ahmed arif

1948 yılında dışişleri bakanlığı'nın açtığı sınavı kazandı; ancak yurtdışında gönderileceği sırada palmiro olarak bilinen bir şiiri nedeniyle gözaltına alındı.[5] italyan komünist öner palmiro togliatti'nin öldürülmesi üzerine yazdığı, henüz ham durumdaki bu şiirin müsveddeleri çalınıp çoğaltılması ve nüshaların bir arkadaşının evinde bulunması; kimi arkadaşlarının yargılanmasına, ahmed arif'in ise karakolda ifade verip serbest bırakılmasına neden olmuştu. ahmed arif, bu gözaltı nedeniyle işe alınmayınca danıştay'a başvurdu ve merkez bankası'nda bir işe yerleştirildi. bir yandan memuriyete, diğer yandan da eğitimine devam etti.[1]

şair, 1950 yılında hürriyet gazetesinde okuduğu bir röportaj ile 1943'te van'da gerçekleşen ve tarihe muğlalı olayı olarak geçen olayı öğrenince, bu olayı konu edinen bir şiiri yazdı. bir ağıt olarak tasarladığı, hiçbir zaman yayımlamayı düşünmediği 33 kurşun başlıklı şiir, çok kısa zaman içerisinde elden ele dolaşarak çok bilinen bir şiir halline geldi.[6]

1950’de türk ceza kanunu'nun 141'inci maddesine aykırı davranmak savıyla, 1952’de gizli örgüt kurma savıyla iki kez tutuklandı.[8] tutukluluğu sırasında ankara'dan istanbul'a götürüldü ve sanasaryan han'da işkenceye maruz kaldı.[9] 38 aylık tutuklu kaldıktan sonra yapılan yargılama sonunda iki yıl hapis ve sekiz ay urfa’da gözetim altında tutulma cezası verildi. bu cezayı yargılanmadan önce fazlasıyla çektiği için 7 ekim 1954'te tahliye edildi.[5] sekiz ay kamu gözetimi altında tutulma cezasının urfa yerine diyarbakır olarak değiştirilmesini sağlayarak kız kardeşinin öğretmenlik yaptığı diyarbakır'a gitti, bir tuğla ve kiremit fabrikasında katip olarak çalıştı.[5] kamu gözetimi cezasını tamamladıktan sonra ankara'ya döndü. 1954-1959 arasında platonik aşkı leyla erbil'e mektuplar yazdı.

itten aç yılandan çıplak
gelip durmuşsam kapına
var mi ki doymazlığım

oturmuş yazıcılar
fermanımı yazar
ne olur gel, etme gel
ay karanlık

maviye, maviye,
maviye çalar gözlerin

dört yanım puşt zulası
dost yüzlü, dost gülücüklü
cigaramdan yanar
alnım alnımı öperler
suskun hayın ciyansı

ey leylim gecede
ölesim tutmuş
etme gel, ne olur gel
ay karanlık

maviye, maviye
maviye çalar gözlerin.

meltemin bir tadı ustura ağzı,
biri, kız memesi, tılsım,
yağmur'un bir damlası süzülmüş küfür,
bir damlası aşk.
senin uykuların hayın, düşlerin kardeş,
duyarmısın, anlayıp sızlarmısın ki?
gece saman yollarında rüzgâr çıkıncayadek, mısralarım kardeş-kardeş çağırır
aman, aman, hey...