
zindanda yatarken bile,
asla yalnız kalmamak.
…………….
'ahmed arif' '
devamını gör...
115.
asıl adı ahmed hamdi önal'dır. 23 nisan 1923 tarihinde diyarbakır'ın hançepek semtinde dünyaya geldi.
annesini altı yaşındayken kaybeden ahmed arif, üvey annesi tarafından büyütüldü. aynı zamanda sekiz kardeşti ve bu sekiz kardeş içinde en küçükleri ahmed arif'ti. babası memur olduğu için farklı şehirlerde yaşadı; kürtçe, arapça ve zazaca'yı öğrenmek zorunda kaldı.
lise yıllarında edebiyata ilgisi artan ahmed arif, ankara üniversitesi'nde felsefe bölümüne girdi ama iki kere tutuklandığı için mezun olmadı. bu dönemde birçok değerli şairin etkisinde kaldı ve şiirler yazdı.. bu şairlerden bazıları; ahmed hamdi tanpınar, cahit külebi ve behçet necatigil'di. ilk şiiri, şecme şiirler demeti dergisi'nde yayımlandı ve on lira ücret aldı.
yasaya aykırı davranışlar sergilendiği düşünülerek birçok kez tutuklandı. ömrünün en güzel yıllarını hapishane köşelerinde geçirdi ve ne yazık ki bu durum ülkemizin o dönemlerde bitki örtüsüydü.
1954 yılından 1959 yılına kadar leyla erbil'e mektuplar yazdı. leyla erbil o sıralarda eşi mehmet bey ile tanıştı, onu sevdi. evlenme kararı alacağı sıralarda ahmed arif'e artık sadece dost olabileceklerini, söyledi.
evleneceksin demek? herhal çocuğu sevdin! inşallah mesut olursun canım. ama müstakbel kocan bana yazdığına kızmayacak cinstendir inşallah. yoksa seni kaybetmek, sesini duymamaktansa gebereyim daha iyi olur.
ve sonra bu şiir yazılır...
sus, kimseler duymasın.
duymasın ölürüm ha.
aydım yarı gecede
yeşil bir yağmur sonra...
yağıyor yeşil.
en uzak, o adsız ve kimselersiz,
o yitik yıldızda duyuyor musun?
bir stradivarius inler kendi kendine,
yayı, reçinesi, köprüsü yeşil.
önce bendim diyor ve sonra benim...
ölümsüz, güzel ve çetin.
ezgisidir dolaşan bütün evreni,
bilinen, bilinmeyen ıssızlıkları.
canımı, tüylerimi sarmada şimdi
kendi rüzgarıyla vurgun...
sarıyor yeşil.
rüya, bütün çektiğimiz.
rüya kahrım, rüya zindan.
nasıl da yılları buldu,
bir mısra boyu maceram...
bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
bilmezler nasıl sevdik,
iki yitik hasret,
iki parça can.
çatladı yüreği çakmaktaşının,
ağıyor gök kuşaklarının serinliğinde
çağlardır boğulmuş bir su...
âğıyor yeşil.
yivlerinde yeşil güller fışkırmış,
susmuş bütün namlular...
susmuş dağ,
susmuş deniz.
dünya mışıl-mışıl,
uykular derin,
yılan su getirir yavru serçeye,
kısır kadın, maviş bir kız doğurmuş,
memeleri bereketli ve serin...
sağıyor yeşil.
aydım yarı gecede,
neron, çocuk kitaplarında çirkin bir surat,
ve sezarsa, bir ad, yıkıntılarda.
ama hançer taşı sanki
koca kartaca!
hani, kibrit suyu vermişlerdi üstüne
bak nasıl alıyor, yiğit,
binlerce yıl da sonra
alıyor yeşil.
vurur dağın doruğundan
atmacamın çalkara,
yalın gölgesi.
kuş vurmaz, tavşan almaz,
ama aç, azgın
köpek balıklarıydı parçaladığı
bak, tiber saygılı, suskun.
bak nilüfer dizisi zinciri.
bunlar bukağısı, kolbağlarıdır,
cihanın ilk umudu, ilk sevgilisi,
ve ilk gerillası spartakus'un.
suyor yeşil.
sus, kimseler duymasın,
duymasın, ölürüm ha.
aymışam yarı gece,
seni bulmuşam sonra.
seni, kaburgamın altın parçası.
seni, dişlerinde elma kokusu.
bir daha hangi ana doğurur bizi?
ruhum...
mısra çekiyorum, haberin olsun.
çarşıların en küçük meyhanesi bu,
saçları yüzümde kardeş, çocuksu.
derimizin altında o olüm namussuzu...
ve ahmed'in işi ilk rasgidiyor.
ilktir dost elinin hançersizliği...
ağlıyor yeşil.
leyla erbil'e yazdığı mektuplarda geçen bazı cümleler;
özlemektir seni, geberesiye. ses etmektir, haykırmak "leyla!" bir tenha saatte geceler yarı. ömrümüz çelimsiz, kısa. çabamız korkunç ama. ayaklarımızı bastığımız toprağın, kokladığımız havanın, şunun bunun en ibne, en akla gelmez derdini dert edinmek. kendimizi duymaya, yaşamaya yönelmek bile yasak
bir daha dünyaya gelsem aynı hayatı, daha ustaca ve korkusuz yaşarım. ama bu sefer seni tanımakta gecikmem…
ben ki yirmi dokuz yaşındayım. ama binlerce yıldır seni arıyor, hasretini çekiyorum.
ve seni, canımın gizlisindeki candan aziz
sakınır, düşünürüm. ve sen geçersin içimden. bitmek bilmezsin.
ahmed arif, gazetecilikten emekli olunca ankara'da yaşamını devam ettirdi. arkadaşları ve aile yakınlarından başka kimseyle görüşmedi. ahmed arif, cemal süreya ile çok yakın arkadaştı.
ahmed arif, cemal süreya’ya öylesine inanır, onu öylesine sever ki, hiç görmediği halde, cemal süreya’nın kız kardeşiyle evlenmek ister. cemal süreya, bu durumu kardeşine söyler. kız şaşırır, ikisi de birbirini tanımıyordur. cemal süreya, "evlen kız. türkiye'nin en iyi şairi" der.
zafer çarşısı’ndaki kahvede sözleşirler. tanışacaklardır. cemal süreya, kız kardeşini alır gider. o zamanlar, çarşı kitapçılarla doludur. bekle bekle ahmed arif yok… kitapçıları dolaşırlar. herkesin birbirini tanıdığı çarşıda ayaküstü sohbet ederler. ahmed arif yok… kız bozulur, onuruna dokunur. cemal süreya, ertesi gün öğrenir ki, ahmed arif gömleği olmadığı için gelememiştir.
ahmed arif, cumhuriyet dönemi şairlerinden olup şiirlerini toplumcu gerçekçi yazdı. yaşadığı süre boyunca sadece bir kitabı hasretinden prangalar eskittim yayımlandı. kitabı, türkiye'de çok basılan ve satılan kitaplar arasına girdi çünkü kitabın içinde dünyanın en yoğun duygularıyla yazılmış saf, masum ve karşılıksız bir aşk var...
ahmed arif, 1967 yılında aynur hanım ile evlendi. 1972 de oğlu filinta doğdu.
2 haziran 1991 yılında kalp krizi yüzünden hayata gözlerini yumdu. umarım leyla ile orada kavuşabilmiştir.
annesini altı yaşındayken kaybeden ahmed arif, üvey annesi tarafından büyütüldü. aynı zamanda sekiz kardeşti ve bu sekiz kardeş içinde en küçükleri ahmed arif'ti. babası memur olduğu için farklı şehirlerde yaşadı; kürtçe, arapça ve zazaca'yı öğrenmek zorunda kaldı.
lise yıllarında edebiyata ilgisi artan ahmed arif, ankara üniversitesi'nde felsefe bölümüne girdi ama iki kere tutuklandığı için mezun olmadı. bu dönemde birçok değerli şairin etkisinde kaldı ve şiirler yazdı.. bu şairlerden bazıları; ahmed hamdi tanpınar, cahit külebi ve behçet necatigil'di. ilk şiiri, şecme şiirler demeti dergisi'nde yayımlandı ve on lira ücret aldı.
yasaya aykırı davranışlar sergilendiği düşünülerek birçok kez tutuklandı. ömrünün en güzel yıllarını hapishane köşelerinde geçirdi ve ne yazık ki bu durum ülkemizin o dönemlerde bitki örtüsüydü.
1954 yılından 1959 yılına kadar leyla erbil'e mektuplar yazdı. leyla erbil o sıralarda eşi mehmet bey ile tanıştı, onu sevdi. evlenme kararı alacağı sıralarda ahmed arif'e artık sadece dost olabileceklerini, söyledi.
evleneceksin demek? herhal çocuğu sevdin! inşallah mesut olursun canım. ama müstakbel kocan bana yazdığına kızmayacak cinstendir inşallah. yoksa seni kaybetmek, sesini duymamaktansa gebereyim daha iyi olur.
ve sonra bu şiir yazılır...
sus, kimseler duymasın.
duymasın ölürüm ha.
aydım yarı gecede
yeşil bir yağmur sonra...
yağıyor yeşil.
en uzak, o adsız ve kimselersiz,
o yitik yıldızda duyuyor musun?
bir stradivarius inler kendi kendine,
yayı, reçinesi, köprüsü yeşil.
önce bendim diyor ve sonra benim...
ölümsüz, güzel ve çetin.
ezgisidir dolaşan bütün evreni,
bilinen, bilinmeyen ıssızlıkları.
canımı, tüylerimi sarmada şimdi
kendi rüzgarıyla vurgun...
sarıyor yeşil.
rüya, bütün çektiğimiz.
rüya kahrım, rüya zindan.
nasıl da yılları buldu,
bir mısra boyu maceram...
bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
bilmezler nasıl sevdik,
iki yitik hasret,
iki parça can.
çatladı yüreği çakmaktaşının,
ağıyor gök kuşaklarının serinliğinde
çağlardır boğulmuş bir su...
âğıyor yeşil.
yivlerinde yeşil güller fışkırmış,
susmuş bütün namlular...
susmuş dağ,
susmuş deniz.
dünya mışıl-mışıl,
uykular derin,
yılan su getirir yavru serçeye,
kısır kadın, maviş bir kız doğurmuş,
memeleri bereketli ve serin...
sağıyor yeşil.
aydım yarı gecede,
neron, çocuk kitaplarında çirkin bir surat,
ve sezarsa, bir ad, yıkıntılarda.
ama hançer taşı sanki
koca kartaca!
hani, kibrit suyu vermişlerdi üstüne
bak nasıl alıyor, yiğit,
binlerce yıl da sonra
alıyor yeşil.
vurur dağın doruğundan
atmacamın çalkara,
yalın gölgesi.
kuş vurmaz, tavşan almaz,
ama aç, azgın
köpek balıklarıydı parçaladığı
bak, tiber saygılı, suskun.
bak nilüfer dizisi zinciri.
bunlar bukağısı, kolbağlarıdır,
cihanın ilk umudu, ilk sevgilisi,
ve ilk gerillası spartakus'un.
suyor yeşil.
sus, kimseler duymasın,
duymasın, ölürüm ha.
aymışam yarı gece,
seni bulmuşam sonra.
seni, kaburgamın altın parçası.
seni, dişlerinde elma kokusu.
bir daha hangi ana doğurur bizi?
ruhum...
mısra çekiyorum, haberin olsun.
çarşıların en küçük meyhanesi bu,
saçları yüzümde kardeş, çocuksu.
derimizin altında o olüm namussuzu...
ve ahmed'in işi ilk rasgidiyor.
ilktir dost elinin hançersizliği...
ağlıyor yeşil.
leyla erbil'e yazdığı mektuplarda geçen bazı cümleler;
özlemektir seni, geberesiye. ses etmektir, haykırmak "leyla!" bir tenha saatte geceler yarı. ömrümüz çelimsiz, kısa. çabamız korkunç ama. ayaklarımızı bastığımız toprağın, kokladığımız havanın, şunun bunun en ibne, en akla gelmez derdini dert edinmek. kendimizi duymaya, yaşamaya yönelmek bile yasak
bir daha dünyaya gelsem aynı hayatı, daha ustaca ve korkusuz yaşarım. ama bu sefer seni tanımakta gecikmem…
ben ki yirmi dokuz yaşındayım. ama binlerce yıldır seni arıyor, hasretini çekiyorum.
ve seni, canımın gizlisindeki candan aziz
sakınır, düşünürüm. ve sen geçersin içimden. bitmek bilmezsin.
ahmed arif, gazetecilikten emekli olunca ankara'da yaşamını devam ettirdi. arkadaşları ve aile yakınlarından başka kimseyle görüşmedi. ahmed arif, cemal süreya ile çok yakın arkadaştı.
ahmed arif, cemal süreya’ya öylesine inanır, onu öylesine sever ki, hiç görmediği halde, cemal süreya’nın kız kardeşiyle evlenmek ister. cemal süreya, bu durumu kardeşine söyler. kız şaşırır, ikisi de birbirini tanımıyordur. cemal süreya, "evlen kız. türkiye'nin en iyi şairi" der.
zafer çarşısı’ndaki kahvede sözleşirler. tanışacaklardır. cemal süreya, kız kardeşini alır gider. o zamanlar, çarşı kitapçılarla doludur. bekle bekle ahmed arif yok… kitapçıları dolaşırlar. herkesin birbirini tanıdığı çarşıda ayaküstü sohbet ederler. ahmed arif yok… kız bozulur, onuruna dokunur. cemal süreya, ertesi gün öğrenir ki, ahmed arif gömleği olmadığı için gelememiştir.
ahmed arif, cumhuriyet dönemi şairlerinden olup şiirlerini toplumcu gerçekçi yazdı. yaşadığı süre boyunca sadece bir kitabı hasretinden prangalar eskittim yayımlandı. kitabı, türkiye'de çok basılan ve satılan kitaplar arasına girdi çünkü kitabın içinde dünyanın en yoğun duygularıyla yazılmış saf, masum ve karşılıksız bir aşk var...
ahmed arif, 1967 yılında aynur hanım ile evlendi. 1972 de oğlu filinta doğdu.
2 haziran 1991 yılında kalp krizi yüzünden hayata gözlerini yumdu. umarım leyla ile orada kavuşabilmiştir.
devamını gör...
116.
otuz bir sene önce bugün kaybettiğimiz değerli şairlerden bir tanesi. üstelik kendisini çok fazla severim.
öyle yıkma kendini,
öyle mahzun, öyle garip...
nerede olursan ol,
içerde, dışarda, derste, sırada,
yürü üstüne - üstüne,
tükür yüzüne celladın,
fırsatçının, fesatçının, hayının...
dayan kitap ile
dayan iş ile.
tırnak ile, diş ile,
umut ile, sevda ile, düş ile
dayan rüsva etme beni.
ahmed arif'in anadolu şiirinden...
öyle yıkma kendini,
öyle mahzun, öyle garip...
nerede olursan ol,
içerde, dışarda, derste, sırada,
yürü üstüne - üstüne,
tükür yüzüne celladın,
fırsatçının, fesatçının, hayının...
dayan kitap ile
dayan iş ile.
tırnak ile, diş ile,
umut ile, sevda ile, düş ile
dayan rüsva etme beni.
ahmed arif'in anadolu şiirinden...
devamını gör...
117.
ölüm yıldönümü olan büyük şair.
devamını gör...
118.
canımı onun kadar güzel tarif eden başka birini tanımıyorum.
"canım benim, bilir misin, 'canım' dediğimde içimden canımın çıkıp sana doğru koştuğunu duyarım hep"
"canım benim, bilir misin, 'canım' dediğimde içimden canımın çıkıp sana doğru koştuğunu duyarım hep"
devamını gör...
119.
anadolu şiiri bana çok şey katmış şairdir. rahmetle anıyorum.
terk etmedi sevdan beni, aç kaldım, susuz kaldım, hayın, karanlıktı gece, can garip, can suskun, can paramparça… ve ellerim, kelepçede, tütünsüz, uykusuz kaldım, terk etmedi sevdan beni…
terk etmedi sevdan beni, aç kaldım, susuz kaldım, hayın, karanlıktı gece, can garip, can suskun, can paramparça… ve ellerim, kelepçede, tütünsüz, uykusuz kaldım, terk etmedi sevdan beni…
devamını gör...
120.
ölüm yıldönümünde kendi sesinden şiirlerini dinlediğim, özlediğim şair.
"sus, kimseler duymasın,
duymasın, ölürüm ha.
aymışam yarı gece,
seni bulmuşam sonra.
seni, kaburgamın altın parçası.
seni, dişlerinde elma kokusu
bir daha hangi ana doğurur bizi?
ruhum... mısra çekiyorum haberin olsun.
çarşıların en küçük meyhanesi bu,
saçları yüzümde kardeş, çocuksu.
derimizin altında o ölüm namussuzu...
ve ahmedin işi ilk rasgidiyor.
ilktir dost elinin hançersizliği...
ağlıyor yeşil.
rüya, bütün çektiğimiz.
rüya kahrım, rüya zindan.
nasıl da yılları buldu,
bir mısra boyu maceram...
bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
bilmezler nasıl sevdik,
iki yitik hasret,
iki parça can.
çatladı yüreği çakmaktaşının,
ağıyor gökkuşaklarının serinliğinde
çağlardır boğulmuş bir su...
ağıyor yeşil."
"sus, kimseler duymasın,
duymasın, ölürüm ha.
aymışam yarı gece,
seni bulmuşam sonra.
seni, kaburgamın altın parçası.
seni, dişlerinde elma kokusu
bir daha hangi ana doğurur bizi?
ruhum... mısra çekiyorum haberin olsun.
çarşıların en küçük meyhanesi bu,
saçları yüzümde kardeş, çocuksu.
derimizin altında o ölüm namussuzu...
ve ahmedin işi ilk rasgidiyor.
ilktir dost elinin hançersizliği...
ağlıyor yeşil.
rüya, bütün çektiğimiz.
rüya kahrım, rüya zindan.
nasıl da yılları buldu,
bir mısra boyu maceram...
bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
bilmezler nasıl sevdik,
iki yitik hasret,
iki parça can.
çatladı yüreği çakmaktaşının,
ağıyor gökkuşaklarının serinliğinde
çağlardır boğulmuş bir su...
ağıyor yeşil."
devamını gör...